The Last Slytherin

91. The Second Battle Of Hogwarts: Part 2.

'O, Bij Merlijns Baard.'

James opgeluchte gezicht was het eerste wat ik zag toen ik mijn ogen opende. De wereld duizelde voor mijn ogen. Het eerste moment realiseerde ik me helemaal niets: ik was alles vergeten, ik had geen idee waarom ik wakker werd en ik was me niet bewust van mijn omgeving.

Het volgende moment, sloeg de paniek toe.

Ik veerde overeind. 'De Dem-'

'Nee, nee.' James duwde mij weer neer. 'Blijf liggen.'

En pas toen realiseerde ik me dat er geen sneeuw meer onder mij lag en de inktzwarte hemel veranderd was in een plafond. Ik hapte naar adem. 'Waar zijn we? Waar is de Dementor?'

'Rustig.' Beveelde Roos, die naast James op de vloer neer geknield zat. 'Je bent veilig - het is hier veilig.'

Ik keek om me heen. Vanuit de schemerige duisternis, kon ik de rijen aan vrolijke kleuren in de ruimte zien. Gigantische lolly's hingen aan de muren, hier en daar hing een bord met grote, schreeuwerige letters en er hing een geur van mierzoete aardbeien in de lucht.

'Zijn we bij Zacharinus'?'

Een oude, kale man, stond naast Scorpius en lachte warm. Hij stak zijn hand naar mij uit. 'Hier - neem dit, dat helpt.'

Ik keek naar hetgeen wat hij me aanreikte.

Het was chocola.

Ik ging langzaam overeind zitten, pakte de chocola van de man aan en wreef vermoeid over mijn hoofd. Ik voelde me duizelig en slap. 'Bedankt.'

'Als jullie me nodig hebben kunnen jullie me roepen... anders zie ik jullie hopelijk op Zweinstein terug.' Zei hij, waarna hij ons allemaal, één voor één een glimlach schonk en vervolgens de deur achter de toonbank doorliep.

Ik schraapte mijn keel. 'Wat... wat is er gebeurd?'

'De Dementor probeerde je ziel uit te zuigen.' Zei Roos.

James begon te grijnzen. 'En we zijn er achter gekomen wat Scorpius' Patronus is.'

Eerst gingen die woorden langs me heen - vervolgens realiseerde ik me wat ze inhielden. 'Wacht wat?' Vroeg ik, waarna ik mijn blik naar Scorpius liet schieten. 'Je hebt een Patronus uitgesproken?'

Scorpius knikte trots.

James begon nu te grinniken.

'Wat is er zo grappig?' Vroeg ik, terwijl ik een stuk chocola af beet.

'Zijn Patronus was een fret.'

Roos en Albus begonnen nu ook te grinniken, maar Scorpius leek het evenmin als ik te snappen. Hij fronste. 'Ik weet ook niet wat er zo grappig is.'

James grijnsde. 'Vraag het je vader.'

'Wat?'

Roos had ook gelachen, maar liet nu een vlakke uitdrukking op haar gezicht vallen en zuchtte ietwat bezorgd. 'We hebben hier geen tijd voor.' Zei ze. 'Scorpius draagt het Merk nog steeds - binnenkort zullen de Dooddoeners hier zijn. Daarbij hebben we een ruim kwartier van ons uur verspild door dit hele gebeuren en hebben we dus nog drie kwartier om het Gruzielement te vernietigen. De tunnel doorkomen duurt al een kwartier.'

James grijnzende gezicht, werd opeens serieus. Zijn ogen stonden hard. 'Wat wil je zeggen?'

'Ik wil zeggen dat we twee keuzes hebben.' Zei Roos. 'Of we gaan Zweinstein binnen en rennen ons kapot - of we blazen alles nu af en zorgen er voor dat we niet in de slag van Zweinstein terecht komen te zitten.'

'Je wil opgeven?' Vroeg James.

'Nou... wat moeten we anders, James?' Roos zuchtte. 'Mia heeft waarschijnlijk niet eens de kracht om nu nog te vechten.'