Μπερδεμένη Αγαπη

Κεφάλαιο-108ο

Πλευρά Κατερίνας

Χτύπησε την πόρτα κι έφυγε..Όχι! Πρέπει να τον προλάβω..Δε θα κάνω το λάθος να αφήσω τον εγωισμό να νικήσει..Τον αγαπώ!

Κωνσταντίνα: "Κατερ-"

Εγώ: "Συγχωρεμένη!" Λέω γρήγορα και την κάνω απ' τις τουαλέτες..

Άι μαρή παρτσακλώ κι εσύ!

Τρέχω προς τα έξω, αλλά τα παιδιά με σταματάνε..

Ιάσονας: "Μα πού πας? Σε λίγο θ' αλλάξει ο χρόνος!"

Εγώ: "Δεν πα ν' αλλάξεις και πάνες.." Πάω να φύγω, αλλά η Ειρήνη με πιάνει απ' το χέρι..

Ειρήνη: "Τι πας να κάνεις?"

Εγώ: "Πάω να κλείσω μια εκκρεμότητα που θα 'πρεπε να έχει κλείσει εδώ και τέσσερα χρόνια!"

Ελευθερώνομαι απ' το χέρι της και βγαίνω έξω από το μαγαζί..

Ψάχνω, αλλά δεν τον βλέπω πουθενά..Αυτό ήταν, έφυγε..Έφυγε χωρίς να κάτσει να μιλήσουμε, να το λύσουμε επιτέλους..Μάλλον δεν έχει αισθήματα..

Ο δρόμος με βγάζει στην παραλία..Και όχι σε οποιαδήποτε..Στην παραλία που περάσαμε τα καλύτερα εφηβικά μας χρόνια..

Κάθομαι στην άμμο και κοιτάω στη θάλασσα..Πόσες αναμνήσεις που τώρα πάνε χαμένες εξαιτίας μιας κακιάς στιγμής..Να το βράσω το "Συγνώμη" της άλλης! Έπρεπε να μένει να- Να 'τος μαρή!

Γυρνάω ασυναίσθητα το κεφάλι μου και τον βλέπω να κάθεται σ' ένα παγκάκι..

Αχ, δεν την έκανε ακόμα! Η ευκαιρία σου..Μην την αφήσεις!

Το ότι μπορεί να έχεις σοβαρευτεί με παραξενεύει ταμάλα!

Πάρα δέκα..

Σηκώνομαι και τον πλησιάζω..Καπνίζει? Μα δεν ήταν έτσι γαμώ το!

Αλλά ακόμα και μ' ένα τσιγάρο στο χέρι είναι το ίδιο γοητευτικός, το ίδιο κούκλος με πριν..Ακόμα κι αν έχει αλλάξει..

Στέκομαι μπροστά του κι επιτέλους γυρνάει να με κοιτάξει..Δε μπορώ να μιλήσω..Δε βγάζω αχνά..Πώς γίνεται να διακόψω τη συζήτηση που έχουν τα μάτια μας?

Κοιταζόμαστε έτσι για πολλή ώρα, μέχρι που πετάει κάτω το τσιγάρο, σηκώνεται και πάει να φύγει..

Εγώ: "Περίμενε!" Η φωνή μου δεν του επιτρέπει να κάνει βήμα.."Πρέπει..Πρέπει να το λύσουμε επιτέλους.." Η φωνή μου σπάει κι ελευθερώνω τα δάκρυα που τόση ώρα κρατούσα..