The Last Slytherin

9. Hogwarts' secrets

'Harry Potter?' Opeens was ik weer geïnteresseerd in haar. Lichtjes vol nieuwsgierigheid fonkelden in mijn ogen. 'Ken je hem?'

Ze fronste. 'Ja, natuurlijk.' Toen giechelde ze en begon ze een vreemd lied te neuriën, vol klanken die een normaal mens nooit met elkaar zou combineren.

'En de geheime kamer, wat is dat?' Vroeg ik gretig. Ze stopte met neuriën en trok haar ogen wantrouwend tot spleetjes.

Ze slaakte een angstig gilletje en staarde me toen verbouwereerd aan. 'Jij!' Riep ze vijandig. Ze schudde haar hoofd en zoefde met een ijzige kreet de toilet pot in.

Ik bleef alleen achter, had ik iets verkeerds gezegd?

Met een laatste blik op de kraan met de gekraste slang verliet ik de badkamer, maar niet voor goed. Ik zou zelf wel uitzoeken wat de geheime kamer was en wie Harry Potter was. Ik had immers een boek over zijn leven gevonden.

De ochtend begon vreselijk, Melissa was om 6 uur 's ochtends wakker geworden en ze beweerde dat het kwam door mijn gesnurk. Als straf had ze me wakker gemaakt en het recht in mijn gezicht geschreeuwd ('HOU OP MET SNURKEN!'). Vervolgens was Raven al giechelend wakker geworden en zo waren de andere kamergenoten ook langzaam aan wakker geworden. Ik sloeg het ontbijt over, ik had geen zin om aan een tafel vol vreselijke personen te zitten. Ik deed alles fout tijdens de lessen en mevrouw Park was in één van haar slechtste humeur. Het leverde me drie extra opdrachten op.

'Parker!' Schreeuwde iemand in de hallen. Ik was net op weg naar de bibliotheek.

Toen ik mijn hoofd omdraaide naar het geluid kwam er een miezerig klein vogeltje aanvliegen, gevouwen van papier. Het was een simpele spreuk om zo'n papier te beheksen. Iedereen gebruikte het hier om dingen aan elkaar door te geven. Het briefje landde op mijn hand en ik vouwde het open.

Ze komen morgen terug!!

In de hoek zat een inktvlek en het handschrift was rommelig. Ik keek om me heen en zag toen het grijnzende gezicht van Sedeus aan de andere kant van de hal. Ik glimlachte en realiseerde me opeens wie hij met "ze" bedoeld had. James, Roos en Albus kwamen morgen terug!

'Je was niet bij het ontbijt dus Roos' uil is weer terug gegaan zonder de brief af te zenden. Ik dacht, laat ik het dan maar door geven.' Zei Sedeus, hij was inmiddels aan komen lopen en het leek alsof hij niet vrolijker kon zijn.

'Bedankt.' Ik vouwde het briefje dubbel en stopte het tussen een boek. Ik twijfelde even, maar besloot het toen te vragen. 'Waarom moesten ze überhaupt weg?'

Sedeus haalde zijn schouders op. 'Lucius Malfidus was een dooddoener, als iemand de Potters haat dan is hij het wel.'

'Dat is nog geen reden om weg te gaan.' We liepen inmiddels door naar de bibliotheek, Sedeus had waarschijnlijk geen les meer.

'Op dit moment is er veel paniek, het ministerie wil waarschijnlijk zeker weten dat de Potters veilig zijn. Er zijn gewoon een aantal voorzorgsmaatregelen besproken, niks ernstigs.'

'Oh.' Ik was nu eerlijk gezegd al een stuk opgeluchter. Er was niks ergs, er waren geen grote geheimen of zoiets. Nog steeds snapte ik niet alles, maar het maakte me niet zo veel uit. 'Oké, ik maakte me al zorgen.'

'Dat is dan verspilde moeite.' Hij volgde een groepje uit Huffelpuf met zijn ogen. Hij schold luid en zette het op een lopen. Ik bleef verbaast achter, af en toe hoorde ik nog dingen zoals: 'Kist vermoordt me!' En 'aan de kant!', maar het geluid stierf al snel weg toen hij de hoek om rende.

In de bibliotheek zocht ik alle kasten door in de hoop iets over de geheime kamer te vinden, maar ik wist eerlijk gezegd niet waar ik moest zoeken. Boeken over Zweinstein, verberg spreuken, ik had van alles door gelezen. Mijn nieuwsgierigheid zeurde zenuwachtig in mijn hoofd dat er iemand was met die antwoorden. Iemand van wie ik bijna had gezworen nooit meer een woord tegen te spreken.

Scorpius Malfidus.

Maar wist hij het wel? Jenny had gezegd dat zijn vader slechts een vriend van haar was geweest. En daarbij, Harry Potter had de geheime kamer volgens haar geopend. Ik wist niet wie hij was en was nog niet begonnen aan het boek, maar ik wilde het weten en begon die middag dus driftig te lezen.

Harry Potter bleek de grootste held van de eeuw te zijn. Hij was inmiddels rond de dertig of veertig had ik al uitgerekend. Hij leefde dus nog. Ver was ik nog niet met het boek die avond, maar ik wist over Voldemort en al zijn dooddoeners. Deze Harry moest wel familie van James en Albus zijn, wat hem automatisch familie maakte van Roos. In zijn tweede jaar op Zweinstein opende hij de geheime kamer, die tot nu toe nog steeds geheim was. Minerva Anderling was schoolhoofd geworden na de dood van Severus Sneep. Zij wilde de geheimen van Zweinstein bewaren zoals ze al eeuwen waren, er is daarom nooit iets met de geheime kamer gedaan. Daarbij, Harry Potter bleek een sisseltong te zijn. Alleen een sisseltong kon de kamer openen, naast zijn vrienden heeft Harry niemand verteld hoe hij de kamer heeft geopend. De plek van de geheime kamer was nu echter wel bekend, een aantal van Harry's kenissen wisten er van af. De rest van de wereld vond het niet boeiend genoeg.

Dat was de informatie die ik tot nu toe had. Ik was nu bij Harry's derde jaar. Waar in hij ontdekte over zijn peetvader. Er stond niet veel informatie in die ik nodig had, vandaar alleen het verhaal over de geheime kamer.

Misschien moest ik James en Albus maar gewoon vragen of ze deze Harry Potter kenden. Het zou alles veel makkelijker maken en misschien was het wel helemaal niet zo geheim als ik dacht.

Die avond viel ik in ieder geval niet snel in slaap, ik zat vol met opgetogen energie voor morgen.

[A/N]
Sorry kort en saai hoofdstuk. Ik probeerde het langer en boeiender te maken, maar daardoor werd het er niet beter op. Dus, je zal het hier mee moeten doen :(

De volgende update is wel lang, ik beloof het. Ik hoop dat ik het van de week af krijg, sorry als het niet lukt!!! 28 januari word ik namelijk geopereerd, dus ik schrijf dan waarschijnlijk niet veel...

SORRY SORRY SORRY

In ieder geval bedankt voor het lezen! Ik hoop dat je het leuk vond!

Xxxxx