My way to Collage

Hoofdstuk 32.

~ Silver ~

Als ik wakker word pak ik mijn hoofd vast die weer zwaar aanvoelt. Ik zie dat de plaats naast mij leeg is dus Mitchel zal wel naar de sportschool zijn of iets aan het regelen zijn zodat hij hier kan intrekken. Na heel veel praten twee weken lang en bespreken en regelingen hebben we toch besloten dat Mitchel hier moet komen wonen. Nadat ik op mijn Snapchat, Instagram en WhatsApp heb gekeken leg ik mijn telefoon neer en stap uit bed.

Ik bind mijn haar in een staart en loop door naar mijn kleren kast. Op mijn bed gooi ik wat schoon ondergoed en pak mijn zwarte rok en een grijs shit. Als ik mijn ondergoed heb verwisseld en de vieze kleren in de wasmand heb gegooid trek ik het shirt aan en de rok en prop mijn shirt dan een beetje in de rok. " Zo moet het wel prima zijn" zeg ik en kijk in de spiegel. Dan klinkt de bel door het huis. " Kan iemand de deur open doen" roep ik. Maar er komt geen reactie dus loop ik met tegenzin naar de voordeur. Wie komt er nu weer zo vroeg aan mijn deur staan. Ik haal de deur van het slot en maak hem open. " Luke" zeg ik verbaast. " Wat de je hier" vraag ik. " Ik kom om te praten" zegt hij en wacht zonder op een antwoord van mij te wachten naar binnen. " Ik heb hier geen tijd voor ik moet video's editen en opnemen" zeg ik. " Het zal niet lang zijn dat beloof ik" zegt hij en ik wijs met tegenzin naar de bank en loop naar de keuken. " Wat wil je te drinken " vraag ik. " Cola is prima" zegt hij en ik schenk twee glazen vol met cola. " Waarom kom je praten en waarover" vraag ik en zet de glazen op de salontafel neer en ga naast hem op de bank zitten. " De reden dat ik hier niet sneller over kwam praten is dat je ziek was en ik je toen niet wou komen lastig vallen dus toen heb ik even gewacht tot je beter was en leek hem mij een goed moment om te praten over wat er gebeurt is die avond" zegt hij. " Welke avond "zeg ik en neem een slok van mijn cola. " Die avond dat we gezoend hebben" zegt hij en ik spuug bijna de cola in zijn gezicht.

" Daar zou ik ook graag een verklaring over willen" zegt Mitchel en als ik mij omdraai zie ik hem in de deuropening staan. " Mitchel" zeg ik geschrokken en sta op. " Ik was dronken maar ook echt heel dronken ik wist niet waarom ik zo deed dat is ook de reden dat ik in het ziekenhuis kwam, stress en drank" zeg ik en merk nu pas in wat voor situatie ik terecht gekomen ben. " Ik kwam om te vertellen dat ik hier kwam wonen maar ik denk dat het toch niet zo handig is" zegt Mitchel. " Mitch wacht" zeg ik en pak zijn pols vast. " Het betekende niks, dat laat het nog niet verdwijnen en ik wilde het je gaan vertellen maar ik lag in het ziekenhuis en toen heb ik het gewoon even zwaar gehad en he ik niet de tijd gehad om het je te vertellen en dat spijt mij heel erg maar ik hou van jou en wat er gebeurt is die avond is verleden tijd ik was dronken en dat is geen excuus maar je weet wat drinken op een lege maag doet" zeg ik. " We kunnen praten maar zonder hem "zegt hij en wijst naar Luke. " Met jou praat ik later" zegt Mitchel tegen Luke. " Ik denk dat ik mijn antwoord al heb van jou" zegt Luke en loopt weg.

" Mitch ik ben eerlijk het betekende echt niks" zeg ik. " Dat weet ik en ik weet hoe het is om te drinken op een lege maag en ik wil ook dit niet weggooien omdat je twee weken geleden een domme fout hebt gemaakt met mijn broer waar je nu al niks meer van weet en ik weet niet eens of je het ooit hebt geweten" zegt hij. "Ik wist het maar ook alleen omdat Dewie en Ella het vertelde nadat ze hem van mij hebben afgetrokken" zeg ik. " Dus je ging er misschien alleen in mee omdat hij je gedwongen had" vraagt. "Nee, ja, misschien ik weet het niet ik was er die tijd niet bij met mijn hoofd en ik baal er van dat ik het niet meer weet" zeg ik en ga terug op de bank zitten.

" Silver het is al goed, Luke is wel vaker jaloers geweest op wat ik heb een vwo opleiding in 1 keer en de juiste studie hebben gekozen en de beste relatie die je maar kan wensen en in mijn ouders ogen doe ik het beste ook al is dat misschien niet altijd zo maar voor Luke is dat altijd al zo geweest en dat heeft een hoop tussen hem en mij verpest en kan best dat je gedwongen bent dus ik vergeef het je" zegt hij. "Nog spijt het mij ongelofelijk" zeg ik. " Dat weet ik" zegt hij en pakt mijn hoofd tussen twee handen. " Het komt wel goed" zegt hij en drukt een kus op mijn voorhoofd. " Dus heb je honger, ik heb taart mee genomen" vraagt hij. " Ja natuurlijk" zeg ik en we lopen naar het kookeiland en ik zoek in de la een mes om de taart mee aan te snijden en twee bordjes omdat er veder toch niemand in huis is. "Welkom in het gekken huis " zeg ik en duw een vorkje met taart bij hem naar binnen terwijl hij moet lachen. " Ik hou van je" zegt hij. " Ik ook van jou" zeg ik en neem een hapje van mijn taart. " Op nog veel jaren" zeg ik en laat mijn vorkje op zijn neus zodat er taart op zijn neus komt. " Die krijg je terug" zegt hij en ik begin te rennen. Maar Mitchel is natuurlijk sneller en hij tilt mijn van achteren omhoog en dan vallen we bijna samen achterover. We liggen alle twee op de grond te lachen als we de deur horen open gaan. " Hallo" hoor ik de stem van Dewie. " Wat zijn jullie aan het doen" vraagt ze. "Verassing" zeg ik. "Er is taart" zegt ze en we lopen terug naar het kookeiland terwijl we nog de slappenlach hebben.