Een jongedame genaamd Nora, dacht dat het leven makkelijk was. Ze dacht dat ze alles aankon, en dat je gewoon moet strijden voor geluk.
Maar haar geluk verdween al snel toen haar eigen bloedverwanten haar verraadden. Meteen viel ze in een diepe, zw...
"Salam benti." Ik geef haar ongemakkelijk de vier gebruikelijke kusjes en ze kijkt me bewonderend aan.
Weet ze dan helemaal niks van alle gebeurtenissen? Weet ze dan niet dat ik letterlijk word uitgehuwelijkt?
"Dus jij moet met mijn zoon trouwen?" Ik slik en kijk weg. Ze weet het dus. "Uhm.. Ja." Ik zucht en voel weer een brok in mijn keel. "Het doet je vast veel pijn hea?" Ik knik en knijp mijn ogen dicht als ik de tranen al voel prikken.
"Saffi, ik hou erover op. Kom je me helpen in de keuken?" Ik veeg mijn tranen ruw weg en knik dan. Ze staat op van de bank en ik loop achter haar aan naar de keuken.
"Als jij nou marmita maakt, dan doe ik de salade. Kan ik be3da ook zien of je een beetje kookkunsten hebt." Ik glimlach zwakjes en ga meteen aan de slag.
En of ik kookkunsten heb.
Ik ben zooooo blij dat ze nog aardig is en niet arrogant.. Gelukkig vroeg ze niet waarom ik word uitgehuwelijkt, want wat zou ik daar dan op moeten antwoorden? Ja.. Mijn oma en tante hebben mij verraden met allerlei leugens bij mijn vader en toen had mijn hele familie me in de val gelokt.
Ik doe nog water in de pan en doe de deksel erop. Langzaam laat ik mezelf vallen op een stoel en gaap dan. Eigenlijk ben ik best moe..
Moe van alles. Niet alleen van de lange rit, maar ook dat Hajar gewoon mij bedrogen heeft, dat ik word uitgehuwelijkt aan een knappe boy maar die ik niet mag, ik ben dé zwarte schaap van de familie geworden en ben er zelfs uitgezet zonder dat ik het wist?!
Het liefst zit ik nu gewoon in Nederland in mijn vertrouwde bedje en kamertje te chappen van mijn Milka oreo.. Maar in plaats daarvan zit ik nu bij mijn aanstaande schoonfamilie Marmita te koken.
Ik slik een brok weg en haal diep adem. "Nora, je mag gaan uitrusten in je kamer hoor." Deelt Wassim's moeder me alsof ze mijn gedachtes kan lezen. "Dank u wel mevrouw." Ik kijk haar dankbaar aan en sta meteen op. "Oh noem me maar gerust gelti Latifa." Ik knik en loop vlug de keuken uit.
Als een kindje die naar de ijscoman mag sprint ik naar mijn kamer. Jammer genoeg zit er geen slot aan.
Ik ga liggen op mijn bed en voel iets rechthoeks in mijn bh. Een tel later graai ik met mijn hand erin en met open mond kijk ik naar mijn telefoon. Is hij dan niet meegenomen, afgepakt of iets dergelijks?
Blij ruik ik eraan en ik knuffel hem alsof het mijn kat is. Duizendmaal geef ik hem kusjes en met tranen in mijn ogen vergrendel ik hem.
Meteen ga ik naar de whatsapp gesprekken en tik op Khadija. Mijn lip staat als een streep als ik haar profielfoto en status niet zie. Snel ga ik naar mijn andere nichten, maar allemaal hebben ze me geblokkeerd.
Of zal ik zeggen, letterlijk mijn hele familie. Was te verwachten of course. Zuchtend druk ik op het home-knopje en druk dan op 'foto's'. Meteen zie ik een foto van mij en Khadija.
Een foto van drie dagen geleden..
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik scrol verder en zie een familiefoto. Ook in Marokko gemaakt van een paar dagen geleden. Ik zucht diep en begin zachtjes te huilen. Wat mis ik mijn familie toch.. Ik staar naar mijn moeder en voel een steek in mijn hart.
Mijn moeder.. Ze wou niet dat ik ging, maar het komt gewoon door mijn vader die weer gehersenspoeld is door mijn tante.
Ik wil der niet eens mijn tante noemen! We noemen haar nu wel.. Poepchinees. Chinees omdat ze van die lelijke ogen heeft en dan ook nog eyeliner op doet, en poep omdat ze stinkt naar poep?
Ik wil lachen maar word weer overspoelt door verdriet. Ik mis Zakaria en zelfs Mo.. Ik wil hun weer kunnen knuffelen en wil weer ruzie met ze maken. Ik staar naar mijn vader en slik.
Verrader. Hij stuurt z'n eigen dochter uit de familie. Ineens vliegt de deur open en ik zie Wassim mij woedend aankijken. "Geef die telefoon." Sist hij terwijl hij zijn hand uitsteekt. Bang geef ik hem mijn iPhone aan. Hij kijkt naar de foto waar ik naar toe zat te kijken en ergens zag ik iets zachts in zijn ogen. Maar vlak daarna gooit hij het laaiend tegen de muur aan.
Ik trans kijk ik naar mijn iPhone die nu helemaal kapot is. "W-waarom deed j-" "KOP DICHT." Schreeuwt hij ineens. "Moest jij niet mijn moeder helpen?" Vraagt hij daarna kalmpjes. "Ik heb haar ook geholpen, maar ik mocht daarna uitrusten." Hij kijkt me dreigend aan en bang kruip ik naar achter.
"Oké." Oké? Oké? Wat bedoeld hij daarmee? "Uhm.. Mag ik misschien eventjes alleen zijn?" Piep ik terwijl ik mezelf kleinmaak. Hij knikt strak en loopt de kamer uit.
Zuchtend doe ik mijn gezicht in mijn kussen en begin weer te huilen. Wanneer houd dit op? Mijn hart kan dit niet meer aan.. Ik wil dit gewoon niet meer.
Wanneer vind ik weer mijn geluk?
---
Holaaa ma cheriesss!
Stem en reageer❤️
Follow mijn schatje allesje iamyoussra , ze gaat me koppelen met een Saifeddine in haar boek "best Mistake"
