SEDUCING MY BROKENHEARTED BESTFRIEND Book 2: Painting His Own Love Story

Chapter 44

[Jacob]

I need to get away.
I need to do this.
Nagkalagulo silang magkapatid just because of me.
Gustuhin ko mang ipaglaban si Rain, hindi pa siguro ngayon ang panahon.
This is not the perfect time kasi sasaya man kami ni Rain sa piling ng isa't isa, may tao naman kaming masasaktan at yun ay si Snow.
"Hay. Sad life. I guess im really destined to grow old alone." i chuckled with my own thought.
"Sir andito na po tayo sa isla." napabalik sa kasalukuyan ang pag iisip ko.
Iginala ko ang paningin sa paligid.
"Just the same as before."
My feet tocuhed the shore.
It has been 3 years since I visited the island.
"Memories of Rain still lingers here. Maybe its best that I love her this way. Dito ko nalang sasariwain ang nagdaang panahon kung saan magkasama pa kami ni Rain. Ang sunshine ng buhay ko.
"Sir ano po ang plano nyo? Mananatili po ba kayo sa isla at babalikan ko na lamang kayo o maghihintay po ako?" tanong nito sa akin.
Hmmm. I can recall na nasunog ang bahay ko dito sa isla. Maybe its best na maghanap ako ng architects at engineers na magrerenovate sa bahay ko sa bayan.
"Ichecheck ko lang po ang bahay at babalik na ako ng bayan. Pakihintay na lamang po ako."
Tumango naman ito. Tinahak ko ang direction patungo sa bahay.
Pero habang papalapit ako papalakas din ang pagkabog ng puso ko.
"Wow." naiusal ko na lamang as I saw my house.
Its well furnished. Painted with white and a touch of blue on its exterior.
A satellite antenna was built on the far end of the mansion.
"Somebody must have stayed in my island without prior permission."
I opened the door at bumungad sa akin ang tahimik at maaliwalas na sala.
"Tao po." i shouted pero walang sumasagot.
Binuksan ko ang ibang kwarto pero walang katao tao.
I opened the door of the room that i use to own when i was here.
Pagtataka ang rumihestro sa mukha ko when i saw two babies, sound asleep on the center of the bed.
Lumapit ako at tinitigan ang dalawang bata.
"Hmm. Pretty babies." naiusal ko na lamang when i confirmed na mga babae ang dalawang mapayapang natutulog na mga bata.
I remembered the secret room kaya't pinasok ko ito.
"Oh my God!" mahina kong naibulong when i saw the room.
My memory of Rain are still here. Hindi nasunog. Hindi naabo. Hindi inabot ng apoy.
Ang buong bahay ay wala ng bakas ng nakaraang kasamaan ni Zamaniego.
It had been erased by time.
I looked at my mosaic, paintings, and pictures taken by my investigators.
"Your still here babe. Even fire saved my memories of you."
Hindi ko maiwasang matuwa. Maybe I can really save this relationship with Rain just like this room.
This give me hope.
Maybe I need to go back to the city and fight for Rain.
Suddenly i heard a cry from outside.
"The cute babies."
Sinilip ko and i saw a lady. Yaya siguro ng mga bata. Pumasok sa kwarto ko at hinele ang umiyak na bata.
"Ssshhh. Tahan na Andrea. Si Maam Rain naman kasi ang tagal bumalik. Wala din ang lola nya." bumubulong pa ito habang tangan tangan ang umiiyak na sanggol.
Napaisip ako.
Si Rain ba na mahal ko ang tinutukoy na Rain ng babaeng yun?
I need to find out.
I walked out of the secret room na ikinagulat ng yaya ng bata.
"Si-sino ka po? Wag mo po kaming sasaktan. Maawa ka po sa mga bata."
Ngumiti ako sa babae at agad naman itong natigil sa paghyhysterical.
"Kilala po kita ah. Ikaw yung nasa picture sa kwarto ni Maam Rain. Ikaw po yung asawa nya!" naibulalas nito.
Lalong lumawak ang pagkakangiti ko.
Hindi yata't tama ang pagpunta ko sa islang ito.
Ang dami palang itinatagong sekreto ng mahal ko sa akin.
"Anak ba namin ni Rain ang mga batang yan?" tanong ko dito.
"Oo naman po. Hindi nyo po alam?" takang tanong nito.
Umiling naman ako.
"Now i know."
Kinuha ko sa yaya ang umiiyak na bata and i think narecognize naman ako nito dahil agad itong tumahimik.
"Good kid. Ang bait naman ng baby ko."
Halos lumundag sa tuwa ang puso ko ng ngumiti ang bata.
Hindi ko napigilang tumulo ang luha ko sa kasiyahan.
Hindi yata't nagkaroon na ako ng sapat at malalim na dahilan upang lalong pangatawanan si Rain.
"Yaya ayusin mo ang mga gamit. Dadalhin ko po kayo sa Manila. Iuuwi ko na yung mga anak ko sa bahay."
"Pero paano po si Maam Rain? Hindi nya po alam na aalis kami. Baka mag alala po sya."
"Ako ang bahala sa Maam mo. Fix your things."
Napangisi ako. Good thing hindi ko pinalis ang bangkero.
"Its time for a sweet revenge babe."