Verloren Liefde (VOLTOOID)

80

Volgende dag na de handvraging, tijd:17:78, locatie: Nesrine's huis (hele familie chapt van de Marokkaanse pannenkoeken en drinkt van de ne3ne3 thee)

"Uhm.. Ik moet jullie wat vertellen." Zeg ik zenuwachtig. Een stuk of 15 ogen kijken mijn kant op.

"Wat dan?" Vraagt mijn tante bezorgt, die meteen al ziet dat er iets goed mis is. Khadija werpt me een kalme blik die me verteld dat ik het gewoon eruit moet gooien.

"I-ik was gisteren dus naar de dokter gegaan.." Iedereen kijkt me aan van wanneer-gaat-dit-meisje-haar-verhaal-doen-zodat-ik-verder-kan-eten.

"En wat heeft hij gezegd?" Mo kijkt me diep aan en ik huiver. "Ik ben nog z-zwanger van Wassim." Een zucht verlaat mijn lippen als ik het eindelijk heb gezegd.

"Je bent wat?!" Roept iedereen in koor. Ik haal mijn schouders op en kijk verloren naar mijn handen. Ik weet nu niet of ik juist blij of verdrietig moet zijn. Ik draag namelijk wel het kind van Wassim in mijn buik..

"DIT MOET BADR WETEN!" Schreeuwt Youssra wanhopig. "Wat Badr?! Wassim moet eerst weten!" Roept Dina nu.

"Wat Wassim?! Hij mag niks weten. Wesh ben je leip?" Mengt Nasr nu. "Hij is tenslotte wel de vader van haar kind.." Zegt Nesrine bedenkelijk. "Ja dus?! Wassim is een gekke junkie, en daar houden we het bij a zmars." Zegt Mo geërgerd.

"Zullen we Wassim gewoon kidnappen en hem vermoorden en verbranden en dan in zee gooien en dan.. Dan leven Badr en Nora nog lang en gelukkig!" We kijken Khadija droog aan en ik schud mijn hoofd.

"Met een baby van een andere man." Zegt Youssra nors. "Ja luister dan? Jullie maken nu wel plannen en alles, maar ik ben er gewoon bij. Dus gelieve deelt u uw informatie met mij, zodat ik ook een beetje rust in mijn hoofd kan krijgen. Ben tenslotte al 4 maanden zwanger, remember?" Iedereen valt stil en ik schenk mijn tantes een knipoog.

"Wie wat wilt zeggen steekt z'n vinger op." Zeg ik bazig, meteen vliegen de handen in de lucht. Het verbaasd me echt dat ze ook nog eens naar me luisteren?

"Nasr, zeg wat je wilt zeggen." Alle koppen vliegen naar rechts en we kijken afwachtend naar hem. "Nou, ik stel voor dat Nora straks met Badr gaat afspreken. En dan verteld ze hem dat ze zwanger is. Hoe het afloopt zullen we dan wel zien.." Ik bijt in mijn wangen en zucht vervolgens diep.

"Ik denk dat ik dat inderdaad ga doen.." Zeg ik zacht. Het liefst wil ik nu in tranen barsten, want ik wil dit niet. Ik wil niet dat de toekomst van Badr en mij op het spel staat. Waarom kan mijn leven gewoon niet makkelijk en normaal zijn?

Mijn leven lijkt net op het spel bowlen. De bowlingbal rolt over de bowlingbaan, en raakt de pins. De pins zijn mijn tegenslagen en de bowlingbal is mijn leven. De bowlingbal rolt dan weer terug; ik win mijn normale leven weer terug. Maar dan wordt hij weer naar de pins gerold en alles valt dan weer om..

Zo zit mijn leven dus in elkaar. Ik krijg tegenslagen, word na een tijdje weer mezelf, en dan word ik weer meegesleurd in een diepe donkere put.

"Bel hem dan op." Ik knik en pak mijn telefoon uit m'n broekzak. Mijn vingers tikken zenuwachtig op mijn scherm en zuchtend druk ik op Badr's naam. Ik gooi hem op luidspreker en meteen neemt hij op.

"Hooooi, allerliefste prinsesje van de hele wereld." Hoor ik zijn stem vrolijk zeggen. "Heyy Badr inou." Probeer ik net zo vrolijk te zeggen. "Alles goed, mooiste meisje?" Ik zucht binnensmonds en schud mijn hoofd.

"Alhamdoulilah ten alle tijden. En met jou?" "Wat is er, Nora?" Hoor ik zijn stem ineens serieus zeggen. "Hoe bedoel je?" "Er is iets met je. Heeft iemand je geslagen? Heb je ruzie met Mo? Ik sla z'n moer eraf!" Mo trekt zijn wenkbrauw op en kijkt me gekwetst aan. Ik steek lelijk mijn tong op en algauw doet hij de Marokkaanse middelvinger.