My way to Collage

Hoofdstuk 34.

~ Ella ~

" Je bent er" zegt Sam en houd de deur voor mij open. " Ja het duurde even maar ik had de verkeerde bus" zegt ze. " Je bent nog met de Rotterdamse lijnen bezig eh" vraagt hij. "Ja maar dat is hopelijk over een paar weken niet meer" zegt ze. " Wen je vanzelf aan maar kom binnen" zegt hij en gaat aan de kant zodat ik naar binnen kan lopen. Ik ga op zijn bed zitten. " Hoe waren de afgelopen dagen" vraag ik. "Zwaar " zegt hij. " Je hebt veel zitten denken over waarom je vader dat ooit heeft kunnen doen eh" vraag ik en hij komt naast mij zitten. " Ja het is gewoon moeilijk om te accepteren dat mijn vader in de gevangenis zit en alles wat er gebeurt is met de ontvoering. Ik ben ook een paar dagen bij mijn moeder geweest. Ondanks dat ze al heel lang gescheiden zijn is ze er ook best wel kapot van" zegt hij. " Ja dat kan ik begrijpen maar ik weet dat je sterk genoeg bent om je zelf erover heen te zetten " zeg ik. " Dat weet ik het heeft alleen wat tijd nodig maar ik kom er wel" zegt hij en ik leg mijn hoofd op zijn schouders. " ik heb je gemist" zeg ik. " Ik jou ook" zegt hij en bij ons alle twee rollen de tranen over onze wangen. Ze rollen geruisloos maar we weten alle twee van elkaar dat we aan het huilen zijn. " Het komt wel goed Ella" zegt hij. "Dat weet ik maar ik baal er gewoon van" zeg ik. " We hebben het beste gedaan en we kunnen het niet meer terug draaien het is alleen jammer dat door dat ik ontvoert was we er niet meer echt over hebben kunnen praten" zegt hij. " Nee maar ik weet niet of ik er nu nog over wil praten" zeg ik. " Nee dat weet ik" zegt hij en pakt mijn gezicht vast tussen twee handen.

" Ik heb twee weken lang in bed gelegen. Ik wilde niks meer en ik miste je zo erg en ik wist gewoon niet meer" zeg ik. " Dat weet ik en ik miste jou ook heel erg maar we kunnen er nu niks meer aan veranderen en nu ik terug ben kunnen we alle dingen veranderen die we niet goed hebben gedaan" zegt hij. " Dat weet ik" zeg ik. " Let this be your drive to survive and just stand high and tall. Make sure you give your all. And if you ever fall know that i'm right here " zegt hij en de tranen stromen over mijn wangen. " Dat weet ik" zeg ik en leg mijn hoofd op zijn schoot. Een half uur lang kijk ik voor mij uit en voel ik Sam zijn hand over mijn hoofd heen aaien. " Ik hou van je" zegt hij naar en tijdje. Maar ik heb niet de kracht om iets te zeggen en de tranen blijven maar rollen dus als ik iets ga zeggen klinkt mijn stem ook heel erg raar. " I always be by your side" zegt hij. " Ik hou ook van jou" zeg ik en druk mijn lippen op die van hem. We raken verstrikt in een hevige tongzoen. Met nog alle gevoelens van de afgelopen weken door ons hoofd heen. Zijn handen liggen op mijn billen en die van hem gaan naar de rand van zijn shirt. Ik trek zijn shirt over zijn hoofd heen. Mijn handen gaan over zijn borstkast en ik voel hoe die van hem bezig zijn met mijn shirt uit te krijgen. " We hoeven ons geen zorgen meer te maken, ik ben aan de pil" zeg ik en zoen hem weer. Ik weet niet waar het vandaan kom maar voor ik het weet hebben we seks. Maar ik weet niet of het door onze gevoelens komt of omdat we een manier zoeken om voor nu de pijn even te vergeten.

Ik lig in zijn armen terwijl we alle twee proberen te slapen. Alleen weten we alle twee dat het niet gaat gebeuren. Er gaat van alles door ons hoofd heen. Ik stap uit bed en trek mijn string en Bh weer aan. Ik pak een van Sam zijn bloezes en trek die over mijn ondergoed aan. "ik denk dat ik wat eten gaan bestellen" zeg ik en loop met mijn telefoon het appartement uit. " Ja is goed" zegt Sam en laat de deur dicht vallen.

Nadat ik wat te eten heb besteld loop ik weer naar binnen en Sam zit een soort van aangekleed op zijn bed. Hij heeft een trainingsbroek aangedaan en een shirt. " Gaat het" vraagt hij. "Ja het gaat" zeg ik en ga op zijn schoot zitten. " Ik hou van je" zeg ik en pak zijn gezicht tussen mijn handen en druk mijn lippen op die van hem. " Ik hou ook van jou" zegt hij en druk een kus op mijn voorhoofd. Ik laat mijn hoofd tegen zijn borstkas aanvallen en we zitten daar in alle rust tot de bezorger met ons eten komt. "Wat heb je eigenlijk besteld" vraagt Sam als er word aangebeld. " Pizza" zeg ik en ga tegen de muur zitten waar zijn bed tegen aan staat. Ik krijg van Sam een pizza door en maak die dankbaar open. Ik pak een van de stukjes en neem daar een hapje van. " En je lichaam dan" vraagt hij lachend en geeft mij een kleine duw. " Een pizza gaat niet uitmaken die heb ik deze vakantie al vaak genoeg op omdat Silver daar zo veel zin in had" zeg ik lachend en dat is de eerste lach die er vanaf kan na alles wat er is gebeurt. Ik geef hem nog een kleine duw van die hij mij net gaf en met al het geluk valt hij om. " Karma" zeg ik lachend en neem een hap van mijn pizza.