Μπερδεμένη Αγαπη

Κεφαλαιο-19ο

Πλευρά Άγγελου

Ξυπνάω και το πρώτο πράγμα που αντικριζω είναι το πανέμορφο πρόσωπο της Κατερινας..Ευτυχώς δεν έχει ξυπνήσει γιατί κάτι μου ήρθε στο μυαλό (χιχιχι) Βιασμός? Εκτέλεση! Όπα? Ποιανού? Υπάρχει άλλος πιθηκολαίμης από σένα? Καλά σκάω! Σ'ευχαριστω Θεέ μου! Για πρώτη φορά δε χρειάστηκε να το πω..Είπα λοιπόν, πριν με διακοψει η βλαμμενη συνείδηση μου, ότι κάτι μου ήρθε στο μυαλό..Οι άλλοι εδώ και ώρα έχουν ξυπνήσει και είναι ήδη 11:00, άρα γιατί να μην ξυπνησω και την Κατερίνα? Βγάζω πρώτα τα ρούχα μου και υστερα την πιάνω και τη σηκώνω αργά αργά ώστε να μην ξυπνήσει..Κατευθύνομαι προς τη θάλασσα και την πετάω μέσα, ενώ μπαίνω κι εγώ για να μην πάθει τίποτα..Αμέσως ξυπναει και τη βλέπω σοκαρισμένη..Πάω και τη σηκώνω στην αγκαλιά μου σε στυλ νύφης..

Κατερίνα: "Μα καλά ηλιθιος είσαι?"

Εγω: "Καλημέρα, καλημέρα..

Κατερίνα: "Δεν πας καλά!" Γκρινιάζει και μου δίνει μια στο στέρνο..

Εγω: "Πρωινό μπανάκι.." Λέω και της κλείνω το μάτι..

Κατερίνα: "Θες ξύλο! Πολύ!"

Εγω: "Δε φτάνει που σε κρατάω να μην πάθεις τίποτα, τ' ακούω κι από πάνω!"

Κατερίνα: "Τα ρούχα μου κοίτα!"

Εγω: "Θες να στα βγάλω?" Της λέω πονηρά..

Κατερίνα: "Βγαλ' τα μου και θα πάθεις το ίδιο που έπαθαν οι μαλακές στην καφετέρια.."

Εγω: "Μμμ..Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι μπορείς να με δείρεις.."

Κατερίνα: "Δε χρειάζομαι κάτι να με κάνει να το πιστευω..Μη με υποτιμάς γιατί θα γίνει χαμός!" Ωχ

Εγω: "Νευριασες τώρα?"

Κατερίνα: "Ναι!"

Εγω: "Ωραία, τότε σ'αφηνω.." Λέω δήθεν σοβαρά..

Κατερίνα: "Μη!" Λέει και κρατιέται πιο σφιχτά από πάνω μου..

Εγω: "Τι?"

Κατερίνα: "Κρυώνω.." Λέει και μετά από αυτό δεν γίνεται να την αφήσω..Είναι τόσο γλυκιά!