Paper Memories

Chapter 22-III

Chapter 22-III

This is weird, everyone around me is getting weirder...

No. Maybe I'm the one who had change. I just kept saying that myself as the days and my routines slowly passed by. Baka kailangan ko lang ibahin ang pace o activity ko netong nakaraan, mag-uunwind o mag-reflect para maiaayos ko ang sarili ko. That's why on a random evening on a school day, I grabbed Gregory to teach me how to drive again.

I need a little refresher on everything.

"Ang bilis mo naman matuto magmaneho, pano na ako?" Pasaring ni Gregory sa'kin. Ngayon, siya naman ang nakaupo sa passenger seat. His heavily tattoed arms are above his head while he lazily watches me."Ayokong paalisin mo ako, di ka ba naawa sakin, Madam?"

"Stop being dramatic, wala akong sinabi papatalsikin kita."

Gregory's puppy like etes became more joyful hearing me."Ayos lang sakin na utusan mo na lang o gamit-gamitin mo pa ako, basta wag mo lang ako tanggalin. Sayo ako pinakatumagal ng trabaho eh!"

"Halos ilang buwan ka lang ba sa mga trabaho mo?" Paglilinaw ko, sinubukan kong wag siya titigan ng matagal, but honestly I feel disgust in his incompetence. Pagkakatanda ko kasi halos hindi pa siya nagt-tatlong buwan bilang driver ko." Bakit mas kaya pa ng mas bata sayo na magtrabaho ng maayos, Gregory?"

"Ay si Ronald lang favourite?"

"Sira. Hindi yan ang sinabi ko."

Napakibit balikat na lang siya, para kunware ay sumangsang-ayon siya sa akin. He looks like he suddenly remembered something and was excited to tell me. " Pero ang alam ko, natanggal yun si Ronald sa isa niyang trabaho. Akala ko dahil pinapatigil siya ng kamag-anak niya, pero parang may nakagalit kaya basta na lang pinaalis."

I sighed, Ronald didn't tell me that."...What else? May sasabihin ka pa?"

Napakamot siya Gregory sa ulo." "Na payag din akong kabit o maybahay mo, Madam."

I stifled a laugh. Mas napakapit ako sa steering wheel." No, you'd suck at it. Ayaw ko na isa-isahin ang gawaing bahay ang di mo kaya gawin! Pagewang-gewang ka din kaya magdrive. Kung gusto mo pa magtrabaho sa kin... Don't act like that and if you're a little more intelligent maybe I'd make you my secretary in the future."

"Sigurado yan ha?! Walang bawain!"

"It's a promise if you do good."

"Pero parang hindi mo na kailangan ng body guard o secretary, di ka naman mukang lampa sa katawan mong yan?" Gregory commented out of sudden. Lalabas na naman ang kawalan niya ng social cue. Pag ito hindi ko pinromote."Kaso natakot ka yata samin--- nung pinagtripana ka nila Kenneth kaya di ka pumalag, o kami swerte na di ka nanlaban?"

"Kenneth ang pangalan nung kaibigan mo?"

"Opo, Madam. Mainitin ulo nun eh----Uy tingin ka lang sa daan."

I raised my brow because of my companion's stares. Siya pwede tumitig sa akin, pero ako dapat sa kalsada lang daw."Ikaw, Gregory lalake ka. Pero kung ganun sila karami tingnan mo mananalo ka? Or baka dahil lalake kaya tingin mo kaya mo na lahat?"

"Ah...Kung superhero ako?"

"Yeah. Men get to be superhero. Pero di ka nasa teledrama sa tv."

A little later he finally let that conversation drop.

He's full of tattoos, a drunkard and all. But he's agreeable. Palagi siya nangungulit pero hindi siya namimilit ng opinyon sa iba, hindi rin naman siya bayolente o bastos at wala namang gender stereotypes---He's just an idiot who can't hold a job really.

Maybe he's grateful I gave him a chance.

At one point he start talking about his previous jobs, he'd only stop babbling about it when he notices something on the way on I drive. O kung matripan niyang mangkalkal ng gamit sa loob ng kotse. Kagaya na lang ng isang compartment na di pa niya pala natitingnan. Gregory jaw almost dropped when he opened it, it's indeed the first time. Akala ko dati pa niya tiningnan ang bawat sulok na kotse ko, pero hindi pala.

Nakahanap nga siya ng droga diba?

"B-bakit may baril ka dito, Madam?"

"That's licensced Gregory." Napamura siya ng mahina pero parang hindi pa rin lumuluwag ang kanyang paghinga. Kinabig niya ang manibela, kaya inihinto ko ang kotse sa gilid. Pinatigil na nga niya ako, pinihit niya pa ang susi ng makina." Legal ko yang nakuha."

"Kailan ka pa may ganto?

"I have this since twenty."

"Para saan naman, may kaaway ka ba?" Sunod-sunod niyang tanong sa'kin. Namumuo na ang pawis sa kanyang nakakunot na noo na para bang pilit niya akong iniintindi. Nag-aalangan siya kung ano ang gagwin sa baril." Madam, hindi normal sa bansa natin na may-ari ka nito. Mga mayaman naman nga talaga, putangina."

I raised my brow." Don't touch it, mapupunta jan ang finger prints mo."

Isinara niya bigla ang compartment kung nasaan ang baril. He's breathing rapidly. "Ano na lang ang malaking plano mo gamit 'to, Madam?"

"It's not like I'd use that to hurt you, Gregory. Or anyone."

"Ito lang ba ang meron ka, Madam? Isang maling galaw pala namin nung unang pagkikita naman eh patay na kami?" Tanong ni Gregory habang nakatitig siya sa ruta na pinagpapraktisan ko." Sobrang extreme ng self-defense mo ha? Pagkanakapatay ka nyan...Pero baka matago mo naman no? Ganun ba sayo?"

"Galing ako sa school nun, tapos may dalang baril?"

His questions doesn't stop."Pwes kailan mo to dinadala?"

I breathed out. "This stays here. I have two. Pag naglalakad lang gabi."

Napahalimos siya ng mukha." Baliw ka din Madam, no?"

"You see, you're the first person I have told about this."Siya talaga ang unang may alam, at siya rin ang may hawak ng spare key sa bahay at garahe ko.Hindi si Percival." What's so wrong with doing everything to protect yourself? Masama ba na gusto ko maging safe ko?"

He hesitantly nod."...Sabi mo dalawa 'to, nasan yung isa?"

I just shrugged, turning on the car's ignition." Nasa kwarto ko."