Η Τελευταία Ζωή

Για έναν έρωτα.

Έφτασα στην πτέρυγα των δωματίων της μητέρας μου, οπού απ'έξω με περίμενε ο αδερφός μου. Το βλέμμα του ήταν γεμάτο ανησυχία. "Γνωρίζεις πολύ καλά πως δεν θα πρέπει να μένεις μονή σου με άγνωστους, ειδικά τώρα με την γιορτή να αποτελεί τον τέλειο αντιπερισπασμό για να μην καταλάβει κανείς της απουσία σου. Είναι τρομερά επικίνδυνο."

"Έλα τώρα, μεγάλε αδερφέ. Ήμουν με τον Ντάμιαν, μέσα σε μια σάλα γεμάτη άτομα. Ποιος θα τολμούσε να μου κάνει κακό;" Ο Aaron έσμιξε τα φρύδια του.

"Ακόμα χειρότερα. Ξέρεις πως δεν εμπιστεύομαι ιδιαίτερα τα αδέρφια Ο'Γκρέγκορ. Παρόλα αυτά δεν νομίζεις ότι υποτιμάς την δύναμη του πατέρα μας; Θα μπορούσε να σε αποκεφαλίσει δίχως λόγο, απλά επειδή του κάνει κέφι. Μάλλον η διαμονή σου στην Σκωτία σε έκανε να σκεφτείς διαφορετικά... Ο μόνος λόγος που δεν το έκανε ήταν γιατί φοβάται μήπως χάσει την μητέρα."

"Ήταν τρομερό λάθος να έρθω εδώ. Φοβάμαι ότι θα πρέπει να φύγω, αλλά όχι πριν πάρω μερικές απαντήσεις πρώτα. Νομίζω πως ήρθε η στιγμή η μητέρα να μου αποκαλύψει το όνομα και την καταγωγή του πραγματικού πατέρα μου." Πήγα να ανοίξω την πόρτα της κρεβατοκάμαρας της μητέρας μου, αλλά ο Aaron μπήκε στην μέση. "Κάνε στην άκρη, αδερφέ. Υπόσχομαι θα είμαι ευγενική μαζί της. Ξέρεις πόσο την λατρεύω."

"Φοβάμαι ότι δεν μπορώ να σε αφήσω να μπεις."

"Μα γι'αυτο εγκαταλείψαμε την δεξίωση. Για να μπορέσω να την δω έστω για λίγο."

"Δυστυχώς αυτό ήταν μια πρόφαση. Η μητέρα βρίσκεται σε πιο δεινή κατάσταση απ'ότι θέλει να παραδεχτεί. Φοβόμαστε ότι κάποιος την δηλητηριάζει. Τώρα μόλις βγήκα από το υπνοδωμάτιο. Έχει βυθιστεί σε άστατο ύπνο."

"Πως; Μα, ποιός...; Ο βασιλιάς της έχει αδυναμία. Δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο."

"Δεν ξέρω, ο πατέρας δεν είναι στα καλά του, τον έχω ικανό για τα πάντα. Όπως και να έχει πρέπει να σε φυγαδέψουμε μέχρι το πρωί. Έλα, ας μην χάνουμε χρόνο." Μου έπιασε το χέρι, τραβώντας με προς τον διάδρομο. Δεν κουνήθηκα ούτε εκατοστό. Τον κοίταξα με ηττημένο βλέμμα.

"Δεν μπορώ. Ο Ντάμιαν μου είπε να τον συναντήσω τα ξημερώματα."

"Όχι, Νάντια. Όχι..." Όμως εγώ ήδη πισωπατούσα και απομακρυνόμουν.