Η Τελευταία Ζωή

Η Στάχτη της Επανάστασης

Αζαζέλ

Άκουσε τα βήματα τους να πλησιάζουν γρήγορα και αγχωτικά. Άνοιξαν με δύναμη την πόρτα και τον άρπαξαν από τους ώμους, σέρνοντας τον στην τελική του ευθεία.

Το σώμα του ήταν μουδιασμένο, κάνοντας κάθε χτύπημα που λάμβανε απροσδιόριστο, ασήμαντο. Ήξερε πως τα άκρα του σέρνονταν και το αίμα έτρεχε ζεστό από τις πληγές των φτερών του, αλλά του ήταν αδύνατο να συγκεντρωθεί στον πόνο.

Η βασική πύλη του παλατιού άνοιξε και οι φύλακες εξήλθαν αυτού. Το φως έπεσε κατευθείαν πάνω στο πρόσωπό του, κάνοντάς τον να σφαλίσει τα μάτια. Αν και μόλις είχε υψωθεί ο ήλιος, το κρύο αγκάλιασε το κορμί του. Αόριστες φωνές ούρλιαζαν εκστασιασμένες καθώς έφτανε στο κέντρο της πλατείας.

Οι άγγελοι είχαν στήσει μια μικρή εξέδρα. Άλλωστε λάτρευαν τις παραστάσεις και ο Αζαζέλ θα έδινε μια μικρή παράσταση αυτό το ψυχρό πρωινό.

Ήταν σίγουρος πως το απελπισμένο μυαλό του είχε δημιουργήσει την εικόνα της κατά την διάρκεια της νύχτας. Πώς αλλιώς θα απάλυνε τον πόνο της προδοσίας της;

Σήκωσε τα μάτια του και την είδε. Στεκόταν στητή δίπλα στον Zerachiel. Με τους όμορφους καταρράκτες των μαλλιών της και το ατάραχο βλέμμα της.

Τον έκαιγε. Τον διέλυε το πόσο εύκολα ξεχνούσε.

Όλα θα τελειώσουν όπου να΄ναι.

Ο Μιχαήλ εμφανίστηκε δίπλα του. Του αφαίρεσε τις αλυσίδες με το σώμα σφιγμένο. "Δεν το είχα φανταστεί έτσι το τέλος." Παραδέχτηκε.

"Την βλέπεις;" Του απάντησε ο Αζαζέλ, αδυνατώντας να σκεφτεί οτιδήποτε άλλο. Ο Μιχαήλ κοίταξε προς τη μεριά της σωσία. Μετά πλησίασε το πρόσωπο του αδερφού του.

"Αν μπορώ αυτές τις τελευταίες ώρες να απαλύνω τον πόνο σου, θέλω να σου εκμυστηρευτώ το εξής. Αυτή που κοιτάς δεν είναι η Νάντια. Είναι ένα φτηνό κόλπο του Ραφαήλ. Η αληθινή είναι ελεύθερη, κάπου στο βασίλειο. Γι'αυτό προχώρησαν με την εκτέλεση. Ο Λούσιφερ βρίσκεται έξω από τα τείχη και μας απειλεί. Έπρεπε κάπως να την βγάλουμε από την κρυψώνα της."

Ο Αζαζέλ σήκωσε απότομα το κεφάλι του και τινάχτηκε μακριά από τον Μιχαήλ. Του πήρε μερικά δευτερόλεπτα να αντιληφθεί το μέγεθος του λόγου του. Βρόντηξε τις αλυσίδες, χτυπώντας τους στρατιώτες που αποπειράθηκαν να τον συγκρατήσουν, πετάγοντάς τους κάτω. Τα φτερά του μάτωσαν ακόμα περισσότερο, αλλά κατάφερε να σπάσει τα δεσμά.