Η Τελευταία Ζωή

Κεφάλαιο Τρίτο, Ο Κύριος Καθηγητής

Μετά από μερικά λεπτά απλώθηκε ησυχία στην αίθουσα καθώς μπήκε μέσα ένας ψηλός άντρας γύρω στα τριάντα, απόλυτα περιποιημένος, φορώντας ένα γαλάζιο πουκάμισο που εφάρμοζε τέλεια στο γυμνασμένο του σώμα. Είχε κάνει τα πυρρόξανθα κοντά μαλλιά του να πηγαίνουν προς τα πάνω και πίσω, αναδεικνύοντας έτσι τις γωνίες του προσώπου του.

Γύρισε προς το ακροατήριο και έσκασε ένα χαμόγελο δημιουργώντας ένα λακκάκι στο μάγουλό του. "Καλημέρα σας. Είμαι ο κύριος Κάρλσον." Είπε με μια βαθιά φωνή."Μαζί θα κάνουμε ενα από τα πιο ενδιαφέροντα μαθήματα, ανακαλύπτοντας την ουσία του ανθρώπινου σώματος, μιας και δεν μπορούμε να ξέρουμε τι σκέφτεται ο ανθρώπινος εγκέφαλος, τουλάχιστον θα μάθουμε πως λειτουργεί..." Το ακροατήριο γέλασε με το σχόλιο αλλά ησυχασαν αμέσως, θυμώμενοι που βρίσκονταν.

Τα κορίτσι ενθουσιάστηκαν ακόμα περισσότερο απο την στάση του."Ωχ, θεέ μου.!!" Ψιθύρισε η Ειρέν και η Νάντια της χαμογέλασε κρυφά απαντώντας της, "Έχετε το ίδιο αξιολάτρευτο λακκάκι. Σχεδόν επιβάλεται να αναπαραχθείτε, για το καλό της ανθρωπότητας." Το τελευταίο έκανε και τις δύο να βάλουν δυνατά τα γέλια τραβώντας την προσοχή όλων.

"Θα μπορούσα να μάθω τι ήταν τόσο αστείο για τις δύο δεσποινίδες στο βάθος;" είπε ο καθηγητής ενώ είχε ήδη αρχίσει να κατευθύνεται προς το μέρος τους. Τελεία, σκέφτηκε η Νάντια, πρώτη μέρα και τραβήξαμε ήδη την προσοχή.

Φτάνοντας από πάνω τους τις κοίταξε με τα πράσινα, εξεταστικά του μάτια. Πρώτα την Ειρέν, η οποία είχε βάλει μπρος όλη την γοητεία της και μετά την Νάντια. Όταν η δεύτερη σήκωσε δειλά το βλέμμα της παρατήρησε ένα συνοφρύωμα στο πρόσωπο του άντρα το οποίο εξαφανίστηκε αμέσως. Σαν να μην ήταν ποτέ εκεί. Ανεπαίσθητα κατέβασε τα σηκωμένα μανίκια του κάνοντας την Ειρέν να παρατηρήσει ένα τατουάζ με δύο κέρατα πάνω σε δύο φτερά χιαστί.

"Θα το εκτιμούσα εάν ήσασταν πιο ήσυχες, δεσποινίδες. Η ανατομία είναι δύσκολο μάθημα. Δεν νομιζω να θέλετε ξεχωριστό καλωσόρισμα στην σχολή..." είπε κλείνοντας διακριτικά το μάτι στην Ειρέν.

"Μιας και το αναφέραμε, πολύ παγερή η αρχή στην σχολή. Δεν νομίζετε;" Το σχόλιο έκανε τον καθηγητή να γελάσει, αλλά αμέσως σοβάρεψε. Κοίταξε για μια τελευταία φορά την Ειρέν, σαν να ήθελε να κρατήσει ζωντανή την εικόνα της στο μυαλό του και τους γύρισε την πλάτη, στρέφοντας την προσοχή του ξανά στο μάθημα.