My way to Collage

Hoofdstuk 7.

~ Ella ~

" Ella Snoeren en Sam van Erven " vraagt een vrouw. Samen met Sam sta ik op en loop naar de vrouw toe. "Ella Snoeren" zeg ik en geef haar een hand. Ze wijst richting een kamer en ik loop alvast door terwijl ik Sam achter mij zijn naam hoor zeggen en achter mij aan loopt. De vrouw stelt zicht voor als mevrouw de Rooij en gaat tegenover mij zitten.

" Dus u bent in verwachting" vraagt ze aan mij. " Ja" zeg ik en probeer haar aan te kijken maar ik blijf maar naar de punten van mijn schoenen staren. " Maar u bent er niet zo blijk mee merk ik" vraagt ze. " Ik ben veel te jong hiervoor ik kan dit nog niet aan" zeg ik. " Hoe oud zijn jullie" vraagt ze. " Ik ben 20 " zegt Sam. " 18" zeg ik. "Weten jullie ouders er van" vraagt ze. " Nee mijne in ieder geval niet en ik wil ze het liever niet vertellen" zeg ik. " Dat snap ik en omdat u ook niet minderjarig meer bent hoeft u voor een abortus ook geen toestemming van je ouders te hebben" zegt ze.

" Voor we het proces ingaan wil ik eerst een paar gegeven van jullie noteren" zegt ze. " Jullie volledige naam" vraagt ze zonder een antwoord van Sam of mij af te wachten. "Sam van Erven" zegt Sam. " Ella Snoeren" zeg ik. " Jullie geboorte datum" vraagt ze. " 19 mei 1998" zeg ik. " 25 maart 1994" zegt Sam en ik zie dat de vrouw alles noteert in de computer. " Wanner heeft u voor het laats bloedverlies gehad" vraag ze. " Ik denk ergens halverwege maart" zeg ik. " Oke het is nu ongeveer eind mei dus ik denk dat je ongeveer op een 9 weken zit" zegt ze. " Maar we kunnen voor de zekerheid nog een echo laten maken" zegt ze. " Ik weet niet of ik dat durf" zeg ik. " Het lukt je wel" zegt Sam en pakt mijn hand vast. " Het hoeft niet maar ik wil wel zeker weten dat je een abortus wil plegen en niet dat je er de rest van je leven spijt van gaat krijgen" zegt ze. " Ik weet nog niet of ik geslaagd ben, ik heb geen diploma. Ik mag eindelijk beginnen bij de dansschool waar ik al jaren wil beginnen en daar moet mijn lichaam gewoon intact voor blijven" zeg ik terwijl de tranen over mijn wangen rollen. " We kunnen de echo ook alleen maken zodat je zeker weet wat je moet doen en dat we weten hoe ver het nu is" zegt ze. " Oke we maken de echo wel" zeg ik en loop richting de tafel zonder van de vrouw een reactie af te wachten.

Ik voel de kouder gel op mijn buik en dan legt de vrouw het apparaatje er op. " Het is nog een vrouw stadium dus je ziet nog niet heel veel" zegt ze. " Wil je echt niet kijken" vraagt Sam. " Nee echt niet" zeg ik en pak zijn hand vast. " Ik denk dat je rond de 9 of 10 weken zit maar dat kan ik nog niet heel goed inschatten van hier" zegt ze en ik zie dat Sam naar de monitor kijkt. Na een tijdje trek ik mijn broek weer omhoog en stop mijn shirt zo in mijn broek als hoe het zat toen ik hier binnen liep. Ik merk zelf dat ik mijn broeken al niet meer zo goed dicht krijg. Ik ben hier niet klaar voor en ik moet dit ook oplossen ook al wil Sam dit niet. "Ik geef je 3 dagen de denk tijd dan maken we een afspraak voor over 3 dagen en dan zullen we veder praten" zegt mevrouw de Rooij.

Samen met Sam loop ik de kliniek uit. " Gaat het wel" vraagt hij. " Ja het gaat maar ik hoef er niet meer over na te denken dus ik weet niet wat ik die 3 dagen moet denken" zeg ik. " Ik weet dat je het wil laten weghalen maar het is wel iets wat we samen hebben en je kunt het niet alleen beslissen ook al heb ik toegegeven en ben ik met je hier naartoe gegaan zegt niet dat ik het er mee eens ben" zegt hij. " Sam ik weet ook wel dat jij niet wil maar je wet hoe belangrijk dans voor mij is en de opleiding en je weet dat mijn lichaam nooit me hetzelfde zou worden als eerst als ik een kind krijg" zeg ik. " Ja maar misschien wil ik het wel houden" zegt hij. Zonder een antwoord te geven loop ik boos naar de auto en gooi de passagiersdeur open en ga op de stoel zitten. " Dus nu ga je me negeren" vraagt hij. " ja eigenlijk wel ja" zeg ik en pak mijn telefoon met oortjes uit mijn tas. " Ik breng je wel naar huis dan kan je daar wat gaan nadenken" zegt hij.

Na een iets te lange autorit stap ik zonder nog iets tegen Sam te zeggen uit de auto en gooi met een grote zwaai de deur dicht. " Dat kan ook op een normale manier" hoor ik hem nog zeggen en uit mijn tas pak ik mijn sleutels. "Doei "roept hij nog en dan gooi ik de deur achter mij dicht. " Gaat het allemaal goed tussen jou en Sam " vraagt Martijn. " Bemoei je er niet mee" snauw ik en loop naar boven.  Broertjes kunnen zicht altijd overal mee bemoeien denk ik en loop mijn kamer in.

Ik laat mezelf op mijn bed vallen. " Gaat het goed meisje" vraagt mijn vader en komt de kamer binnen lopen. " Het gaat prima" zeg ik. "Maar je bent de laatste tijd niet jezelf en je lijkt zo ziek" zegt hij.   Ik voel me prima en ik hoef ook niet naar de dokter of iets" zeg ik. "Dat iedereen zich niet overal mee gaat bemoeien" zeg ik.