Η Τελευταία Ζωή

Φωτιά

Η Ιοφιήλ άρπαξε την Νάντια από πίσω και την χτύπησε γονατιά στην σπονδυλική στήλη. Τα μάτια της κοπέλας βούρκωσαν απο τον πόνο. Έπεσε κάτω μαγκωμένη. Ο Αζαζέλ που παρακολούθησε την σκηνή με την άκρη του ματιού του, απέφυγε την επόμενη επίθεση του αδερφού του και με ταχύτητα φωτός άρπαξε τα φτερά της Ιοφιήλ, απομακρύνοντάς την από την Νάντια. "Κρατά τα χέρια σου μακριά της Ιοφιήλ, δεν θα το πω δεύτερη φορά..."

Αυτή όμως κατάφερε και ξέφυγε απο την λαβή του, κόβοντας τον στο στέρνο με τα λεπιδοτά φτερά της, κάνοντας μια επιδέξια στροφή. Τα μάτια του Αζαζέλ έγιναν δύο σχισμές. Την σήκωσε, αρπάζοντας την από αυτά και συνέθλιψε το σώμα της στο δάπεδο, το οποίο άνοιξε στα δύο και την έστειλε στο κάτω διαμέρισμα. Έτρεξε προς την Νάντια για να την βοηθήσει, αλλά ο Zerachiel τον έπιασε από πίσω. Με το ένα χέρι, του κράτησε το κεφάλι και με το άλλο το στέρνο, προσπαθώντας να του σπάσει τον λαιμό.

Ο Αζαζέλ έβγαλε μια ιαχή, πετώντας τον από πάνω του. Κάθε εκατοστό του σώματός του εξέπεμπε εκτυφλωτικό φως. Χτύπησε με τις παλάμες του τον Zerachiel στέλνοντας τον με δύναμη πίσω. Ο δεύτερος έλαμψε εξίσου με μια πυρακτώδη φωτιά. Τα μάτια του είχαν γίνει κατάμαυρα και η φωνή του ήταν απόκοσμη. Οι δύο δυνάμεις συγκρούστηκαν βυθίζοντας τα πάντα στο χάος. Ξαφνικά το τεράστιο διαμέρισμα φάνταζε λιλιπουτένιο μπροστά στις δύο επιβλητικές φιγούρες. Αστραπές και φωτιά έκλεισαν τον χώρο, δημιουργώντας ένα χρυσοκόκκινο πεδίο που απειλούσε να καταπιεί και τους δυο τους.

"Σταματήστε! Δεν αντέχω άλλο." Ξέσπασε η Νάντια με την αδρεναλίνη να εγκαταλείπει μονομιάς το σώμα της, συνειδητοποιόντας τις πράξεις της. "Δεν το ζήτησα αυτό." Λυγμοί τράνταζαν το σώμα της."Το μόνο που ήθελα ήταν μια απλή ζωή. Και ίσως κάποιον να με κρατάει σφιχτά τα βράδια που νιώθω μοναξιά. Δεν αντέχω να σας βλέπω να καταστρέφεστε έτσι."

Οι δύο άγγελοι την κοίταζαν δίχως να καταλαβαίνουν τι έλεγε. Πλέον είχαν γίνει στοιχειά, με μοναδική σκέψη να διαλύουν τα πάντα στο διάβα τους.

Το μίσος κυρίεβε την ψυχή του ενός για τον άλλον, αλλά αυτό δεν ήταν το μόνο συναίσθημα. Δεν ένιωθαν τίποτα και παράλληλα ένιωθαν τα πάντα! Πλέον όμως ήταν πολύ αργά για να κάνει ένας από τους δύο πίσω.

Ο Zerachiel καταλάβαινε την αγάπη του αδερφού του για το αθώο πλάσμα που ήταν γονατισμένο μπροστά τους. Γιατί και ο ίδιος ήταν διατεθειμένος να θυσιάσει τα πάντα για ένα βλέμμα της, να κάνει αυτό που ο Αζαζέλ έπραξε αιώνες πριν, εγκαταλείποντας τα πάντα για χάρη της. Η μόνη τους διάφορα ήταν πως ο Αζαζέλ αγαπούσε την δυναμική πλευρά της Νάντια, αυτήν που θα έκανε το αδύνατο δυνατό για να κρατήσει κοντά τους αγαπημένους της, αυτή που θα ξεσήκωνε ολόκληρη άβυσσο με ένα χαμόγελο και θα κυρίευε την ανθρωπότητα με ένα βλεφάρισμα.