Verloren Liefde (VOLTOOID)

56

20 januari (datum van mijn verjaardag hihi), 5:58

Ik open mijn ogen en werp een blik naar mijn wekker. Het is tijd om te gaan.. Rustig en langzaam verlos ik me uit Wassim's armen en ik druk een kus op zijn voorhoofd. "Ondanks alles was je soms wel lief.." Fluister ik met een brok in mijn keel.

Ik pak de brief en mijn ring die ik onder mijn kussen had geschoven en leg het op mijn kussen. Voorzichtig stap ik uit bed en ik trek gauw mijn Adidasjes aan. Ik pak mijn koffer en loop naar beneden.

In de woonkamer open ik een la en met trillende handen pak ik het doosje. Ik zucht diep en voordat ik me bedenk pak ik snel een paar briefjes van 50, een paar briefjes van 20 en een paar briefjes van 10.

Meer niet, daar heb ik een te goed hart voor. Ok, just kidding.

Snel pak ik nog een paar briefjes van 100.

Ik leg het doosje terug en loop naar de spiegel in de gang. Ik doe mijn haar netjes en sleep mezelf weer naar de keuken. Gespannen was ik mijn gezicht en mond, tijd om mijn tanden te poetsen heb ik niet echt.

Ik zet mijn joggingspak goed, grijp naar een banaan en een flesje water en trek mijn koffer achter mij aan naar buiten. Ik werp nog een laatste blik naar het huis en loop dan met een brok in mijn keel weg.

Waarom doet dit zo een pijn? Ik ben eindelijk verlost aan Wassim. Ergens weet ik dat het ook te maken heeft met de toekomst. Er gaat weer wat gebeuren..

Zuchtend laat ik mezelf neervallen in het bushokje. Verdrietig dauw ik de banaan in mijn mond en staar ik voor me uit. Vol leegte kauw ik er droog op.

Ik weet niet eens wanneer de bus komt? Zuchtend sta ik op met mijn vertrouwde banaantje en loop ik naar de bustijden dinges.

Mijn ogen glijden over de regels en blijven haken bij Breda Centraal. Ik snuif mijn neus en zie dat het over een minuut komt. Fijn.

Ik neem weer netjes plaats en denk na. Zal ik terug gaan naar mijn ouderlijke huis?.. Ik denk vast wel dat ze me hebben gemist. Ik hun namelijk heel erg.. Vooral mijn moeder en Zakaria.

Als ik de bus eenmaal al in de verte zie, pak ik mijn koffer alvast en sta op. Net als ik wil gaan lopen naar de bus, valt mijn half-opgevreten banaan op de grond.

"Tfoe man, hij was net zo lekker.." Fluister ik met een brok in mijn keel. Snuivend stap ik in de bus en check ik mezelf in.

Snel neem ik plaats en als ik om me heen kijk is het bijna helemaal leeg. Een zucht rolt over mijn lippen en ik kijk verveeld uit het raam.

Ik heb zin in pizza.

Om fucking 6 uur s'ochtends heb ik zin in pizza. Damn Nora, you go gurl.

Ik rol met mijn ogen wanneer ik merk dat ik met mijn gedachtes praat. Laat deze bus alsjeblieft snel aankomen bij het station. Dan kan ik Starbucks kopen, heilig shit.. Of misschien pizza😏

Dromend over eten kijk ik uit het raam. Ohja, vergeet die grote glimlach op mijn gezicht niet.

"Pizza, pizza, pizza. You are fucking bae. I will you in my mounth. Net zoals chicken. Chicken is also bae. Food is never hc. Food is better than persons. I will food now. Not a blow. The banana is died. I will fried."