Η Τελευταία Ζωή

Old Friend

Azazel

Ο Αζαζέλ, παγωμένος πλέον, σταμάτησε να ασκεί αντίσταση στην Ιοφιήλ με αποτέλεσμα αυτή να σωριαστεί πάνω του, από την κούραση και τον πόνο. Και οι δύο πονούσαν απερίγραπτα, αλλά αν τους ρώταγε κανείς αργότερα τι ήταν πιο επώδυνο, θα απαντούσαν το τρομερό ράγισμα μέσα τους που είχε δώσει άλλη μορφή στην ύπαρξή τους. Κατακρεουργημένες ψυχές που με το φύσημα του ανέμου διαλύονταν μέσα στην καταχνιά. Κοιτούσαν και οι δύο τον έναστρο ουρανό, αγνοώντας την φωτιά που έκαιγε λίγα εκατοστά μακριά από τα πρόσωπά τους.

"Ξέρεις ποιο είναι το χειρότερο απ'όλα;" Της απευθύνθηκε. "Ο φόβος που γεννιέται μέσα σου όταν συνειδητοποιείς πόσο τρωτός είσαι."

Η Ιοφιήλ τον κοίταξε με αποστροφή. "Αιώνες πάλευα στο πλευρό σου, Αζαζέλ. Πότε δεν είχα δει φόβο στα μάτια σου, μέχρι σήμερα. Ολόκληρα χωριά, γεμάτα δαίμονες, σκιές και τέρατα. Τίποτα, ούτε μια υπόνοια φόβου. Πόσες φορές έφτασες κοντά στην καταστροφή; Πόσες φορές φοβήθηκα πως θα έχανες την ψυχή σου και θα γινόσουν ένα τέρας; Δεν λύγισες όμως στιγμή! Ωσπου ηρθε στην ζωή σου αυτό το πλάσμα."

"Ίσως γιατί δεν είχα ποτέ πραγματικά κάτι να χάσω και δεν ήξερα πως είναι να νιώθεις απεριόριστη αγάπη, έρωτα που μοιάζει λάθος κι όμως είναι οτι πιο σωστό έχεις κάνει ποτέ στην ζωή σου. Δεν με ένοιαζε αν θα ήταν η τελευταία μου ανάσα, η τελευταία μου μάχη. Μέχρι που την γνώρισα." Η Ιοφιήλ γύρισε από την άλλη για να μην τον αντικρίζει, ενώ βούρκωνε ξανά. "Την στιγμή που συνειδητοποιείς της πιθανότητες. Οτι ίσως δεν θα ξαναδείς το πλάσμα που δίνει νόημα στην ζωή σου, δεν θα ξανακουμπήσεις το δέρμα του, δεν θα μυρίσεις ποτέ ξανά τα μαλλιά του, εκείνη την στιγμή παύεις να είσαι ελεύθερος και σε κατακλύζει φόβος. Ο φόβος της απώλειας που αν και δεν εχει συμβεί εσύ την νιώθεις τόσο έντονα μέσα σου. Γιατί πλέον δεν πολεμάς επειδή στο επιβάλλουν, αλλά πολεμάς για εκείνην, για να ζει σε έναν καλύτερο κόσμο." Άπλωσε το ματωμένο χέρι του και ακούμπησε τον μπλαβιασμένο ώμο της. Αυτή έμεινε ακίνητη.

"Με άφησες μόνη μου, περιτριγυρισμένη από αιμοβόρα τέρατα που περίμεναν να κάνω μια λάθος κίνηση για να μου πάρουν όλα αυτά, που με τόσο κόπο απέκτησα. Ξέρεις τι αναγκάστηκα να κάνω; Ξέρεις ότι έγινα ένα άσπλαχνο τέρας χωρίς καρδιά; Σαν αυτούς από τους οποίους προσπαθούσα να ξεφύγω. Ένα με τους εφιάλτες μου. Την μοίρα απο την οποία προσπαθούσα να σε σώσω, κατέληξα να την ζώ..."