SEDUCING MY BROKENHEARTED BESTFRIEND Book 2: Painting His Own Love Story

Chapter 6

[Hera]

Ang sarap ng tulog ko.
Komportableng-komportable.

Naririnig ko ang lagaslas ng malakas na ulan sa labas pero ayokong dumilat. Lalo na at ang sarap ng pakiramdam ko habang nakayakap sa malaking unan.
Mainit init at wari'y hinihila akong matulog pang muli.

Maya-maya pa ay napabalikwas ako ng bangon. Napagtanto kong wala ako sa bahay.

Hindi malaking unan ang yakap ko kundi si Jacob the Monster.

"Oh my God!" Naibulalas ko at dali-daling hinablot ang kumot para ibalot sa katawan ko.
Pinaghahampas ko s'ya ng unan.

"Maniac ka, Jacob! Maniac ka! Maniac!" Sabi ko habang pinaghahampas ko ito ng unan.

"Hey! Stop that." Inagaw nito ang unan sa akin. He stared at me blankly.

"Why did you do that, Hera? Can't you see that i'm sleeping?" 

Ayan na naman kasi ang mga titig na 'yan. Nakakapanindig balahibo.

"What did you do to me, Jacob? Bakit nakahubad ako? Bakit magkayakap tayo?"

He just stared at me. Wala. Kung ibang lalaki maybe napabunghalit na ng tawa o ngumisi pero wala. I cant see any emotion. Just his blank stare.

"Nilagnat ka." He just said tapos tumayo na at lumabas ng kwarto.

Fvck! Mababaliw na yata ako dito. Maano bang mag explain manlang s'ya kahit konti 'di ba? Like 'ganito kasi 'yon, Hera, nilagnat ka tapos hinubaran nita dahil basa ka tapos niyakap kita para mainitan ka. Ganoon!

Teka! Nababaliw na yata ako. Hay! Kainis ka Jacob the Monster! Tengene naman eh.

Naghagilap ako ng maisusuot at hinanap s'ya sa buong kabahayan. I saw him cooking in the kitchen.

Omo! He's cooking? He can cook? 'Di ka ba nag-iisip, Hera? 'Di ba sinabi na nga n'ya sa'yo na s'ya lang dito mag-isa? Malamang sya din nagluluto ng pagkain nya.

Haist! Ano ba 'yan! Nakakabaliw na talagang kasama ang isang 'to. Halos ako na ang kumakausap sa sarili ko!

"Hindi ka manlang ba mag eexplain Jacob?" Nakapameywang kong tanong sa kanya.

He glanced at me. 'Yon lang, tapos nagfocus na ito sa pagluluto.

"I don't have to explain anything, Hera. I owe no one an explanation. What you see is what you get."

"Grrr. Ang presko namang sumagot nito." Naisa-isip ko.

"Nag-iisip ka manlang ba, Jacob? Alam ko kasing wala kang puso. Pero kahit konting utak ba meron ka? Syempre magtatanong ako. Hihingi ng explanation mo kasi nagtataka ako kung bakit kasama kita sa iisang kwarto at nakahubad pa ako. Hindi ba may karapatan naman akong magtanong? Hindi ba?"

Kung bakit kasi sa dinami-dami ng druglord sa bansa itong isang ito lang yata ang pinagkaitan ng utak. Oo lahat sila walang puso. Kinakaya nilang makitang napapariwara ang buhay ng kapwa nila para yumaman sila. Pero ang isang 'to? Wala na talaga s'yang pag asa.

"I didn't do anything to you kaya I don't need to explain anything."

Aba't suplado talaga ang animal na 'to.

"Hindi porke't ikaw ang may ari ng bahay na 'to gaganyanin mo na ako. Hindi ka ba tinuruang rumispeto ng magulang mo?"

Bumaling s'ya sa akin. I saw something in his eyes pero hindi ko madetermine kung ano 'yon. Ang hirap nya talagang basahin.

"My parents don't need to teach me anything. I'm much better than them."

Anak ng! May saltik yata talaga ang lalaking 'to. Much better pa daw s'ya sa magulang n'ya eh magulang n'ya nga 'yon, 'di ba? Kailangan n'yang makinig sa mga ito.

"D'yan ka na nga. Wala akong mapapala sa'yo."

Akmang tatalikuran ko na s'ya when he speak.

"Eat, Hera. And then drink your medicine."

Hinarap ko s'ya ulit.

"What is it to you, Jacob the Monster? Ano kung hindi ako kumain at uminom ng gamot ha?"

He stared at me intently.

"Jacob the Monster." He just said and put some pasta on the plates.

Ang bango. Pastas are my favorite. Kahit ano. Pero his pasta? They smell really good.
Hindi ko napigilan ang sarili. Umupo ako sa katapat n'yang silya at sumubo ng pasta.

"Ouch!" Ang init. Pinaypayan ko nga ang bibig ko. Napaso yata ang dila ko.

"It's still hot." He said. Pero not in a sarcastic way. Seryoso nga s'ya.

Hay! Makakapatay ako ng wala sa oras. Kung bakit ba kasi wala manlang s'yang emotion? Kahit galit o sobrang pagkainis, 'yong ganoon. Marunong man lang ba s'yang ngumiti?

"I'm sure sinadya mo 'to. May lihim kang galit sa akin noh?"

Subukan ko ngang asarin kung oobra.

He just looked at me and he started to eat in silence.

"Hindi ba napapanis ang laway mo? Ang tipid mo namang magsalita. Wala namang bayad eh."

Pero wala akong nakuhang sagot.
Hay.

Ano bang gagawin ko sa lalaking to. Ano?