Paper Memories

Chapter 31-I

Chapter 31-I

          It would be alright--- I am loved.

Ellie loves me, and she wouldn't take things for the worse. I only gave the gun to her little brother so he could have the chance to protect himself. Pinaliwanag ko na sa kanya na nagawa ko lang ang bagay na yun para matulungan ang kapatid niya, hindi dahil may galit ako sa sariling kong bestfiend.

Yes, I was jealous that she's closer to Ralph----but I won't hurt her.

"Ilang araw ka nang di pumapasok..." I mumbled as I glance on my phone as I walked on the dimly-lit street. Kakasend ko lang kanya ng chat kahit alam kong hindi niya naman ako r-replyan. I could only end up sighing as slip my cold hands inside my jacket." I'm really sorry, El. I'm sorry..."

That's when I heard childish laughter, napalingat ako sa dalawang batang binilhan ko ng sampaguita nung isa. It seems that they're just playing this time, they didn't recognize me." Kuya! Hahahanapin na tayo ni Mama, uwi na tayo!"

I smiled, hinabol ko sila ng tingin." Careful going home..."

"Hubulin niyo!"

"Bakit hindi mo binantayan ng maayos?!" Halos mapatalon ako nang may biglang pumito. May naghahabulan. Nagsisigawan sila .Yung mga tanod sa baranggay namin!" "Mga tatanga-tanga! Mas pinapahaba ninyo ang trabaho natin! Hulihin niyo yung adik!"

"Pabantayan niyo ng maigi yung mga kasama niyang nadampot!" Now, I saw the uniform of police officers. Sila ang nanghahabol at nakita ko din kung sino ang tumatakbo. His tall frame, body adorned with tattoos. His cowardly expression. " Mas pinapalaki mo lang ang kaso mo kung manglaban ka pa!"

"Gregory..."

"Sheena! Tulungan mo ako!"

I was frozen in place. I just wanted a peaceful walk. I surveyed the man's face, stared behind me, and look at his pursuers. Agad na lumuhod si Gregory sa harapan ko."W-wala akong kasalanan, nagpapagbintangan lang ako. Naniniwala ka naman sa akin diba?"

"Sheena! Pinapaniwalaan mo ako diba? Lahat kaming magkakaibigan pinagbibintangan sa bagay na hindi namin ginawa!" Gregory drop his usual honorifics for me." Oo, kagaya ng sinabi mo wala akong kwenta sa lahat ng trabahong pinapasukan ko, pero hindi ako kriminal!"

"Kesyo may nahanapan daw nila kami ng droga! U-una sumama ako sa kanila ng maayos. Pero naisip ko----- tingin mo kapag hinarap ko to, magiging ayos lang pagkatapos?" Mangiyak ngiyak na sabi niya habang nakakapit sa jacket ko. Natameme ako at hindi ko siya masabahayan sa bilis ng pagmamakaawa niya." Pinagbintangan na nila kami! Mas lalo lang nilang akong ididiin kapag nagpahuli ako! Sa inyong mayayaman lang panig ang batas! Pero paano kaming mahihirap lang?!"

I clench my fist." What did you really do?"

He's expression is too miserable to watch. I look up to see the police, they're catching up, yet Gregory remained rooted on the ground to beg for my help."Lahat may kabayaran Gregory, at paano ko masasabing wala kang kasalanan kung hindi naman talaga kita kilala? Wala akong ideya kung anong kaya mong gawin."

"Limang buwan lang tayong magkilala, Gregory."

"Ganto lang silbi ko sayo." Gregory was looking at me blankly as I talk. Kaya kahit lapitan siya ng pulis ay binitawan niya lang ako. hindi na siya nakipagtalo o pumiglas." Para gamit-gamitin o hingan ng tulong."

"Didn't you blackmail me before? Ano kasiguraduhan na hindi ka gumaga--------"

"Sheena! Hindi ko na inulit! Please. Pagkatiwalaan mo ako!"

"I shouldn't have trusted you..."

"I-Ikaw, Sheena. Santa ang ba ang tingin mo sa sarili mo?

Nagsisigaw si Gregory pagkatapos ng ilang segundong pananahik.

Gregory already became uncontrolled that he needs to be tackled on the ground by the police. I turned my head away to not see, but I didn't run. I stayed. Yet I did nothing. Una, desperado siyang panigan ko siya. Maya-maya sakin niyo ibinuhos ang lahat ng sisi. Halos hindi ako makalingon ng simulant siyang hilain papalayo, tinatawag niya pa rin ang pangalan ko.

This is so disappointing...He was so loyal to me.

"Ate Sheena! Kanina ka pa namin hinahanap." Everything still haven't sink in to me, but there's already something new thrown in. Bigla ko na lang naramdaman ang yakap ni Ronald na parang sobrang alala siya sa akin. When he put a distance between us I could only see how frantic he looks." Tinatawagan ka daw ni Percival hindi ka naman sumasagot!

"H-Huh? Kasama mo si Percival?"

"Hon...We were worried."

I felt cold upon hearing my boyfriend's voice. Napalingat ako sa direksyon ng boses niya, pero imbes na lapitan siya ay hinigpitan ko ang pagkakayap kay Ronald na nag-aalala pa rin sa kin. I patted the back of his head to comfort him."T-tapos hindi mo ba alam kung anong nangyayari, Ate? Ang raming nahuli kanina, may nakatakas daw b-baka mapag-initan ka pa nila."

"Everythings fine! Ayos lang ako, Ron."

"Pero sabi ni Percival noong isa ka pa parang wala sa sarili."

Percival just smiled, that damn creepys smile of him as he scratch his cheeks. Hindi ko maintindihan si Percival, kung bakit siya lalabas kung nag-paalam naman ako sa kanya." You were acting weird, Hon. Kaya naisipan kitang bisitahin, pero wala ka sa bahay at gulo na yung naabutan namin. Nakasalubong ko lang si Ronald sa daan, akala ko magkasama kayo..."

All lies, he makes me shiver." Hinatak mo pa talaga si Ron para dito?"