Verloren Liefde (VOLTOOID)

2.26

Lees a/n aan het eind van dit hoofdstuk!

---

"Oké stil allemaal! Laat mij nu even uitpraten, het was immers niet eens mijn plan om jullie mee te nemen, dus wees blij." Met nadruk op die woorden kijk ik Youssra met gespleten ogen aan.

"Ja sorry hoor, ik vond gewoon dat ze het moesten weten!" Met handen in de lucht kijkt ze me geïntimeerd aan. "Goed.." Ik neem nog een slok van mijn ijskoude cola en kijk de kring nog eens rond.

Youssra moest zo nodig aan mijn nichten Khadija, Nesrine en Dina -die gisteren waren gearriveerd- met daarbij Nilab vertellen dat we naar mijn tante zouden gaan. Toen ging Ibtissam ermee mengen, en die wilde natuurlijk nu ook mee.

Nu zitten we in een rustige café van een kennis van Ibtissam een plan aan het bespreken. Het moet natuurlijk niet uit de hand gaan lopen. Alles moet kloppen.

"Dus.. Youssra, Khadija en ik gaan naar binnen. Want wij kennen haar het best. Dina, Nilab en Ibtissam, jullie blijven buiten maar wachten op een seintje. Ippie, jij moet je telefoon in hand houden voor het geval dat we een ambulance nodig hebben." Ik glimlach kort als ze haar duim opsteekt en zucht even.

"Maar wat gaan jullie dan tegen haar zeggen? Want ik snap het niet zo goed." Zegt Nilab die me geïnteresseerd aankijkt. "Nou, we gaan dus naar binnen.. We binden haar vervolgens vast en vervolgens wachten we tot ze spreekt."

Nesrine knikt goedkeurend. "Maar in principe moet een van jullie dat dan opnemen als bewijsmateriaal." Merkt Dina ineens op. Met grote ogen kijken we haar aan.

"Sinds wanneer kom jij met zoiets geniaals?! Ik heb daar niet eens aan gedacht!" Roep ik verbaasd uit. "Qa jij weet mijn skills nog niet." Mompelt ze schouderophalend.

"You go gurl.." Fluistert Ibtissam terwijl ze met haar handen klapt. "Wollayla je verdiend shi Nobelprijs ofzo." Youssra kijkt haar sluw aan en knikt langzaam met haar hoofd.

"Ik weet, ik weet. Mohiem gaan we nu meteen of wat? Die jongen achter de kassa staart me hayeck eng aan." Fluistert ze ineens en ik knik meteen.

"Maar we hebben wel iets van wapens nodig, of niet?" Merkt Khadija op terwijl we opstaan. "Wees maar niet bang, ik heb geregeld bij Saber. Hij heeft veel vrienden, you know." Grijnst Ibtissam terwijl ze haar haar naar achter slaat.

"Saffi, leggo." Zeg ik lachend en trek ze mee het café uit. "We zijn op wahed coole missie die alleen jongens meemaken, besef ik me gewoon nu pas." Grijnst Khadija terwijl ze met haar handen wrijft.

Ik knik en trek de portier van de auto open. "Ippie, pak die tas, dan kunnen we de wapens verdelen." Ze knikt en pakt de tas snel uit de kofferbak, terwijl de rest alvast in de auto stapt.

Youssra achter het stuur, ik er naast, en de rest achterin gepropt. "Oké, oké. Ik heb 2 guns zonder vulling aangezien dat niet mocht van Saber. Dus die moeten jullie gewoon gebruiken als bedreiging, want als je wilt schieten sta je hayeck erg voorschut.."

We schieten allemaal in de lach en zijn dan meteen stil als ze de guns tevoorschijn haalt. "A3oudoubillah yalatief.." Fluistert Youssra zacht. "Deze gun ik jullie wel." Zegt Ibtissam terwijl ze de twee pistolen in de handen van mij en Youssra drukt.

Ik kijk Youssra even aan en bijt in mijn lip. "Badgirl ieeeeks. Maar wollah als mijn moeder hierachter komt ze vermoord me met haar eigen handen." Peinst ze. Ik haal mijn schouders lachend op en richt me weer op Ibtissam.

"Ik heb hier nog een boksbeugel en twee dolken." Ze geeft de boksbeugel aan Khadija, een dolk aan Youssra en de andere aan Dina. "Hiermee moeten we het maar doen meiden, tjop tjop starten die auto en gaan met die banaan!"

We kijken Ibtissam droog aan en verroeren ons niet. "Volgens mij denk jij echt dat we in een tekenfilm spelen hea?" Zegt Nilab in stilte terwijl ze haar hoofd een beetje scheef houdt.

"Ik ga niet voor je liegen broer, maar ik wil dat wel hayeck graag.." We rollen allemaal met onze ogen en ik ga weer goed zitten. "Yallah start deze waggie zodat we er snel zijn." Zeg ik tegen Youssra terwijl ik mijn zonnebril op zet en Lijpe op doe.

Dit voelt net als een film joh..

"Dagen vliegen voorbij, je kijkt naar de lucht, ik kijk naar jouw positie, ik kijk naar 2 jaar terug.

En dan besef je, nu pas ga je beseffen.
Nu, nu, nu, op dit moment, op dit moment.
Dagen vliegen voorbij.

Ik kan niet kijken van de zijkant.
Soms raak je even iemand kwijt, maar ik heb nergens spijt van.
Maar wie staat er aan je zij?
En wie vecht er met je mee tot het eind dan?"

Diep, heel diep..

---

Haaaaayyy lieverdjessss,

Vandaag weer een nieuw deeltje, en waarschijnlijk de laatste voor deze week! Dit komt omdat ik het ongelofelijk druk heb met school, hoewel ik graaaaag wil schrijven.

Sorry trouwens voor een wat minder spannende hoofdstuk, maar ik moet wel voor wat opvulling zorgen. Anders gaat het voor verwarring zorgen..🙍🏽

Misschien.. Heel misschien dat ik deze week weer ga uppen als dit deel weer 85+ stemmen haalt!

Gaan we dat halen?

Challaaaass😘😘