Μπερδεμένη Αγαπη

Κεφάλαιο-104ο

Πλευρά Κατερίνας

Άγγελος: "Έτοιμη?"

Εγώ: "Πανέτοιμη!"

Μου βγάζει το παντελόνι και με φιλάει μια τελευταία φορά στο στόμα..

Ύστερα από λίγα χάδια, ακολουθούν τα εσώρουχα..

Βγάζει κι αυτός σιγά σιγά τα ρούχα του μένοντας με τα εσώρουχα και αφήνοντάς με να θαυμάσω το υπέροχο σώμα του..

Απ' το λήθαργό μου με ξυπνάει η γλώσσα του, που αυτή τη στιγμή, βρίσκεται μέσα μου και με τρελαίνει..

Περνάω στιγμιαία τα χέρια μου στα μαλλιά του και τον πιέζω περισσότερο πάνω μου..

Μετά από λίγο σταματάει..

Ήρθε η ώρα που θα αντικρίσω τον αστακό- ανδρισμό του, αλλά όχι..

Ένα κουδούνι πρέπει να χτυπήσει..

Εγώ: "Όχι τώρα!"

Άγγελος: "Ασ' το να χτυπάει!" Με κοιτάει στα μάτια και κατεβάζει το μποξεράκι του..

Gosh..

[..]

Ξημέρωσε και το πρωί μας βρήκε αγκαλιά..Η πρώτη μου φορά μαζί του ήταν το κάτι άλλο..

Αυτή τη στιγμή είμαστε σε ένα κατάστημα με ρούχα, με τις χαζές από δω, ψωνίζοντας..

Εύα: "Θυμάστε το στρινγκ που πήρα για τον Άρη?"

Μαριλένα: "Ξεχνιέται αυτό?"

Εύα: "Βρήκα το ίδιο σε καλύτερη τιμή!"

Εγώ: "Και θα το πάρεις?"

Σόφη: "Σου φαίνεται ότι δεν θα το πάρει?"

Την ίδια στιγμή η Εύα το βάζει στην τσάντα..

Ειρήνη: "Αυτό το πάθος σου για τα στρινγκ.."

Ελευθερία: "Εύα η στρινγκού!"

Εύα: "Σκάστε μωρέ από πριν!"

[..]

Πήγαμε σε μια καφετέρια κι έτσι όπως πίνω ήσυχα κι ωραία τον καφέ μου, ένα μήνυμα έρχεται στο κινητό..

Άγγελος: "Θέλω να χωρίσουμε.."

Κάποια πλάκα θα γίνεται, δε μπορεί..

Διαβάζω το μήνυμα ξανά και ξανά πιο πολύ για να πείσω τον εαυτό μου ότι έχει μυωπία και βλέπει αρλούμπες, αλλά μάταια..Το μήνυμα είναι από αυτόν..Τον άνθρωπο που αγάπησα όσο κανέναν στη ζωή μου και μου λέει να χωρίσουμε..

Εύα: "Κατερίνα!" Η φωνή της με ξυπνάει..

Εγώ: "Ναι?"

Σόφη: "Κλαις.."

Ειρήνη: "Γιατί κλαις?"

Τους δείχνω το μήνυμα και αφήνω τα δάκρυα να τρέξουν στα μάγουλά μου..

Ελευθερία: "Έλα μωρέ..Θα τον βρεις και θα σου εξηγήσει.."

[..]

Και πράγματι πήγα να τον βρω, αλλά αυτός πουθενά..

Διαπίστωσα, από ένα κουτσομπόλικο ζευγάρι, ότι είχε φύγει από το σπίτι κατά το βραδάκι..

Και μ' άφησε να παλεύω με τόσα "γιατί" Τι λάθος έκανα? Δε μ' αγαπάει πια? Μα δεν γίνεται τη μία μέρα να μου λέει ότι τρελαίνεται και την άλλη να με χωρίζει!

Είναι τόσο άδικο..

Η σκέψη του φέρνει πάλι δάκρυα στα μάτια μου, που για κακή μου τύχη τα παρατηρεί η μάνα μου..

Βιονικό μάτι που λέμε?

Μαμά: "Τι έχεις κορίτσι μου, γιατί κλαις?" Πρώτη ερώτηση κλασσικής Ελληνίδας μάνας..Και τι ήθελες να σου πει? Ποιον θάψατε? Τίποτα ίσως?

Εγώ: "Τίποτα.."

Μαμά: "Συμβαίνει κάτι με τον Άγγελο?" Ναι το έμαθε τελικά..

Την κοιτάζω στα μάτια και ξεσπάω σε δυνατότερα κλάματα..

Εγώ: "Έφυγε..Έφυγε και με άφησε, σαν μια γριά πατατομύτα!" Τι περιγραφή..

Μαμά: "Ηρέμησε κορίτσι μου.."

[..]

Είναι 10 το πρωί..Τον έχω πάρει χίλια τηλέφωνα, μα σε κανένα δεν απαντάει!

Τι σκατά έγινε? Αυτό ήθελε τελικά? Να με πηδήξει και την επόμενη μέρα να εξαφανιστεί?

Αυτό ήταν η αγάπη του?

Αχ..Γεια!👋 Whassup?😊 Πριν με ξεκοιλιάσετε, θέλω να πω ένα συγνώμη που άργησα..😢 Το κεφάλαιο δε μ' άρεσε καθόλου..😬 Δεν έχω έμπνευση ρε 'σεις, δείξτε κατανόηση, δείξετε κατανόηση και πάνω απ' όλα δείξτε κατανόηση!😇 Αν σας άρεσε πάντως, πατήστε εκεί ένα αστεράκι☆ και σχολιάστε, αν θέλετε..😢 Ραντεβού στο επόμενο👉 Kisses!!💋💋

Spoiler: 4 years later..