Μπερδεμένη Αγαπη

Κεφάλαιο-88ο

Πλευρά Κατερίνας

Επιτέλους γλίτωσα! Δεν το περίμενα να έχω τέτοια τύχη..Αν δεν ήταν τα παιδιά μπορεί να κυκλοφορούσα στο Άμπου Ντάμπι τώρα..

Και αυτός..Αχχ αυτός! Έχει κάνει τόσα για μένα..Μου έλειψε αφάνταστα όλες αυτές τις μέρες!

Άγγελος: "Πονάς?"

Εγώ: "Όχι.." Λέω και κρατιέμαι καλύτερα από τη μέση του..

Η αλήθεια είναι με πονάνε λίγο οι γρατσουνιές απ' το γυαλί, αλλά κατά τ' άλλα καλά..

Άγγελος: "Θα μείνεις σπίτι μου.." Λέει και ο τόνος του μου δείχνει ότι δε μου αφήνει επιλογές..

Εγώ: "Μάλιστα καπετάνιε.." Γκαζώνει περισσότερο και προσπερνάμε το αμάξι του Άρη..

[..]

Πλευρά Άγγελου

Κατερίνα: "Τσούζει!" Παραπονιέται και σταματάω..

Εγώ: "Έπρεπε να σκουπίσω τα αίματα ρε κούκλα μου..Έτσι θα σε άφηνα?"

Κατερίνα: "Θα το προτιμούσα! Δεν είσαι καλός γιατρός.." Λέει σαρκαστικά και μου χαμογελάει..

Τι χαμόγελο...

Εγώ: "Δε φοβήθηκες?"

Κατερίνα: "Καθόλου μωρό μου!" Το περίμενα!

Εγώ: "Κοίτα πως έκανες τα ρούχα σου! Μα πως σου ήρθε να προσπαθήσεις να κόψεις τις αλυσίδες με το γυαλί?"

Κατερίνα: "Δεν άντεχα να είμαι δεμένη σαν το αρνί!"

Εγώ: "Τέλος πάντων..Πάμε μέσα.."

...

Καθόμαστε στο κρεβάτι μου, με την πλάτη μας να ακουμπάει στον τοίχο..Φοράει μια μπλούζα μου και έχει βολευτεί στην αγκαλιά μου..

Αν υπήρχε ένας λόγος που θα την άφηνα, αυτός θα ήταν ο θάνατος..

Κατερίνα: "Πώς μπήκατε μέσα?"

Της εξήγησα την όλη φάση και γέλασε..

Κατερίνα: "Είστε τρελοί!"

Εγώ: "Ξέρω.." Λέω ακουμπώντας απαλά τα χείλια της..

Κατερίνα: "Άγγελε.." Αναστενάζει..