My way to Collage

Hoofdstuk 31.

          

~ Sam ~

" Zullen we  gaan" vraagt Ella. " Ja" zeg ik en haak in haar arm.  Vandaag is de rechtszaak van mijn vader. Over wat hij alle meisjes de afgelopen jaren heeft aangedaan. " Ben je er klaar voor" vraagt ze. ' Ja ik denk het wel" zeg ik en we lopen de zaal in en gaan op de eerst rij zitten want daar is waar de familie zit.

" Weet je zeker dat je hier wilt zijn" vraagt mijn moeder en pakt mijn hand vast. " Ik moet het doen, voor papa" zeg ik. Mijn ouders zijn dan we gescheiden maar gelukkig was hun band nog goed genoeg dat mijn moeder hier vandaag ook wilde zijn.

" Vandaag behandelen we de zaak van Sebas van Erven" roept de rechter. " Hij word aangeklaagd wegens ongewenste iminiteiten, aanranding en verkrachting" gaat hij veder. Ik merk nu pas hoe moeilijk het is om te geloven dat mijn vader dat ooit gedaan kan hebben. De familie van het meisje dat hem vandaag aanklaagt kijkt ons aan en naar hun dochter.  " Isa Huisman zou u naar voren willen komen om je verklaring af te leggen" vraagt de rechter en een meisje met lang haar komt naar voren. Het is niet het meisje die mij met haar vriend had ontvoert maar op een manier is hij toch aangeklaagd nadat ik weer terug op de aardbodem kwam na mijn ontvoering.

" Kun u precies vertellen wat er is gebeurt" vraagt de rechter aan Isa die net is gaan zitten. Ze klinkt en begint te vertellen. " Tijdens de lessen zou het zo niet opvallen, want het was bij simpel als iets op de grond viel naast mij kwam hij om te helpen en legde dan zijn hand op mijn bovenbeen maar dan iets te ver naar de binnenkant van mijn bovenbeen. Maar als ik dan een opdracht moest inleveren, ging het vaak buiten lestijden dan deed hij het lokaal op slot dus ik kon geen kant meer op. Soms werd ik aangerand maar vaak ging het om meer. Uit paniek wist ik gewoon niet wat ik moest doen. Ik was vaak bang. Uiteindelijk durfde ik niet meer naar zijn lessen, dat ik spijbelde waardoor ik mijn opdrachten op een andere manier moest inleveren. Soms kreeg ik een mailtje als ik iets vertelde dat hij dan naakt foto's van mij online zou zetten waar hij op een manier wel aan zou komen. Maar het ergste was dat ik een keer een opdracht moest inleveren en dat bij zijn huis moest. Ik wou het alleen maar in de brievenbus gooien maar toen heeft hij mij naar binnengetrokken en mij gedwongen om seks te hebben" zegt ze en de tranen blijven maar over haar wangen rollen. Ik kan het meisje niet eens meer aankijken want het enige wat is zie ik iemand die mijn vader echt een hoop pijn heeft gedaan. Ik kan mij nergens voorstellen dat hij zoiets zou doen.  "Gaat het" vraagt Ella. " Nee het liefste zou ik nu weglopen maar ik moet horen of hij het gedaan heeft maar aan de verklaring van dat meisje te horen is het voor mij al zeker dat hij schuldig is. " Het komt wel goed" zegt Ella en pakt mijn hand en houd die tussen haar twee handen. " Hiervoor ben ik meer als een weer mishandeld en ontvoert, voor iets wat mijn vader heeft gedaan ze hadden mij wel kunnen vermoorden" zeg ik. "Dat weet ik en ze hadden ook niet het recht om het te doen.  Naar een tijdje komt nog de buurvrouw naar voren van mijn vader die Isa naar binnen getrokken heeft zien worden en nog een vriendin van Isa die ook een verklaring af legt. Voor mij is het wel duidelijk dat hij het heeft gedaan.

Aan het einde van de rechtszaak word mijn vader veroordeeld tot 20 jaar celstraf. Ik loop radeloos de zaal uit en ik hoor dat Ella achter mij aankomt. Ze slaat haar armen om mij heen. " Dus nu als ik mijn vader wil zien is het vanuit een gevangenis" zeg ik. " Ik wil altijd met je mee gaan als je dat wilt " zegt ze. " Ik denk dat ik voorlopig nog niet klaar ben om hem te spreken" zeg ik en merk dat ik bijna de tranen niet meer binnen kan houden. " Ik moet tenminste sorry zeggen tegen Isa van mijn vader voor wat hij heeft gedaan" zeg ik en maak mij los uit de omhelzing van Ella. " Misschien moet je daar mee wachten" zegt ze en pakt mijn pols maar ik trek hem terug en loop op Isa af." Isa kan ik je even spreken " vraag ik. " Ja tuurlijk "zegt ze en we lopen naar een plekje van de mensen af. " Sorry voor alles wat mijn vader heeft gedaan het spijt mij echt heel erg, al zal ik nooit goed kunnen maken wat mijn vader heeft  gedaan en ik denk dat je het ook nooit zult vergeten maar  ik hoop dat je op een dag gelukkig word en ik gun je echt heel veel" zeg ik en ik zie dat Ella mij trots aankijk vanuit de deuropening. " Dankjewel dat waardeer ik heel erg dat je dit zegt" zegt ze en legt haar hand even licht op die van mij en loopt dan langs Ella naar buiten. "Sterkte' zegt Ella nog snel voor ze weg kan lopen en dan komt ze naar mij toe. " Ik vind het heel dapper dat je dit hebt gedaan" zegt ze en pakt mijn hand vast. " Kunnen we nu weg hier ik walg van deze plek en ik wil gewoon naar huis of naar die van jou om even bij te komen van deze dag" zeg ik. " We kunnen ook frietjes gaan eten met snacks en een milkshake" zegt ze. " Oké je hebt mij om we gaan wat lekkers eten "zeg ik en pak haar hand uit en we lopen het gebouw uit.

deur open g3{+k