My way to Collage

Hoofdstuk 37.

~ Sam ~

Ik geef mijn telefoon en persoonlijke spullen af aan de bewaker. Anders mag ik de gevangenis niet in. " Met wie kom je praten" vraagt hij. " Met Sebas van Erven" zeg ik.  "Is dat je vader" vraagt hij.  " Ja dat is mijn vader" zeg ik en slik de brok in mijn keel weg.  " Je kunt altijd nog weg jongen" zegt hij.  " Nee ik moet een keer met hem gesproken hebben" zeg ik en krijg een pasje in mijn hand geduwd wat zegt dat ik een bezoeker ben.  Heel rustig volg ik de man naar de kamer waar mijn vader in zit. Hij heeft geen idee dat ik zou komen en daar ben ik ook blij mee.  " Weet je het zeker  " vraagt de bewaker en doet de klink nog niet naar beneden. " Ja ik weet het zeker " zeg ik en de deur gaat open.

" Sam" zegt mijn vader verbaast. " Ja, hey" zeg ik en loop naar de tafel. Hij wil opstaan om mij een knuffel te geven maar ik ga nog voor hij dat kan doen zitten op de stoel die tegenover hem staat.  "Hoe gaat het met je jongen" vraagt hij. " Met mij gaat het goed" zeg ik. " Gaat het met je zussen ook allemaal goed ik weet dat het voor jullie een grote inpakt heeft gehad zelfs voor je moeder en we zijn al jaren uit elkaar" zegt hij. " Ja het heeft ons helemaal vernederd en zelfs bij sommige van ons neergehaald. Pap, Emily en Meghan moeten nog naar school op de school waar jij meisjes hebt verkracht heb je een idee hoe dat voor hun zal zijn " vraag ik. " Vreselijk en ik weet wat ik heb gedaan dat het verkeerd was en als ik vrij kom beloof ik het ook nooit meer te doen maar ik kreeg bij je moeder gewoon niet meer wat ik wilde en van hun wel" zegt hij. " Pap dit wil ik serieus allemaal niet weten liever niet en liever ook nooit. Ik ben naar het meisje geweest naar de rechtszaak ze is er kapot van en ik kan mij niet bedenken hoe je het haar hebt kunnen aandoen" zeg ik. " Nee dat weet ik ook niet en ik heb er ook elke dat van mijn leven spijt  van dat je dat weet" zegt hij.  "Ja dat weet ik maar ik weet niet of zei dat ook weet daarom heb ik haar meegenomen" zeg ik en de deur gaat weer open. Mijn vader kijkt haar met open mond aan. " Hoi" zegt ze en ik hou mijn hand naar haar uitgestoken zodat ze hier heen wil komen en met kleinen stappen komt ze naar ons toe. " Gaat het" vraagt ze. " Het is meer de vraag of het wel met jou gaat weet je zeker dat je dit wilt doen" vraag ik aan haar. " Ja" zegt ze en kijkt mijn vader recht in zijn ogen aan. " Sorry het spijt me wat ik je al die jaren heb aangedaan" zegt hij.  "ik denk dat ik dat niet kan accepteren wat je mij hebt aangedaan is meer waard dan alleen een sorry" zegt ze. " ik geef je alles wat je wilt maar het is gewoon te veel om die jaren te laten verdwijnen" zegt mijn vader en ik hou mijn mond zodat ze kunnen praten. " Dat weet ik en dat zal ook niet gebeuren en ik mag maar voor  u hopen dat ik niet zwanger bent " zegt ze. " Pap deed je het niet veilig" vraag ik. " Soms niet soms wel" zeg ik. " Dat is zo dom" zeg ik. " Ja sorry zoon ik dacht gewoon niet na wat ik allemaal deed en de tijd nu is gekomen dat ik dat maar eens ga doen" zeg ik. " Ja die is inderdaad gekomen maar wel zonder mij aan je zijde om je klappen op de vangen als het mis gaat ik wil er niet bij zijn als het een naar het andere meisje naar je toe komt dat ze zwanger is" zeg ik en loop de kamer uit. Ik voel dat Isa mij achterna komt. "Ben je echt zwanger"  vraag ik aan haar. Sinds de rechtszaak zijn Isa en ik heel veel met elkaar om gegaan omdat ik het gewoon heel erg vond wat mijn vader bij haar had gedaan dat ik er gewoon voor haar moest zijn en dat wou ik doen door haar vriend te zijn. " Ik weet het niet ik hoop het niet maar ik ben al bijna twee maanden over tijd en ik ben gewoon bang Sam. Ik was best dom toen ook met de pil nemen dus ik weet het niet en ik durf ook geen test te doen maar ik denk niet dat ik zwanger ben en we zullen het wel zien" zegt ze.