My way to Collage

Hoofdstuk 1

~ Silver ~

"Met een gordijn van haren steek ik mijn vinger op. " Ik ben klaar " fluister ik als de leraar bij mijn tafeltje staat. " Wil je het niet nog een keer doorkijken je hebt tot 3 uur" zegt hij. "Nee" zeg ik. " Wil je, je examen meenemen " vraagt hij. " Nee daar krijg ik alleen maar stress van" zeg ik. "Oke dan krijg je om 3 uur een teken dat je mag gaan" zegt hij en loopt met mijn examen weg. Het zit er weer op 6 jaar lang studeren en huiswerk maken maar ook ik ben eindelijk klaar met de middelbare. Ik kijk opzij en zie dat Dewie en Ella gelukkig ook al klaar zijn. Om 3 uur krijgen we een teken dat we de examenzaal mogen verlaten. Rustig lopen bijna alle leerlingen naar buiten.

" Hoe ging het bij jullie" vraagt Dewie gelijk als we buiten de kleedkamer van de gymzaal staan. " De eerste vraag wist ik niet maar de rest ging wel goed bij jou" zeg ik. "Hij was wel te doen maar we ik wil hem nog wel ophalen" zegt Ella. " Laten we maar eerst onze spullen halen" zegt Dewie en we lopen naar onze kluisjes. Bij mijn kluisje gooi ik mijn jas en tas eruit en stapel de woordenboeken die er nog liggen op en sluit mijn kluisje weer. Gelukkig heb ik al mijn boeken al weer thuis anders moest ik nu nog alles mee nemen. " Klaar om te gaan" vraag ik aan Ella en Dewie. " Nou ja wachten" zegt Ella. " Ja dat is hetzelfde" zeg ik en loop alvast naar de aula.

" Mitchel wat doe jij hier" zeg ik verbaast. " we moeten praten" zegt hij. " Maar ik moet nog wachten op Ella en Dewie" zeg ik die ondertussen ook de aula in lopen. " Je mag wel gaan als je wilt" zegt Ella. Met mijn mond maak ik het gebaar nee en geef haar een van de blikken dat het niet goed gaat tussen Mitchel en mij maar ze lijkt hem niet te snappen. " Oke dan" zeg ik en loop met tegenzin met Mitchel de aula uit. "Waar wil je over praten" zegt hij en ik weet dat het over de ruzie gaat van afgelopen weekend en ik boos naar huis ben gegaan want hij zal we niet voor niks van Amsterdam naar Rotterdam zijn gekomen. " Je weet heel goed dat het de laatste tijd niet goed gaat en vooral afgelopen weekend en ik snap dat je boos bent en ik heb je ook een paar dagen gegeven zodat je er over kan denken en dat ik wat kon nadenken maar ik wil gewoon niet dat het zo tussen ons is" zegt hij. " Hoe ben je naar school gekomen" vraagt hij. "Met de bus" zeg ik terwijl ik in mijn tas aan het zoeken ben naar mijn ov. " Kijk Mitchel ik wil ook niet dat het zo is tussen ons maar nu jij met je studie bezig bent neemt het veel tijd in beslag en ik heb nu 3 maanden vrij maar jij moet gewoon naar school en het is gewoon allemaal moeilijk" zeg ik. " Klopt maar we hebben dit al bijna 10 maanden vol gehouden en het is niet waard om op te geven" zegt hij. "Klopt dat is het zeker niet maar gewoon je kunt heel veel bij mij maken maar ik vind het gewoon niet fijn als jij zegt dat je me ophaalt van het station en vervolgens er niet bent" zeg ik. " Dat snap ik en ik zal de volgende keer beter nadenken over wat ik doe" zegt hij en slaat zijn armen om mij heen. " Ik hou van je" fluistert hij in mijn oor. " Ik ook van jou" fluister ik terug.

" Laat je me nooit meer zo lang rot voelen" vraagt hij. " Ik zal het proberen" zeg ik en loop samen met hem naar het busstation bij school. Na een lange stilte en hoop wachttijd komt de bus eindelijk. " Ik ben morgen vrij" zegt Mitchel. " Blijf je hier" vraag ik. "Als het mag van je moeder" vraagt hij. " Ik denk het wel" zeg ik. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 4 was en sinds toen heb ik geen contact meer gehad met mijn vader. Ben samen met mijn moeder naar Rotterdam verhuist en ben hier naar school gegaan. " Gaat het wel Sil" vraagt hij. "Uhm ja ik ben gewoon beetje moe van al de stress" zeg ik. " Snap ik maar hoe ging het" vraagt hij . " Het ging wel goed heb wel de eerste vraagt fout dat weet ik nu al" zeg ik maar gelukkig kan ik er zelf nog een beetje om lachen. " Komt wel goed ik weet zeker dat je het wel haalt" zegt hij en drukt een kus op mijn wang. " Mag het hopen na 6 jaar" zeg ik en laat mijn ov langs het kastje gaan zodat hij is uitgecheckt en stap de bus uit.

Mitchel volgt mij en terwijl hij onderweg mijn hand pakt lopen we samen naar mijn huis. Een simpel rijtjes huis in een van de achterbuurten in Rotterdam. " Maar hoe gaat het met jou" vraagt Mitchel terwijl ik mijn sleutel in het slot steek en de deur van het slot haal. " Het gaat wel goed met jou" vraag ik en stap mijn huis binnen. " Goed maar gaat het echt met je bent zo bleek" zegt hij. " Het gaat prima" zeg ik terwijl ik de post van de vloer pak. " Mam" roep ik maar krijg geen reactie dus dat betekent dat mijn moeder niet thuis is. " Er is een brief van school" zeg ik en loop er mee door naar de keuken terwijl ik mijn tas ergens in de gang neer gooi. " Waar gaat het over" vraat Mitchel die me volgt naar de keuken. " Alleen over wat datums dat ik aanwezig moet zijn aan het begin van het jaar die belangrijk zijn" zeg ik. Zonder antwoord te geven drukt hij zijn lippen op de mijne. De kriebels in mijn buik zijn er weer. Ik leg mijn armen om zijn nek terwijl zijn handen rusten op mijn heupen. "Wat heb ik je gemist "zegt hij. " Ik jou ook" zeg ik. " Wanneer verhuizen jullie naar Amsterdam" vraagt hij. "Ella, Dewie en ik zijn nog een datum aan het zoeken en dan moeten we nog overleggen met de huisbaas " zeg ik. " Dus je weet nog niet wanneer" vraagt hij. " Nee waarschijnlijk ergens begin juli denk ik" zeg ik. " Kan niet wachten" zegt hij en drukt een kus op mijn hoofd terwijl mijn hoofd op zijn borst rust.