Verloren Liefde (VOLTOOID)

48

Ik haal diep adem en doe de portier van Wassim's auto open. Stilletjes ga ik zitten en ik voel hoe zijn ogen op mij branden. ''Kunnen we gaan?'' Ik knik afwezig en zie hoe hij de garage uitrijdt.

Ik voel dat iets mijn hart vastpakt. Ik voel een vraag door mijn hoofd zweven. Ik voel dat iets mij gewoon dwingt het te vragen. ''Hou je van me?'' Floept er ineens uit mijn bek. ''Wat?'' Hij kijkt me met grote ogen aan en snel kijk ik weg. ''Laat maar.'' Piep ik van angst.

Waar komt die angst vandaan? Ben ik nou serieus bang voor hem? Deze klootzak?

''Wanneer.. Uhm,'' Ik kuch een paar keer en kijk hem lang aan. Ik zie hoe hij geconcentreerd naar de weg kijkt en hoe hij de stuur stevig vasthoud. ''Wanneer gaan we eigenlijk trouwen?'' Zeg ik zacht. Hij stopt bij de stoplicht en kijkt me zuchtend aan. ''Overmorgen tekenen we voor de wet en dan is de dag daarna de bruiloft.'' Vertelt hij me waarna hij een hand door zijn haar haalt.

''Wat?! Is alles dan zo snel voorbereid? En komt er geen hennafeest? Komt alleen jouw familie op de bruiloft? Waarom mag ik niet op het minst m-'' ''Houd je bek gewoon!'' Sist hij boos door mij heen en meteen ben ik stil.

''Weet je? Ik ben het zat dat je me behandeld als een hond. Want weet je, ik ben ook een meisje met gevoelens. Mijn bloedverwanten hebben leugens verzonnen bij mijn ouders en nu ben ik uit de familie gezet! Ik heb geen liefde meer, niemand houd van me, zelfs mijn eigen vader niet! Alle liefde die ik ooit kreeg, ben ik nu verloren! En weetje, de helft van dit alles komt door je izanzusje aka hoer!'' Gil ik er boos uit waarna ik kwaad op het dashbord sla.

Eindelijk, alles is eruit.

''Hoe noemde je mijn zusje?!'' Hij kijkt me nijdig aan en zie hoe hij zijn kaaklijn aanspant. ''ZE IS EEN HOER!'' Schreeuw ik recht in zijn gezicht. ''Laat me je niet slaan.'' Sist hij woedend. ''Als je het maar laat.'' Glimlach ik bitchy.

Hij zucht ineens diep en kijkt weer naar de weg. Ineens barst ik uit in het huilen. Alles huil ik eruit. Ik zet mijn handen op mijn gezicht en begin te snikken. Kutzooi, mijn make-up..

Ik voel hoe iets tegen mijn haar aangedrukt en als ik opkijk zie ik dat hij mij een zakdoekje overhandigd. Zonder hem te danken begin ik keihard mijn neus te snuiten en in het autospiegeldingetje de uitgelopen make-up een beetje weg te deppen.

''Uhm, gaat het?'' This is a really akward moment. ''Ja.'' Mompel ik terwijl ik mijn ogen rol. ''Sorry, het wordt me even te veel. Dat ik gewoon ineens al mijn liefde ben verloren is gewoon.. Hard.'' Zeg ik zacht en veeg ruw een verdwaalde traantje weg. ''Tja..'' Ik kijk op en zie hem me emotieloos aankijken. Heb ik al gezegd hoe hij eruit ziet? Nee? Nou dan geef ik nu een beschrijving.

Hij heeft donkere korte krullen, hazelnoot bruine ogen, volle lipjes en extreem witte tanden. Hij is niet breed, maar ook weer niet dun. Gewoon normaal, en is best lang. Oh ja, hij heeft ook best wel een mooie kledingstijl. Ik heb hem in ieder geval nooit in trainingspak gezien.

''Wanneer zijn we er?'' Vraag ik met mijn hoofd naar achter, en sluit mijn ogen. ''Bijna.'' Bromt hij. Ik vind hem echt een klootzak. Zo een emotieloos persoon en zo hard. Waarom? Ik weet niet hoor maar als er iets is waar ik niet tegen kan, zijn het emotieloze personen. Ugh.

Ik zet de airco harder en hij kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan. Hij trekt ze echt vaak op? ''Wat?'' Vraag ik onschuldig en leun weer naar achter. ''Heb ik gezegd dat je mijn auto aan mag raken?'' Nu ben ik degene die mijn wenkbrauwen omhoog doet en lach zachtjes. ''Jij kan mij niet verbieden om de airco harder te zetten? Je bent niks van mij.'' Zeg ik terwijl ik arrogant wegkijk. ''Binnenkort wel.'' Hoor ik hem heeeeel zachtjes zeggen.

''Pardon?'' ''Wat?'' Ik maak vuisten van mijn handen en kijk hem woedend aan. ''Doe niet alsof je niet weet waar ik het over heb.'' Sis ik kwaad. ''Ik weet het niet.'' Zegt hij alsof het hem niet boeit.

"Wollah, Omijngod," Ik zet mijn handen in mijn haar en probeer niet aan te vallen. "Ik wil je zo hard slaan nu." Hij kijkt me droog aan en snuift zijn neus.

"Sla dan?"

Ik laat hem dat niet twee keer zeggen, en geef zijn gezicht een harde klap. Gewoon die harde waar je gewoon die afdruk van kan zien en dat je zelfs pijn in je eigen hand hebt.

"Dat voelde goed." Mompel ik zuchtend. Hij stopt weer bij de stoplicht en kijkt me emotieloos aan met donkere ogen. Oh shit.

Ik voel het al.

Vanaf nu wordt het menes.

---

Hooooii!

Nog een stukje voor ik naar Frankrijk ga! Speciaal geschreven voor geakeemogeltjuuh iamyoussra en xxxximperfectionxxxx , want zonder hun zou ik dit hoofdstukje niet schrijven!

Laat een comment achter en stem🌟🌟🌟🌟

Byeee en slaaplekkeer!😘😘

Xx Meryam