My way to Collage

Hoofdstuk 11.

~ Sam ~

" Weet je het zeker" vraag ik als ik samen met Ella de kliniek weer inloop naar 3 dagen. " Ik weet het zeker" zegt ze en laat mij achter in de wacht kamer terwijl zij gaat melden dat ze er is. Ze weet dat ik het liever wil houden maar aan haar kant snap ik ook wel met haar ouders en alles wat er in haar leven speelt dat ze liever niet op dit moment een kind wil opvoeden. Misschien is het ook wel beter zo.

"Gaat het" vraagt Ella die naast me komt zitten. "Het gaat prima" zeg ik en pak mijn telefoon uit mijn zak. Ik zie dat mijn ouders nog niets van hun hebben laten horen. Ik had het hun wel verteld ook al wilde Ella dat niet. Ik had echt het gevoel dat ik alleen maar tegen hun aan het liegen was en toen heb ik het maar verteld om me iets beter te voelen naar hun toe. " Heb je het toch tegen je ouders verteld" vraagt Ella net of ze mijn gedachten kan lezen. " Ja maar ik verwachten hun steun en dat ze ons konden helpen en dat je het kindje toch kon houden maar ik kan je niet dwingen iets te doen en ik kan hun ook niet dwingen iets te doen" zeg ik. " Dat klopt maar ik kan dit echt niet doen Sam en ik hoop dat je dat begrijpt" zegt ze. " I know" zeg ik en stop mijn telefoon in mijn zak. " Het komt allemaal wel goed" zegt ze en pakt mijn hand vast. " Dat weet ik maar het duurt waarschijnlijk toch wel even" zeg ik. " Weet je het heel zeker, je hebt nu een diploma" zeg ik. " Ik kan het niet voor de opleiding die ik hierna ga doen" zegt ze. " Ella Snoeren" vraagt een vrouw. Met Ella loop ik de behandelkamer in.

Voordat we beginnen gaan we nog wat vragen stellen om te kijken of je het zeker weet" zegt de vrouw die zich voorstelde als mevrouw de Jung. "Dat is goed" zeg ik. " Ik neem aan dat je veel hebt nagedacht de afgelopen dagen en er voor over hebt gepraat" vraagt ze. " Ja we hebben gedacht en gepraat en zijn samen tot de beste oplossing gekomen voor ons beide dat we nog gewoon met de studie's veder kunnen en een goede toekomst kunnen opbouwen en dan veder kunnen kijken" zegt Ella. " Dat snap ik maar ik zou heel graag ook de mening van de vader willen hebben" zegt mevrouw de Jung en kijkt mij aan. " Ik weet het niet aan de ene kant lijkt het me geweldig om vader te worden maar ik zit in het 2de jaar van mijn studie ik ben al ver en Ella is nog niet een begonnen en ik wil gewoon dat ze een goede toekomst voor haarzelf kan opbouwen waar ze later van kan gaan leven. Dansen is haar leven en dat zou ze niet kunnen als heel haar lichaam gaat veranderen dus ik denk dat het beste is om het niet te houden zodat we eerst zelf iets van ons leven kunnen maken" zeg ik. " Ook niet nagedacht over een adoptie " vraagt ze. " Jawel maar zoals ik als zie Ella en haar opleiding ze kan dan niet de opleiding gaan doen die ze al heel lang wil doen en ik wil haar droom niet van haar afpakken. Ik voel hoe Ella in mijn hand knijpt. Ik kijk haar aan en ze glimlacht lief naar me. " Jullie zijn nog heel jong maar ik denk dat jullie wel een hele volwassen keuzen hebben gemaakt" zegt ze. " Dan zou ik aan u, Sam vragen of de kamer wilt verlaten zodat we Ella kunnen behandelen" zegt ze. " Dat is goed" zeg ik en loop de kamer uit.

Na een half uur wachten in de wachtkamer begin ik toch een beetje zenuwachtig te worden. " Hoe ging het" vraag ik aan Ella als ze weer naar buiten komt." Ik wil nu gewoon heel graag naar huis" zegt ze en ik merk dat ze het er toch moeilijker mee heeft dan ze zelf had gedacht. " Gaat het" vraag ik als ik merk dat ze een beetje inzakt. " Het gaat prima zou je me naar huis kunnen brengen" vraagt ze. " Ja natuurlijk " zeg ik en help haar naar mijn auto. " Wil je naar je huis of wil je mee naar mij" vraag ik. "Ga maar naar jou ik wil niet dat mijn ouders me nu zien die hebben binnen 5 minuten door dat het iets minder gaat en dan ben ik dood want dan moet ik hun nog uitleggen wat er allemaal aan de hand is en dat wil ik niet" zegt ze en klimt op de bijrijders stoel. Ella ligt heel de rit met haar hoofd uit het veld geslagen tegen het raam aangeleund. " Je weet niet of je het goede hebt gedaan eh" vraag ik. " Het is het goede voor de toekomst. Iets minder het goede omdat de dokter had gezegd dat het een emotioneel zware ingreep is dus dat ik het nog wel even zwaar heb" zegt ze. " Sorry ik ben vergeten te zeggen dat ik nog langs de apotheek moet" zegt ze ineens. " Maakt niet uit we rijden wel naar een apotheek en blijf dan maar lekker zitten dan haal ik het wel voor je als je het recept geeft" vraag ik. " Ja hier" zegt ze en duwt een briefje in mijn hand. Met grote passen loop ik de apotheek in en geef aan de medewerker het briefje. " Hier zijn slaappillen, iets voor weerstand op te bouwen en nog wat ander dingen lees goed de verpakking als er nog vragen zijn kunt u die altijd stellen" zegt de medewerker. " Dat is goed heel erg bedankt" zeg ik en pak de spullen en loop naar buiten.