Deeper Than A Deal (Yana Echavez) GXG ✔

Chapter 14

Lucienne Auroré Fejeros

Nakatitig ako sa engagement ring na nakasuot sa daliri ko, it's a fancy diamond ring na ibinigay ni Yana. It's meant to symbolize love and commitment. But in my case, it doesn't hold any deep meaning or express love. It's just a token of our agreement. But I'm fine with it, because we both benefit from this arrangement.

"Mommy, I'm getting married na." I told my mom, nandito siya sa tabi ko. Nakaupo kami dito sa bench sa ilalim ng puno. Nong ibinigay sa akin ni Yana ang allowance ko ay agad ko siyang inilipat dito sa isang private mental health care facility na mas madaling puntahan, maayos ang facility at maluwang ang bakuran kung saan pinapayagan silang lumabas kapag meron silang bisita. Nakapaglaan na rin ako ng pera para sa mga gamot niya.

"You're getting married to your prince charming?" tanong ni Mom, namilog ang kanyang mga mata. She still doesn't recognize me and lives in her own world. But it seemed like she was amazed by what I said.

"She's not my prince charming, Mom. But she's kind, and I've already met her family, mainit ang pagtanggap nila sa akin----Soon, ikakasal kami. I'm going to be her pretend wife, Mom."

It's not the wedding I've always dreamed of. But if this is the only way for me to escape sa mala-impyernong buhay namin ni Mom, ay hindi ko na tatanggihan pa.

Hinawakan ni Mom ang braso ko. Nakakunot ang noo niya na tila ba iniisip kung sino ako. "But who are you? Do I know you?"

Bumuntong-hininga ako. "It's me, Mom. I'm your daughter, Lucienne."

"Lucienne? No, you're not my daughter! My daughter's name is Lovella."

She remembers Lovella, but not me. Lovella died on the day she was born, when I was just ten years old. I know it was a heartbreaking event for Mom, but she fought through it. However, she couldn't handle what happened when Dad replaced her with another woman. But, despite her current condition, Mom doesn't harm anyone. She often whispers to herself, lost in her own thoughts. And during idle moments, she tries to peel off the paint on the bench we sit on.

"Mom, stop it. May dala akong mga prutas. Kumain ka, please?" Pinagsabihan ko siya, tumigil siya sa ginagawa niyang pagtuklap ng mga pintura saka ngumiti sa akin.

She does listen to me at times when I talk to her. Sa tingin ko, lumala ang sakit niya sa isip dahil natigil ang gamutan niya. But I am hoping na ngayon ay matutukan na ang paggaling niya. Iyon ang mahalaga sa akin ngayon kahit ang kapalit nito ay sarili kong kaligayan at kalayaan. I will do everything for her, siya na lang ang natitirang pamilya ko.

".....I have to leave now, Mom. The next time we meet, kasal na ako. I love you."

Naiiyak ako nang halikan ko ang noo niya. Tahimik siyang kumakain hanggang sa napatitig siya sa akin.

"I thought we're going to play in the park?"

"Yeah, next time. Magpagaling ka, okay?"

Malayo pa ang lalakbayin naming dalawa, but at least I've taken the first step para tulungan siyang gumaling. It's a challenging situation, but I'm hopeful that we can overcome this together.

.....

"WHERE have you been?" si Yana. Dahan-dahan kong isinara ang main door.  Kararating ko lang dito sa bahay niya. Nag-aayos siya ng mga kahon na may lamang wine, inililipat niya sa bakanteng kwarto na katabi ng kusina. Baka nasisikipan na siya dito sa sala dahil napakaraming tambak na iba't-ibang klase ng wine.

"I visited my mom." sagot ko. Tutulong sana ako kaso naisip ko na baka makabasag ako.

"Nasa hospital pa rin siya?"