Η ζωή της Νάντια φαίνεται ένας μικρός παράδεισος. Ότι λάμπει όμως δεν είναι χρυσός. Αν και έχει μόλις περάσει σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια της Ιρλανδίας, έχοντας το αγόρι των ονείρων της και πολλούς φίλους να την περιτριγυρίζουν, πάντα κάτι...
Οι πόρτες στην Μεγάλη σάλα άνοιξαν διάπλατα και από μέσα ξεχύθηκε η μουσική από βιολιά και άρπες. Στα πόδια μου απλωνόταν ένα μακρύ κόκκινο φόρεμα με μαύρες βελούδινες πινελιές. Άντρες και γυναίκες που πριν λίγο είχαν παραδοθεί στον ρυθμό της μουσικής, τώρα είχαν γυρίσει και με κοίταγαν. Από πίσω μου ακούστηκε μια δυνατή και καθαρή φωνή.
"Η πριγκίπισσα του Ulster κατέφθασε." Όλοι υποκλήθηκαν μπροστά μου, κάνοντας με να νιώσω άβολα. Δεν ήξερα πως να αντιδράσω. Έμεινα λοιπόν ακίνητη και μετά από λίγο όλοι γύρισαν πίσω στις ασχολίες τους. Άρχισα να περπατώ προς το βάθος του τεράστιου χώρου, χωρίς να μπορώ να ελέγξω το σώμα μου. Έμοιαζε με βασιλικό χορό και ο αυλικός με είχε αποκαλέσει πριγκίπισσα του Ulster. Πότε δεν ήμουν κάλη στην ιστορία αλλά θυμόμουν τα επώνυμα των μοναρχών της Ιρλανδίας, πάντα είχα μια ιδιαίτερη έλξη για αυτή την χρονική περίοδο. Αυτό ήταν... Πρέπει να ονειρεύομαι και η μνήμη μου χρησιμοποιεί γνώσεις για να συνθέσει το όνειρο.
Πέρασα μπροστά από μια χρυσή επιφάνεια που αντανακλούσε το είδωλό μου. Τα κατάμαυρα μαλλιά μου ήταν μπούκλες και τα μισά τα είχα πλέξει σε ένα διακριτικό στέμα απο μικροσκοπικά κόκκινα τριαντάφυλλα. Έμοιαζα πολύ επιβλητική. Αυτό πρέπει να το παρατήρησαν και άλλοι γιατί με κοίταζαν με δέος.
Ο χώρος ήταν πανέμορφος. Αναρριχώμενα φυτά στόλιζαν τους τοίχους και από παντού ακούγονταν συζητήσεις που μπλέκονταν με την μουσική.
Ένιωσα ένα χέρι να με ακουμπάει στην πλάτη και γύρισα να δω ποιος ήταν. Σάστισα στην θέση μου... Δεν ήταν δυνατόν. Μπροστά μου στεκόταν ο αδερφός μου με σάρκα και οστά. Τον αγκάλιασια δίχως δεύτερη σκέψη. Είχε αυτό το αφοπλιστικό χαμόγελο που πάντα θυμόμουν.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Αδερφούλα μου, για ακόμα μια φορά κόβεις την ανάσα από όποιον άντρα σε αντικρίζει." Ήθελα να βάλω τα κλάματα. Ήθελα να τον κρατήσω στην αγκαλιά μου μέχρι να τον χορτάσω. Τελικά απλά χαμογέλασα.
