My way to Collage

Hoofdstuk 6.

~ Calum ~

Ik stop mijn boeken in mijn tas en loop de collegezaal uit. " Calum wacht" hoor ik de stem van Yara zeggen. "Wat is er" vraag ik. " ik wil nog met je praten over afgelopen weekend" zegt ze en samen lopen we richting de uitgang. "Waarom zou je er over willen praten ik heb gezegd wat ik wilde zeggen" zeg ik en probeer haar af te schudden. " Maar ik nog niet" zegt ze. " Ik heb hier geen zin in, we zijn over en daar heb ik geen problemen mee" zeg ik. " Ik wil je niet kwijt" zegt ze. " Je was me al kwijt toen je vreemd ging met mijn beste vriend" zeg ik en loop boos weg maar deze keer doet ze geen moeite meer om achter me aan te gaan. " Calum kunnen we even praten over het weekend" zegt Chris. " Kom jij nu ook al anders laten jullie mij gewoon met rust en ik heb hier gewoon geen zin meer in.

" Heey Calum, kom je ik sta al 10 minuten op je te wachten" hoor ik een bekende stem zeggen en als ik kijk zie ik dat het Dewie is. Thank god denk ik bij mezelf. " Ja ik kom er aan" zeg ik en loop in haar richting. Zonder een woord te wisselen loop ik met Dewie om de hoek. "Dankjewel" zeg ik tegen Dewie. "Geen dank ik liep toevallig langs omdat mijn appartementje waar ik volgende maand heen ga hier om de hoek zit en toen zag ik je in discussie met een meisje en daarna met die jongen en het klonk niet dat je het zo fijn vond dus ik dacht dat je wel wat hulp kon gebruiken" zegt Dewie. "Dat meisje is mijn ex en die jongen was mijn beste vriend" zeg ik. "Wat is er gebeurt" vraagt ze een beetje bezorgd.  "Wil je anders mee naar mijn kamer dan kan ik je wat te drinken aanbieden en dan wil ik je best het verhaal vertellen" vraag ik. " Uhm ja tuurlijk waarom niet" zegt ze en we lopen zonder een woord te wisselen naar het huis waar mijn kamer is.

Ik steek de sleutel in het slot en maak de deur open. " Let niet op de troep" zegt hij. " Maakt niet uit ik kan er altijd zelf ook wat van" zegt ze lachend en loopt achter mij aan naar binnen. " Ga maar ergens zitten maar wat wil je te drinken" vraag ik. "Water is goed" zegt ze en zoekt een plek om te gaan zitten. Ik loop met grote stappen naar het kleine keukengedeelte en vult twee glazen met water. Uit mijn broekzak pak ik mijn telefoon.

Yara: kunnen we morgen alsjeblieft praten?x

U: 2 uur bij het zwarte paard?

Yara:  Ja dankjewel x

De appjes van Chris negeer ik. Dat mijn beste vriend mij zo kan verraden dat had ik nooit gedacht. " Maar wat was er net aan de hand" vraagt Dewie als ze een slok van haar water heeft genomen. " Dit weekend zou ik samen met mijn beste vriend Chris gaan werken aan een project maar hij was het blijkbaar vergeten dus ik ging daar zaterdagavond naar toe om er aan te werken maar ik heb  gewoon een sleutel voor als hij niet thuis is en er werd niet open gedaan en toen ja ben ik met de sleutel naar binnen gegaan om te kijken waar hij was maar toen vond ik hem samen in bed met Yara toen nog mijn vriendin maar nu is het mijn ex" zeg ik. "Dat is heftig" zegt ze. " Ik snap dat je dan klaar met ze bent maar je moet ook met ze praten ze zullen er wel een reden voor hebben en ze kunnen natuurlijk nooit goed praten wat ze hebben gedaan maar ja ze moeten de kans krijgen om sorry te zeggen want dat verdien je tenminste" zegt ze. " Ja ik weet het ik ga morgen met Yara praten maar ik hoe haar niet terug en ze wil me niet kwijt" zeg ik en ik weet niet waarom ik zo alles tegen iemand vertel die ik 1 keer heb gesproken in het echt en veder een beetje op Facebook mee heb gesproken. " Maar waarom heb jij geen vriend of heb je die wel" vraag ik. " Ik heb geen vriend meer" zegt ze. " Waarom niet meer" vraag ik. " Omdat toen mijn ouders een ongeluk kregen ik heel erg kapot was en ja over alles wat er gebeurt was en ik moest verhuizen naar mijn oma en ja ik zag hem nooit meer en toen is hij vreemd gegaan en het duurde nog veel langer toen ik daar overheen was" zegt ze. " Het spijt me van je ouders" zeg ik. " Maakt niet uit ik vind het nu niet meer heel moeilijk om het er over te hebben je went er nooit aan en je mist ze natuurlijk altijd maar life sucks then you die" zegt ze en probeert er bij te lachend. " Ik weet hoe het voelt om je ouders te verliezen" zeg ik. " Hoe bedoel je" vraagt ze. " Toen ik 18 was heb ik mijn vwo afgemaakt en ben daarna helemaal het verkeerde pad op gegaan, heb een tussenjaar genomen en ben nog erger van het pad gegaan maar toen ben ik uit huis gezet en heb zelf deze kamer geregeld en ben terug op het pad gekomen en toen aan een studie begonnen maar ik heb nooit meer contact gekregen met mijn ouders" zeg ik. "Sorry ik snap dat je het daar moeilijk mee hebt" zegt ze. " Het maakt niet uit" zeg ik met een glimlach en voel een paar kriebels in mijn buik. " Wil je anders een keer met mij uit eten gaan" vraag ik. " Lijkt me gezellig" zegt ze. " Mag ik je nummer dan kunnen we een keertje afspreken om wat te doen" zeg ik en rijk mijn hand uit en wacht op haar telefoon. "Alsjeblieft" zegt ze en geeft haar telefoon.

Nadat Dewie en ik nog een paar uur hebben gekletst is ze naar huis gegaan. Ik stop een pizza in de oven en ga op mijn bed zitten. Uit mijn broekzak pak ik mijn telefoon zie dat ik nog een paar appjes heb van Chris maar ik kan hem gewoon echt niet meer zien niet na wat die heeft gedaan. Ik open een chat met Dewie.

U: Dankjewel voor vanmiddag, Je kunt goed luisteren x.