The Last Slytherin

59. It's not what it seems.

Ik was weggelopen van Isaac en zijn vreselijke waarheden, want dat was wat ik wilde: wegrennen van de waarheden. Ik wilde me verstoppen in mijn eigen veilige plek vol verzinsels. Het was echter zinloos, en het was rond 3 uur 's nachts geweest toen ik me eindelijk had overgegeven aan die waarheden. Ze hielden me in hun macht, ondanks mijn tegenstribbelende pogingen vol hoop. Die hoop ging echter verloren toen de zon die ochtend op kwam. Het enige wat ik toen nog had, waren mijn herinneringen aan hetgeen wat ik en James hadden, maar die troostende herinneringen veranderden in kwellende herinneringen naarmate ik de Grote Zaal in liep voor het ontbijt. Toen had ik niks anders dan een grijze toekomst om naar te kijken... ik had niks anders dan het vooruitzicht op een tijd waarin ik nooit meer geluk zou voelen. Ik was bang voor die naderende toekomst. En soms, heel soms, wenste ik serieus dat ik die toekomst ook niet mee zou hoeven maken.

De ochtendprofeet van die ochtend meldde iets dat mijn hart in een gletsjerspleet leek te gooien. Ergens in de verte kon ik mijn hart nog voelen kloppen, maar de fijne warmte was weg. Ik voelde me leeg.

MYSTERIE OVER SISSELTONG NOG STEEDS NIET VERKLAARD, LEES BLADZIJDE 5 VOOR HET HELE ARTIKEL.

En dus bladerde ik naar bladzijde 5, ondanks het kleine deel van mijn brein dat wanhopig riep dat ik dat niet moest doen.

Mia Parker, het meisje dat de Toverwereld in kwam als een doodnormale dochter van twee Dreuzels, en inmiddels bekend staat omdat haar identiteit in twijfel wordt getrokken. Een aantal maanden geleden gebeurde er iets opvallends met de jonge dame - zo hebben bronnen gemeld dat deze "Dreuzeltelg" met een echte, levende slang heeft gepraat. Inmiddels is dit gerucht door veel ooggetuigen bevestigd. Ditzelfde meisje is rond de 18e van December aanwezig geweest op de bruiloft van een pasgetrouwde stel uit de familie Wemel. Volgens sommige bezoekers van het feest, was ze hier samen met de zoon van de held Harry Potter. Ook dit is geen schok - het verleden heeft aangetoond dat de studente nogal een zwak heeft voor afstammelingen van de grote namen uit de Toverwereld. Deze bruiloft heeft ons echter een heel nieuw inzicht op haar gegeven. Zo blijkt het dat de bruiloft slecht is verlopen door een aantal verdachte personen. Sommigen menen dat dit Dooddoeners waren, maar deze stelling is nog niet bevestigd door Minister Wolkenveldt. Deze personen hebben volgens de heer Harry Potter voor heel wat oproer gezorgd, maar dat was niet het enige: deze personen hebben niemand minder dan Mia Parker ontvoerd. Waarheen en waarom is niet bekend - de studente is inmiddels al weer terecht, maar zij, evenals veel ooggetuigen, willen hier niks over loslaten. Er wordt gedacht dat Mia Parker is bedreigd wegens haar relatie met de jonge heer James Potter, maar dit wordt erg in twijfel getrokken. Het verband tussen het eerdere incident met een slang en de confrontatie met de Dooddoeners is verontrustend. Toen de studente werd gevraagd of hier iets aan op te merken viel, werd er passief en zelfs agressief gereageerd. De echte reden blijft echter een mysterie, maar is deze studente wel zo onschuldig als ze beweert te zijn?

Artikel: Dennis Krauwel.

Het meest deprimerende aan het artikel was nog dat niks gelogen was, afgezien van het feit dat ik een zwak had voor de grote namen uit de Toverwereld. De rest was allemaal waarheid, soms waren er een aantal loze aannames uit die waarheden getrokken, maar Dennis Krauwel bleek mij beter door te hebben dan mijn beste vrienden... of nou ja, de beste vrienden die ik ooit mijn beste vrienden had kunnen noemen.

Ik sloot de krant, smeet hem op de Zwadderich tafel en beende de Grote Zaal al weer uit zonder gegeten te hebben. Voordat ik dat deed, flitste de voorpagina van de krant nog eenmaal voorbij. De letters schoten zo vluchtig door mijn hoofd heen dat ik ze al weer vergeten was voor ik er ook maar over na kon denken, maar de titel was enigszins verontrustend voor degenen die wisten waar het over ging.

MINISTERIE PLANT HOORZITTING VOOR STRAFVERMINDERING VAN DOROTHEA J. OMBER.

De dagen daarna waren donker en vaag - en dat kwam niet door de sneeuw die buiten met bakken uit de hemel viel. Lessen sleepten voorbij, gesprekken gleden weg en naarmate iedereen meer en meer over mij wist, leken mijn emoties te vervagen. Leerlingen hielden me aan in de gang - meestal gewoon nieuwsgierig, maar soms kwaad over de geruchten die zij gehoord hadden. Sommigen scholden me uit, sommigen stelden me felle vragen en anderen wierpen me vuile blikken toe. Het kon mij weinig schelen. De tijd streek voorbij, en zo leefde ik mijn dagen voort. Elke seconde ging voorbij, ook al leken die seconden soms uren te duren.