Η Τελευταία Ζωή

Κεφάλαιο Εικοστό Πρώτο, Το Συμβούλιο

Ο ήλιος έσβησε και προσκύνησε ευλαβικά μπροστά στην ομορφιά και την λάμψη των αστεριών του ουρανού, στα οποία εκείνη την νύχτα προστέθηκε άλλο ένα. Έλαμψε μέσα στο σκοτάδι, θυμίζοντας σε όλους την τραγικότητα και την απώλεια του πολέμου.

Το πύρινο άρμα έκαιγε για χάρη του Ουριήλ, της φωτιάς του Θεού. Αυτό το όνομα είχε πάρει από την γέννηση του και το κουβάλησε ως το τέλος της ένδοξης και μεγαλειώδους ζωής του.

Όλο το βασίλειο ένιωθε το κενό που είχε αφήσει πίσω του καθώς το άρμα έφτανε στον τελικό του προορισμό και η Χάρη του υψωνόταν ψηλά στον ουρανό για να πάρει την θέση της δίπλα στα αστέρια του ουρανού και να φωτίσει τον δρόμο για να βγει η πλάση από το σκότος στο οποίο είχε βυθιστεί.

Η Ιοφιήλ στεκόταν δίπλα στον Ζέιν, έχοντας το κεφάλι της στραμμένο προς την γη. Σήμερα θρηνούσαν τον βασιλεία του φωτός, τον άρχοντα της ειρήνης. Γι'αυτό και ήταν το θύμα των δαιμόνων. Ήθελαν να περάσουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα. Τέλος η ανακωχή και η Ειρήνη ανάμεσα στα δύο βασίλεια.

Μυριάδες άγγελοι γέμιζαν τον ουρανό με χρώματα και φωνές που ενώνονταν, τραγουδώντας ψαλμούς και συνοδεύοντας τον Ουριήλ στην τελευταία του κατοικία. Χάρτινα φαναράκια αιωρούνταν απαλά στον αιθέρα. Ο δροσερός αέρας πλημμύριζε την οικουμένη με την μυρωδιά του σανταλόξυλου.

Μετά επικράτησε απόλυτη σιγή. Ο Τελευταίος χαιρετισμός. Ο ήλιος δεν θα ξημέρωνε για 21 μέρες. Όσο δηλαδή θα διαρκούσε το πένθος προς τιμήν του Αρχάγγελου.

Αργά και σταθερά η πομπή διαλύθηκε και το συμβούλιο τον πέντε -πλεον- συνήχθη.

***

Πρώτος στην αίθουσα του συμβουλίου μπήκε ο Zerachiel. Δεν άντεχε να μείνει λεπτό παραπάνω στην πομπή. Είχε τόσες ενοχές που ήθελε να σταματήσει να υπάρχει. Ήθελε να ανοίξει η γη και να τον καταπιεί. Ήταν τόσο δύσκολο να κουβαλήσει την ψυχή του εκείνη την ημέρα. Την ένιωθε το ίδιο βαριά με την μαύρη πανοπλία που φορούσε.

Κοίταξε τριγύρω του στο μεγάλο άδειο δωμάτιο. Ο χώρος φωτιζόταν απο πυρσούς και είχε έξι τεράστιους θρόνους επενδυμένους με πορφυρό σατέν και χρυσό. Στην μέση βρισκόταν ένα τραπέζι που πάνω του είχε έναν χάρτη με όλα τα βασίλεια και τις θέσεις άμυνας των ταγμάτων.

Όλες οι εικόνες του ξύπνησαν πράγματα που δεν ήθελε να θυμάται. Το σπάθη, που είχε κρεμασμένο στο πλάι του, του θύμιζε αυτό που προσπαθούσε να ξεχάσει ότι ήταν. Ένα από τα έξι πιο δυνατά όντα του κόσμου. Ένας ανίκητος και αθάνατος αρχάγγελος. Ο φόβος και ο τρόμος των δαιμόνων αλλά και τον αγγέλων. Κι όμως δεν ήταν τόσο άφθαρτος όσο ήθελε να πιστεύει. Τρανταχτό παράδειγμα ο θάνατος του Ουριήλ. Το έβλεπε σε όλους. Φόβος κυριαρχούσε πίσω από τα αγέρωχα βλέμματα των αδερφών του.