My way to Collage

Hoofdstuk 30.

~ Calum ~

*Twee weken later *

" Waar gaan we heen" vraagt Dewie. " We gaan naar mijn ouders, als je dat wil" vraag ik. " Je snapt dat het niks goed maakt tussen ons " vraagt ze. ' Nee maar ik wil gewoon dat je ze gewoon een keer ziet en dan misschien begrijpt waarom ik ze nooit aan je heb voorgesteld ook niet toen het contact hersteld werd" zegt hij. " Je had ze niet hoeven voorstellen maar je had het tenminste kunnen vertellen" zegt ze. "Ja sorry, maar als je ze wil zien kun je tenminste mee komen" vraag ik en steek mijn hand naar haar uit. Gelukkig pakt ze mijn hand vast en sluit de deur achter haar dicht.

Ik stop de auto op een parkeerplaats voor mijn ouders huis. De zenuwen gieren door mijn lijf en ik weet nog steeds niet of dit wel heel slim is om te doen. "Weet je het zeker" vraag ik aan Dewie. " Ja " zegt ze en wil de deur al open maken. " Je weet dat we nu nog terug kunnen toch" vraag ik. " Maar ik wil niet terug en als je niet mee wilt gaan ga ik wel alleen" zegt ze en maakt de autodeur open en stapt de auto uit. " Nee ik ga wel mee" zeg ik met veel tegenzin en maak mijn deur ook open. Terwijl we naar de deur lopen zorg ik ervoor dat de auto op slot staat. Dewie heeft al op de bel gedrukt voor ik het doorheb.

"Calum" zegt mijn moeder en ze glimlacht naar mij. " Ik ben Dewie" zegt Dewie en geeft mijn moeder een hand. " Lilly" zegt mijn moeder en schud Dewie haar hand. " Dankjewel dat we vandaag mochten langskomen mevrouw van Dijk" zegt Dewie en mijn moeder stapt opzij zodat we naar binnen kunnen. " Noem mij maar Lilly" zegt mijn moeder en wijst naar de woonkamer waar waarschijnlijk mijn vader zit. " Hallo meneer van Dijk" zegt Dewie en geeft mijn vader een hand. "Robbert" zegt mijn vader en schud Dewie haar hand. " Ga zitten" zegt mijn moeder en wijst naar de bank. Met veel tegenzin ga ik toch maar zitten ook al weet ik dat dit heel verkeerd gaat uitpakken.

" Je bent net zo mooi als Calum je omschreef" zegt mijn moeder. " Dankuwel " zegt Dewie en glimlacht naar mijn moeder. Wie mag haar nu niet, ze is de goedheid zelf. " Dus je bent 17 " vraagt mijn vader. " Ja ik word over een paar dagen 18" zegt Dewie. " Dan ben je toch aan het studeren" vraagt mijn moeder en ik merk nu al dat Dewie overgeladen gaat worden met vragen. "Ja ik wil naar de pabo om de docenten opleiding te doen" zegt ze. " Slimme meid, dus je wil eigenlijk een beetje dezelfde kant op als Calum " vraagt mijn vader. " Ja ik was altijd al heel erg geïnteresseerd in dingen uitleggen en gewoon mensen helpen en ik heb geen problemen met voor een grote groep te spreken en docent lijkt mij een leuk beroep "zegt Dewie. " Je hebt dus niet iets met muziek zoals onze zoon gelukkig hebben we de muziek opleiding uit zijn hoofd kunnen praten" zegt mijn moeder en ik werp haar een boze blik. " Ik heb er heel lang over getwijfeld ik hou van muziek maar muziek is meer iets voor mijzelf en niet wat ik graag deel met andere een van mijn beste vriendinnen gaat wel een zangopleiding doen" zeg Dewie en neemt een slok van haar thee.

Na bijna een hele middag bij mijn ouders gezeten zijn we weer op weg terug naar Amsterdam. Dewie heeft alleen nog geen woord gezegd sinds we terug naar huis gingen. " Is er iets" vraag ik. " Wat zou er kunnen zijn je ouders zijn schatjes ze zijn lief, willen het beste voor je en zijn geïnteresseerd" zegt ze. " Tegen jou wel " zeg ik. " Ben je boos op ze omdat ze niet wilde dat je muziek ging studeren maar geschiedenis of iets anders. Ik kan begrijpen dat je boos bent maar ik snap hun ook wel omdat ze willen alleen het beste voor je en dat je een kans krijgt in deze maatschappij maar je overdrijft over wat ze je hebben aangedaan" zegt ze. " ik had geen ouders die mij konden vertellen wat een goede en wat een verkeerde keuze was" zegt ze en ik merk dat ze nu echt op een boos punt is. " Sorry Dewie maar ik heb gewoon een hele andere mening over hun" zeg ik. " Ik denk dat we niet zo veder kunnen gaan" zegt Dewie. "Hoe bedoel je, wil je onze relatie opgeven omdat ik niet met mijn ouders kan omgaan" vraag ik. " Nee omdat wij het over niks eens kunnen worden en deze ruzie uit de hand aan het lopen is en we maar beter uit elkaar kunnen gaan zodat er niemand pijn krijgt " zegt ze. " Is goed Dewie " zeg ik. " Dan zijn wij over" zegt ze en kijkt naar buiten. Zonder heel de rit nog een woord tegen elkaar te spreken rij ik naar het appartement waar Dewie nu woont.

Als we er eindelijk zijn aangekomen, zegt ze niet eens doei voor ze de auto uit stapt. Ik kijk haar na hoe ze weg van mij loopt en besef mij dan pas dat het echt over is. Een relatie die zo veel voor mij heeft betekend maar van hele korte duur. Dit was het dan voor Dewie en mij en ik ben bang dat het ook niet meer goed gaat komen. Ik start de auto en ondertussen is het gaan regenen. Voor ik weg kan rijden word de deur open gegooid. " Gaat het" vraagt Chris een ex vriend van mij. " Nee het gaat niet" zeg ik en wil hem eigenlijk weg sturen maar ik heb behoefte om met iemand te praten.