The Last Slytherin

63. Betrayal.

Professor Anderling keek niet op van de berg papieren op haar bureau toen professor Park haar kantoor in stormde. James en ik schuifelden schuldbewust achter haar aan, al leek ik heel wat nerveuzer te zijn dan James - en dat kwam gewoon door het simpele feit dat ik de laatste paar dagen de meest vreemde dingen had aangericht. Dit gesprek zou niet gaan over deze middag nablijven: dit gesprek zou gaan over de keuze tussen goed of slecht, leugen of waarheid, en zwijgen of spreken.

'Patty, als dit weer over Hagrid gaat: hij is bevoegd om Verzorging van Fabeldieren te geven.' Zuchtte Anderling, terwijl ze driftig doorkrabbelde op een stuk perkament.

'Dit gaat niet over Hagrid.' Sprak Park. 'Dit gaat over twee studenten die zich misdragen, de regels aan de laars lappen en vervolgens gewoon weglopen bij hun straf!'

Anderling stopte met schrijven, fronste en liet haar ogen zonder haar hoofd te bewegen naar James en mij flitsen... de blik die ze toen op haar gezicht kreeg voorspelde alles behalve goed nieuws. Over de aanwezigheid van James leek ze niet verbaasd te zijn, maar toen ze haar ogen uiteindelijk naar mij verplaatste priemde ze ze grondig en onderzoekend in mijn gezicht - bijna argwanend.

Ze legde haar pen met een stalen blik neer, zuchtte en vouwde haar handen in elkaar. 'Patty, kan je alsjeblieft uitleggen hoe deze studenten zich precies misdragen hebben?'

'Juffrouw Parker hier, kwam gisteren niet in mijn les opdagen en meneer Potter besloot om een volle ketel over de vloer te gooien - met opzet!'

Professor Anderling dacht blijkbaar dat Park overdreef, en professor Park zag dit.

'Hij heeft bekend dat het met opzet ging.' Voegde professor Park er vlug aan toe, waarna ze een furieuze blik naar James toe wierp.

James knikte gehaast.

Anderling zuchtte.

'Ze hadden deze middag moeten nablijven, maar nadat ik het lokaal voor slechts een aantal minuten verlaten had, waren ze opeens verdwenen!' Snauwde professor Park geïrriteerd. 'En ze hadden mijn toestemming daar zeker niet voor gekregen.'

Anderling keek James aan, liet haar ogen toen naar mij gaan en leek kwader op mij te zijn dan op James. Ze leek me aan alsof ze met haar ogen wilde zeggen dat ik al wel genoeg had aangericht de laatste tijd. Ze zuchtte opnieuw, wreef peinzend over haar voorhoofd en maakte toen een wegwerpend gebaar. 'Goed, goed - regel een straf met Vilder. Hij kan ze vast wel aan het werk zetten.'

Professor Park grijnsde zelfvoldaan, draaide zich toen naar ons om en gebaarde dat we het kantoor weer moesten uit lopen.

'Juffrouw Parker, zou u even kunnen blijven?' Vroeg Anderling toen opeens.

Ik hield mijn pas abrupt in. Ik was net zo opgelucht geweest over het feit dat ik onder een gesprek tussen mij en Anderling was uitgekomen, en nu sloeg de paniek meteen weer toe. Ik draaide me net iets te vlug om en staarde haar geschrokken in haar gezicht, tot ik me realiseerde dat ik haar argwaan op die manier alleen maar liet groeien. Ik draaide mijn hoofd naar James, zag dat hij mij een vragende blik toe wierp en wendde mijn ogen weer af. Met lood in mijn schoenen slenterde ik naar Anderlings bureau, terwijl James en professor Park het kantoor verlieten - ze sloeg de deur met een klap achter zich dicht op het moment dat ik neer zeeg in de stoel voor Anderlings bureau.

Anderling priemde haar blik ernstig in de mijne, en ik sloeg mijn ogen nerveus naar de grond. Een tijd lang klonk alleen de wind die langs de ramen heen waaide, maar toen verbrak Anderling de stilte.

'Kan je me vertellen wat er allemaal aan de hand is?' Vroeg ze zacht en serieus.

Ik hief mijn ogen aarzelend naar haar op. 'Ik heb geen idee wat u bedoelt.' Loog ik met een staalharde blik.