Verloren Liefde (VOLTOOID)

2.16

Op dat moment gaat de deur weer met een klap open, en mijn hart gaat te keer als ik zie wie daar staat. Droom ik nou?!

De tranen volgen hun weg en bang pers ik mijn handen op elkaar.

"Papa?.."

Verdriet vermengt met boze gevoelens doen mij gek worden. "Spreek me niet zo aan." Sist hij enkel, en ik trek mijn wenkbrauw op.

"Alsof ik dat met liefde doe! Wees tenminste blij dat ik je überhaupt zo aanspreek, aangezien je mij, Mo én Zaka hebt achter gelaten!" Roep ik boos en voel hoe ik lichtjes in mijn hoofd word.

Kalm aan, Nora. Je bent hoogzwanger.

"Ben jij de rede van dat ik hier zit?" Zeg ik daarna zacht. Hij kijkt me nijdig aan en klapt zijn hand tegen de muur. "Wat denk je zelf?!" Ik sla mijn blik naar beneden en probeer niet in tranen uit te barsten.

"Is die Karima jouw vrouw met wie je er van door bent gegaan?" Vervolg ik erna, en kijk hem dan weer diep in de ogen aan.

Ik hoop dat uit mijn ogen verdriet, wanhoop en pijn te lezen is. Ik hoop dat hij spijt krijgt van alles wat hij heeft aangericht. Ik hoop dat alles weer goed komt, en dat hij later met plezier mijn kindje in zijn armen vasthoud.

Maar ja, dat is hoop..

"Ja," Antwoord hij enkel en slaat zijn armen over elkaar. "Enig idee waarom je hier bent?" Ik kijk hem serieus aan. "Natuurlijk niet?! Het ene moment was ik bij het restaurant, en het andere moment was ik hier. Ohja, en trouwens. Wat heeft Amine hiermee te maken?!"

"Dat vertelt hij je zelf wel." Antwoord hij bot en kijkt naar mijn buik. "Wanneer komt de kleine?" Ik probeer mijn trots achterwege te laten en haal mijn neus op.

"Over twee maanden insha Allah." Zeg ik op de manier waarop hij antwoordde. Hij knikt dan en kijkt even weg. "Wat wordt het?"

Ik haal mijn schouders op. "Allah ou a3lam (alleen god weet het)." Zeg ik simpel en kijk naar mijn knieën.

Als hij een spelletje speelt, kan ik het ook zo spelen.

"Wanneer mag ik hier weg?" Vraag ik zuchtend en kijk hem vermoeiend aan. "Wie zegt dat je hier überhaupt wegkomt a kehba." Sist hij geïrriteerd. En oh, wat kwam dat hard aan..

"Saff, thala! Ga maar naar je vrouwtje aka the real kehba toe en vermaak je maar, terwijl ik hier gevangen zit door mijn bloedeigen vader!" Nadat ik dat heb geroepen, sla ik weer mijn blik neer en concentreer ik op een beestje die heen en weer rent.

Na een paar seconden hoor ik de deur met een klap dicht slaan. Ya rabbi laat deze man een hersenschudding krijgen..

Verveeld staar ik weer voor me uit. Ik weet niet eens hoe laat het is.. Geïrriteerd kijk ik naar mijn benen en armen die vast getaped zitten. Mijn ogen verkennen de kamer, maar jammer genoeg zie ik niks om me los te maken.

Als een bezetene probeer ik vooruit te komen met mijn stoel en mijn voeten. Bezweet en al ben ik na een tijdje eindelijk bij mijn bestemming. De grote vieze deur.

Ik zet mijn oor er tegen aan en probeer te luisteren naar de stemmen die niet ver hier vandaan komen. "Ja, maar ik wil dit gewoon niet!" Hoor ik een jongen sissen. Waarschijnlijk is dat Amine.

"Doe het godverdomme voor je moeder en je vader!" Antwoord een irritante stem, en je kunt meteen al raden dat dat Karima is. "Hij is mijn vader niet, doe normaal! Ik begin langzamerhand van haar te houden. Als ik eerder wist dat ze eigenlijk helemaal niet zo is als je zei, had ik haar met rust gelaten!"

Ik frons mijn wenkbrauwen. Waar gaat dit gesprek in hemelsnaam over? "Je doet gewoon mee, punt uit. Ga naar dat wijf toe en breng haar een beetje water voordat ze uitdroogt." Hoor ik haar geïrriteerd zeggen en als een bezetene hobbel ik naar de plek waar ik eerst zat.

Na een paar tellen vliegt de deur open en ik kijk hem zuur aan. "Wat is er?" Zijn stem klinkt een beetje geïntimeerd en ik haal mijn schouders op.

"Dus jij bent mijn stiefbroer?" Floep ik eruit. Als hij nét een flesje water in mijn handen wilt drukken, stopt hij meteen. "Wat?! Hoe weet je dat?" Hij kijkt me geschrokken aan en ik haal m'n schouders op.

"Ik heb connecties a mattie." Mompel ik en kijk verlekkerd naar het flesje water. "Wesh ga je dat water nog geven of wacht je tot het verdampt in deze hitte?" Het lijkt alsof hij uit een trans komt en snel geeft hij me het flesje aan.

Zuchtend gaat hij met z'n hand door zijn haar als ik genietend een slok drink van het ijskoude water. "Amine?" Hij kijkt op. Zijn ogen staan vermoeid, alsof hij z'n leven zat is. "Je bent echt lelijk." Zeg ik droog en spetter wat water op m'n gezicht.

Hij rolt met z'n ogen en krabt zijn achterhoofd. "Ik ga maar eens." Mompelt hij en ik zwaai naar hem. "Niemand houd je tegen! Doe de groeten aan mijn vader, ja?" Sarcastischer kan niet.

Voor ik het weet slaat hij de deur weer met een klap dicht. En weer ben ik alleen.

Zucht.

---

Hoi dameeesss!

Zouden jullie allemaal even de boeken van schrijfsterc en _Schrijfster willen lezen? Gewoon omdat het kan😝

Ik ben trouwens zo lief.. De 100 stemmen zijn bijna niet behaald en toch schrijf ik. En weten jullie waarom?

Ik weet het eigenlijk zelf niet eens mdr.. Ik ben gewoon lief😊

Oké thalaaa