Verloren Liefde (VOLTOOID)

54

10 januari, woensdag 14:38

Ik rol de laatste wrap op en stop ze allemaal in een lunchbox. Met een flesje water doe ik het in Wassim's werktas en rits ik hem weer dicht.

Ik ben ook gewoon zo een goede vrouwtje hea..

Een zucht verlaat mijn lippen als ik Wassim binnen zie lopen. "Dankjewel." Mompelt hij als ik zijn tas aangeef. "Wassim?" "Ja?" Bromt hij afwezig terwijl hij gaat zitten aan de keukentafel en begint aan zijn broodje.

"Was jij diegene die mij onbekend berichten stuurde via insta?" Vraag ik voorzichtig. Hij kijkt me op en ik zie aan zijn blik dat hij niet weet wat hij moet zeggen. "Ja." Zegt hij twijfelend.

"Dus je wist ervan! Je wist van alles." Zeg ik vel. "Wat ik doe of wat ik weet boeit jou niet, ja?" Reageert hij geïrriteerd. "Uuhm, pardon?" Ik lach zachtjes en ga tegenover hem staan.

"Ik ben inmiddels wel je vrouw, dus alles wat jij doet boeit mij! En het gaat wel over mij ja!" Roep ik boos terwijl ik mijn handen met een klap op tafel leg. Fronsend slikt hij zijn broodje door en drinkt van zijn sinaasappelsap. "Ga je nog wat zeggen of hoe zit dat?!" Zeg ik geërgerd.

"Wat moet ik zeggen dan?" Zegt hij droog terwijl hij me scheef aankijkt. "Jij bent echt.. Ongelofelijk!" Ik zet mijn handen gefrustreerd in mijn haar en probeer niet te gillen. Hij werkt mij zo erg op mijn zenuwen.

"Oké? Yeh dramaqueen?" Hij snuift zijn neus en begint aan zijn tweede broodje. "Ben ik nu de dramaqueen? Sorry hoor, maar ik ga nu even wat doen." Ik bijt op mijn tong, pak zijn werktas en pak de wraps die ik voor hem heb klaargemaakt.

"Eet smakelijk!" Roep ik kwaad terwijl ik alles in de prullenbak gooi. "Wat doe je a mongool!" Schreeuwt hij kwaad. "Wat doe ik? Wat doe jij?! Waar ben je allemaal mee bezig Wassim?! Wat deed je gisteren bij dat gebouwtje met al die mannen?!" Ik zie dat hij zijn kaak aanspant en opstaat.

"Je was er dus wel hea!" Ik probeer mijn angst niet te laten zien en slik. Dat had ik beter niet moeten zeggen.. "Je loog tegen me!" Hij loopt op mij af en de woede is duidelijk van zijn gezicht af te lezen. "Ja ik was er, problemen mee?!" Snauw ik en ondertussen staat zijn gezicht niet meer dan 5 centimeter verder dan die van mij.

"Ja daar heb ik inderdaad problemen mee." Zegt hij kwaad, maar ik zie dat hij z'n best doet om zich in te houden. "Jammer voor je, beceause I don't fucking care!" Schreeuw ik uit het niets. Hij schrikt van zijn uitbarsting maar hersteld zichzelf weer, waarna hij me hard tegen de muur duwt.

"Niet zo tegen mij praten." Hij knijpt hard in mijn armen en staat helemaal dicht tegen mij aangeplakt. "Laat me los." De tranen schieten in mijn ogen en probeer mezelf los te rukken.

"Donder op van mij, ga gewoon weg! Je moet werken toch?!" Roep ik geïrriteerd terwijl ik rare bewegingen maak in de hoop om los te komen. "Tfoe, kankerzooi!" Hij laat me los en duwt me nog een keer hard tegen de muur aan, waardoor ik met mijn achterhoofd hard tegen de muur kom.

Terwijl ik pijnlijk kreun laat ik mezelf naar beneden vallen en volg de bewegingen van Wassim. Na een paar tellen hoor ik de voordeur met een harde dreun dichtklappen.

Ik zucht en veeg mijn tranen weg. Hij had me echt hard geknepen! Pijnlijk wrijf ik over mijn armen en sleep mezelf naar de woonkamer.

Met een plof ga ik zitten op de bank en lik mijn lippen.

Tot iets mijn aandacht trekt.

De laptop van eergisteren die ik Wassim moest geven.. Hij zit op de hoge kast. Zal ik hem pakken?

Ik twijfel geen moment en pak een kamerstoel. Onhandig klim ik erop en op mijn tenen grijp ik naar de grijze laptop. Ik krijg een hartstilstand als ik bijna val, maar gelukkig kon ik me met mijn rechterhand op tijd vasthouden.

Snel klim ik er weer van af en spring ik op de bank. Met trillende vingers open ik de laptop en zucht geïrriteerd als ik een wachtwoord moet invoeren.

Ik denk na en tik 'pizza' in.

Wachtwoord incorrect, probeer het opnieuw.

Ik draai rondjes met mijn ogen en begin weer te tikken. 'Noraislekker' probeer ik dit keer.

Wachtwoord incorrect, probeer het opnieuw.

Ik mompel een paar scheldwoorden en probeer of 'Wassim' lukt. En tot mijn grootste verbazing staat er:

Laptop start zich, een ogenblik geduld alstublieft.

Ik laat een vreugdekreet horen en doe een klein dansje terwijl ik nog steeds op de bank zit.

Maar eigenlijk hoor ik niet te juichen? Dit is echt super belangrijk!

Ik richt me weer op de laptop die inmiddels al opgestart is en weer beginnen mijn vingers te trillen. Ik zie dat er rechts onderaan nog een venster open staat en zonder twijfel klik ik er op.

En met open mond kijk ik er naar.

Dit kun je niet menen..
Zeg me dat dit niet waar is.
Vertel me alsjeblieft dat ik droom..

---

Ik ben echt super lief, nog een hoofdstukje voor jullieeee!

Vandaag 70 stemmen=morgen hoofdstuk 55

Xx Mery