SEDUCING MY BROKENHEARTED BESTFRIEND Book 2: Painting His Own Love Story

Chapter 29

[Marky]

Its nearly sunrise pero its still dark pero sobrang nagliliwanag ang paligid dahil sa nasusunog na mansyon na aking tinatanaw mula sa may gubat.
I burnt it! Hahahaha. I burnt De Guzman's million worth mansion! Wooohoooh!
"Nararapat lang sa inyo yan De Guzman. Dapat kayong mawala sa mundong ito. Uunahin ko ang anak ninyo mga putang ina kayo!" sigaw ko at nagpaputok ng baril sa kalangitan.
Putek! Kanina ko pa hinahanap ang mga hayop pero wala. Sinunog ko na ang mansyon at pinabantayan ang mga daanan pero wala.
"Putang ina magpakita kayo Hera! Jacob!" walang tigil kong ipinutok ang baril na hawak ko sa kadiliman ng gabi.
"Boss. Wala talaga. Bawat daanan ay nabantayan na namin pero tupok na ang mansyon wala po kaming nakitang lumabas kahit isa mang tao."
Mga walang hiya! Naisahan ako ng mga animal.
"Hanapin sila sa buong isla. Walang maaaring daanan ang mga hayop na yun palabas ng islang ito. Sigurado akong dito lang din sila nagtatago." sigaw ko sa aking mga tauhan.
Malapit ng lumiwanag at bibilis ang aming paghahanap kapag nangyari yun. Maliit lamang ang islang ito kung kaya't hindi imposiblenng magtagpo ang aming mga landas.
"Mapapasakamay ko rin kayong mga hayop kayo."
Tinunton ko ang daanan patungo sa may batis sa gilid ng bundok. Matataas ang mga talahib na pwedeng pagtaguan ng mga animal.
Nagtago ako sa gilid ng puno ng makarinig ng mga kaluskos.
Sinilip ko and i saw 4 men heading my way. Im sure hindi namin sila kakampi.
"Open Zipper" sigaw nung isa.
Isang code! Naloko na. Nandito na sa isla ang hayop na Riverang yun. Siguradong sigurado ako.
Kailangang malaman ito ng grupo. Kailangang mapatay namin silang lahat bago nila kami maunahan.
"Open Zipper!" sigaw ko pabalik at hinayaan ko silang lumapit sa kinaroroonan ko.
"Sige lumapit pa kayo." bulong ko at inihanda ang aking baril na may silencer.
Hindi pwedeng maalarma ang mga kasamahan nila na alam ko na na nasa paligid lamang sila.
"Bang bang bang bang." mahina kong bulong as i shot them one by one on the head.
Natumba lahat sila. Sapol sa ulo bawat isa.
"RIP troupes! Hahahahaha" Lumayo na ako sa lugar na yun.
Kailangan kong maalarmahan ang mga kasamahan ko. We need to prepare. Kami ang mananalo sa labang ito.
"Hide and seek pala ang gusto nyo ha? Pwes pagbibigyan ko kayo. Hahahaha"

[Hera/Rain]

Sumilip ako sa labas ng kweba matapos marinig ang papalayong mga yabag.
"Rain get inside. Baka bumalik sila" saway sa akin ni Jacob.
But i cant seem to kill my curiosity about that "Open Zipper" yell.
We use codes during tough missions and we agents get used to yell it to confirm who amongst are our comrades.
"Jacob. They might be our allies. Its possible that they are already here to save us." Natuwa ako. Hindi yata't ibinigay na ng diyos ang aming kahilingan.
Nagkaroon ako ng pag asa.
"Good God! Sana nalaman natin kaagad. Tara let's follow them."
Binitbit na nito ang mga gamit palabas ng kweba na sya ko ring ginawa.
Bago pa ako makalapit at makasigaw sa mga inaakala kong kakampi ay bigla na lamang bumagsak ang apat sa lupa.
"Jacob takbo." sigaw ko ng maliwanagan ng sikat ng buwan ang mga nagsitumbahang tao. May mga tama sa ulo ang apat at halatang wala ng buhay na bumagsak sa lupa.
"Oh God. Rommel and kuya Jun."
Tumakbo ako pabalik sa kinaroroonan ni Jacob at mabilis kaming tumakbo paalis sa lugar na yun.
"Mga putang ina kayo! Andito lang pala kayo! Kanina ko pa kayo hinahanap!" sigaw ng taong humahabol sa amin.
Si Marky.
Sya pala ang pumatay kila kuya Jun.
"Jacob yuko." sigaw ko ng magsimulang magpaputok si Marky.
Agad namang nagpagulong gulong si Jacob sa damuhan na sya ko ring ginawa ng mahagip ako ng bala sa may tagiliran.
"Ahhh." sigaw ko ng matumba akong patagilid sa lupa.
Agad naman akong bumangon, bumunot ng baril at pinaputukan si Marky habang paatras ng nakaupo hawak ang aking nagdurugong tagiliran. Agad naman itong nagkubli sa mapunong bahagi ng gubat.
"Rain are you okay?" agad naman sumaklolo si Jacob at tinulungan akong tumayo habang nagpapaputok din sa dakong pinagtataguan ni Marky.
"Walanghiya ka Marky." sigaw ni Jacob habang patuloy ang pagpapaputok ng armalite nito hanggang sa makakubli kami sa isang malaking puno.
"Hahahahahaha! Mga putang ina nyo! Sinunog ko na ang mansyon pero heto't nakatakas pa rin kayo! Putek kung di kayo madadaan sa apoy bala ang papatay sa inyo!" sigaw nito at nagpaputok na naman.
Oh God! Kailan ba mauubusan ng bala ang animal na Marky na to.
"Aray!" sigaw ko ng maramdaman ang sobrang pagkirot ng sugat ko sa tagiliran.
Pulang pula na at basa ng dugo ang aking kamay at kasuotan.
"Rain nasaktan ka ba? May sugat ka?" agad naman nitong ininspeksyon ang aking buong katawan hanggang mapadako ang kamay nito sa tinamaan kong tagiliran.
"Rain may sugat ka ah." nag aalala nitong sabi. Umiling iling lamang ako and tried to smile.
"Im fine Jacob. Daplis lamang ito. Ang mahalaga ay nalaman kong andito na ang rescue natin. Sadly kuya Jun and Rommel wasted their lives para sana irescue tayo."
Pinunit nito ang laylayan ng kanyang tshirt and look for medicinal plants malapit sa pinagtataguan namin.
"I hope this could be of help Rain. Kailangang mahanap tayo kaagad ng rescue team bago ka pa maubusan ng dugo."
Sobrang pag aalala ang nababanaag ko sa kanyang mga mata.
"Dont worry Jacob. Im tough." i tried to hide my pain pero i dont think i can last that long. Nanghihina na ang aking pakiramdam.
"Just hold on Rain. Please hold on." He told me and kissed my temple.
"Aha!" Marky shouted and pointed a gun at us.
"Ang hihina nyo! Ganito lang pala kadali ang pumatay ng mga gaya nyo. Pwe! Mga langgam lang pala."
Dinuraan kami nito at itinutok ang baril sa ulo ko.
"Sayang ka Hera. Kung sumunod ka lang sana sa akin. Hindi ka sana mamamatay sa ganitong paraan. Papatayin lang sana kita sa sarap. Hahahahah!" Malademonyong tawa nito ang umalingawngaw sa katahimikan ng bukang liwayway.
"Mas pipiliin ko ng mamatay Marky ksa malihis ng landas kagaya mo!" Singhal ko dito.
"Putang ina." pinukpok ako ng baril nito sa ulo pero sinalag ni Jacob at nagpambuno sila sa damuhan.
Nagsuntukan at nagpagulong gulong sila damuhan hanggang sa makarinig na lamang ako ng putok ng baril at pareho silang natigilan.
Oh God! Wag naman sanang si Jacob ang tinamaan.

[Tadeo]

Pumasok kami sa kagubatan ni Lara sa paghahanap kina Jacob at Hera.
We were heading to a lake at nakakatulong ang unti unting pagliliwanag ng kalangitan sa mabilis naming paglalakad.
Patuloy lamang kami sa palinga lingang paglalakad ng makarinig kami ng putukan.
"God. It could be them." usal ni Lara.
Dali dali naming tinalunton ang daan patungo sa pinanggalingan ng putukang yun.
---------------------------------
Nanlaki ang mga matang napatingin kami ni Lara sa nadatnan.
Jacob and Marky were on the grass. Pagulong gulong habang nagsusuntukan at nag aagawan ng baril.
I was about to tell them to stop when we heard a gun shot coming from them.
Its as if our world became slow motion as i run towards them. I saw pain on Jacob's face and i saw Marky grinning.
Akmang tatayo si Marky at papuputukan ulit si Jacob ng inunahan ko sya.
Pinagbabaril ko sya and he looked at me angrily until natumba syang walang buhay sa damuhan.
"Son of a bitch!" agad akong lumapit kay Jacob at tiningnan ang kalagayan nya. He was shot on the abdomenal area.
Agad kong tinalian ang tiyan nya para pansamantalang tumigil ang pagdurugo.
"Jacob nasaan si Hera?" i asked him. I saw pain in his eyes.
"Over that tree Tito. She's badly wounded."
Sabi nito and then he passed out.
"Lara. Si Hera. Masama rin ang lagay nya."
I shouted as Lara came over to see Hera.
Nagdurugo ang tagiliran nya at pati si Hera ay nawalan na rin ng malay.
"Oh God! Kamuntikan na akong mahuli. Im sorry my baby." naiusal ko na lamang as i fired a gun para maalarma ang aming mga kasamahan. We need to bring them to the hospital as soon as possible or else we will lose them.
"Baby ko. Rain. Wag mong iwan si Mommy please." iyak ng iyak si Lara habang kalong kalong ang walang malay na si Hera.
"Sir ano pong nangyari?" tanong ng mga nagsidatingan naming kasamahan.
"First aid. We need first aid. Hurry. We need to bring them to the hospital. They're badly wounded."
Agad namang kumilos ang rescue team at mabilis naming tinalunton ang daanan paalis ng isla.
Naging maingat kami kahit mabilisan ang paggalaw dahil may mga kalaban pang natitira.
We killed each na humaharang sa aming daanan.
"Maauna kaming aalis para ipagamot ang mga bata. Yung iba maaiwan to clear the island. Bring some alive para mapakanta natin regarding this mission."
--------------------------------
We were riding a boat patungong bayan and every passing minute ay nakakakaba.
Both remained unconscious.
"Kaya mo yan Jacob. Kaya mo yan anak. God please let the both of them live. Please."