Bir okulda intihar ve cinayetlerin ardı ardına geldiği, ama ne olursa olsun okulun mühürleme kararı almadığı bir okulda olmak ister misiniz?
"Yurtiçi Koleji" okulunda yaşanan bu olaylar bütün haber mensuplarına konuk olmuştu. Cinayetlerin işlendiği...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yeni Bölüme Hoşgeldiniz!💫✨
~63. Bölüm~ |Son Parti|
Ege'nin ağır adımları Çiğdem'in sorgu odasından çıkmasını bekliyordu. Ben ve Emir ise bekleme yerine oturmuş öylece boş gözlerle duvara bakıyorduk. Ege yerinde duramıyordu. Resmen duvarlara yumruk atacak gibiydi.
- Serbestsin.
Diyerek sorgu odasından bir polis çıktı ve hemen ardından ise Çiğdem. Ege, Çiğdem'in çıktığını görür görmez hemen ona sıkıca sarıldı. Bizde oturduğumuz yerden ayağa kalkarak onların yanına gittik.
- Kim ihbar etmiş?
Dedim merakla. Çiğdem derin bir nefes alıp Ege'nin kollarından ayrılarak söze girdi.
- Bilmiyorum, gizli bir tanıkmış yani beni şikayet eden Aksel değil.
Dediğinde hepimiz yürüyerek karakol merkezinden dışarı çıktık. Çiğdem'i kim ne diye şikayet etmiş bilmiyorduk. Karakol banklarında oturarak temiz bir yaz havası aldık, bu iyi gelmişti.
- Şu müdürün adamlarından birisi olmasın, geçen hafta sızdırdığın görüntüler yüzünden müdürü karakolluk etmiştin ya.
Dedi Emir düşünceli bir şekilde. Aslında haklıydı. Müdür acaba Çiğdem'in yaptığını öğrenmiş olabilir miydi? Bu kız kendi başına bir daha bir işe kalkmamalı.
- Ben sana dedim değil mi Çiğdem ne yapacaksan bize de haber ver diye.
- Ya tamam, ne olmuşsa olmuş. Şu an serbestim ve bir suçum da yok. Hadi kalkın ben eve gideceğim dinlenmek istiyorum.
Dedi Çiğdem benim yanıtımdan sonra ayaklanarak. Hepimiz banklardan kalkıp arabalarımızın olduğu yere vardık. Ege, Çiğdem'in yalnız kalmaması için onunla beraber gitti ama ben eve gitmek istediğim için Emir'in arabasına bindim ve evin yolunu tuttum. Emir'le gitmenin avantajlarından biri abimin saçma sapan müziklerinden açmamasıydı.
- Teşekkür ederim Sera.
Neden durduk yere şimdi teşekkür etmişti? Bazen gerçekten de anlaması zor oluyordu. Ona anlam veremeden baktığımda bir elinde direksiyondayken bir elini elimin üzerine koydu ve söze girdi.
- Yani o şeyleri bırakmamı sağladığın için. Şu an gerçekten de kendimi iyi hissediyorum ve bu senin sayende, bu teşekkürü bir yemeğe dönüştürsem? Yani benim evimde yemek yesek beraber?
Ha? Emir ve yemek yapmak? Rüyada falan değilim değil mi? Aslında hiç de fena olmazdı, ne de olsa daha gün batmadı ve eve gitmeme biraz daha zaman vardı.
- Olur.
Dedim tekdüze bir sesle. Güler yüzle başını salladı ve kendi evine doğru yol aldı. Yaklaşık yirmi dakika içerisinde vardığımızda büyük bahçesinden geçerek evine girdik. Yine her zamanki gibi düzenli ve güzel bir evdi.
