Μπερδεμένη Αγαπη

Κεφάλαιο-56ο

Πλευρά Άγγελου

Ξυπνάω το πρωί και νιώθω ότι είμαι πιασμένος..Μα καλά που κοιμήθηκα? Στον καναπέ με το σούργελο..Από πότε τα φλαμίνγκο έχουν και λόγο? Γυρίζω και βλέπω την Κατερίνα να κοιμάται στα πόδια μου..

Εγώ: "Άντε να δούμε πως θα σηκωθούμε.." Μονολογώ και μετά από κάμποση προσπάθεια τα καταφέρνω..Σηκώνομαι για να φτάσω το καροτσάκι και τότε παθαίνω σοκ..Μπορώ να σταθώ όρθιος χωρίς να πέσω..Ιδέα σου θα είναι..Κάνω ένα βήμα και πέφτω..Γαμώ! Είχα μια ελπίδα ότι θα περπατούσα, αλλά σκατά!

Κατερίνα: "Μωρό μου τι κάνεις στο πάτωμα?" Λέει με τη γλυκιά, αγουροξυπνημένη φωνή της..

Εγώ: "Σκουπίζω.." Ειρωνεύομαι..

Κατερίνα: "Έλα δω.." Με σηκώνει και με βοηθάει να κάτσω στο καροτσάκι..

Εγώ: "Ευχαριστώ.." Λέω κάπως απότομα..

Κατερίνα: "Καλημέρα αγάπη μου.." Με αγκαλιάζει σφιχτά και μου δίνει ένα έντονο φιλί..Δεν απαντάω απλά την κοιτάζω.. "Τι έχεις?" Ρωτάει..

Εγώ: "Τίποτα.." Λέω και κάνω μεταβολή να φύγω..

Κατερίνα: "Σε ρώτησα κάτι!" Με σταματάει απότομα από τα χερούλια της αναπηρικής..

Εγώ: "Κι εγώ σου είπα τίποτα!" Υψώνω τον τόνο μου..

Κατερίνα: "Εγώ φταίω που νοιάζομαι!" Φωνάζει κι αυτή, με παρατάει και φεύγει από το σπίτι χτυπώντας την πόρτα..Έτσι παιδί μου, μπράβο προοδεύεις! Τι κατάφερες τώρα που τη νευρίασες? Χέσε μας κι εσύ!

Πάω μέσα και ξαναπέφτω για ύπνο..

Πλευρά Κατερίνας

Ειλικρινά δε μπορώ να εξηγήσω τη συμπεριφορά του αυτές τις μέρες! Είναι απότομος, κακόκεφος, περισσότερο οξύθυμος απ' ότι είναι συνήθως..Τι του 'κανα δηλαδή? Επειδή τον ρώτησα τι έχει? Είναι κακό που νοιάζομαι δηλαδή? Δε φτάνει που νιώθω τύψεις για το πως έχει καταντήσει, νευριάζει κι από πάνω..Εε να πάει να χεστεί λοιπόν!

Με αυτές τις σκέψεις έφτασα σπίτι μου..

Μαμά: "Γεια σου αγάπη μου, εγώ θα φύγω τώρα, αν πας κάπου να κλειδώσεις.."

Εγώ: "Καλά.." Λέω απότομα..

Μαμά: "Έχεις κάτι?"