KADIRGALI

5

Ben düz yolda yürürken düşenlerdenim.
.

Bir şeyler yıkılır, kırılırdı muhakkak.Ya kalp, ya umutlar...Bu gibi bir çok şey vardı sıralanacak.Bunlar ya vicdan yaptırırdı insana ya da hiç bir şey.Ali'de öyleydi.Vicdanında bir gram sızı yoktu.Kimi kırdığı, kime ne yaptığı umrunda değildi.Yapıyordu.Ve bundan vicdan yapmıyordu...

"Şimdi polisle uğraşalım bakalım."Ellerindeki kanı yıkayıp havluyla kuruladı ve Özcan'ın karşısındaki çekyatağa kendini attı.Özcan'ın lafına"Bir sikim yapamaz biliyorum ben, dert etme polisi."diyerek cevap verdi.

"Niye lan o orosbu çocuğu kaçırır mı böyle bir fırsatı.Gerçi ne yaparsa yapsın karşılığını misliyle alacak ya boş ver."Onun aksine daha rahat olan Ali, oturduğu yerde daha da yayıldı. "Amcam izin vermez," dedi.

"Nasıl?"diye sordu Özcan.Nasıl vermezdi?

"Ben onun kardeşinden tek çocuğum ya babam ölürken beni ona emanet etmiş, o yüzden eli bana kalkmazdı amcamın, Kadir itine izin vermez."

"Şimdi anladım.İyi o zaman doğruyu yapmış olur şerefsiz."

"Bir sorun çıkarsada sıkıntı yok koçum, biz buradayız yerimiz yurdumuz belli alacağı olan gelsin."

"Ulan Ali."dedi ve yanındaki yastığı alıp Ali'ye fırlattı.Yastığı havada yakalayan Ali, bir yastığa bir Özcan'a baktı "Amına koyduğumun karı gibi yastık savaşı mı yapacağız."dedi ve sert bir şekilde elindeki yastığı Özcan'a fırlattı.Birden bire ciddi ortam dağılmıştı.Kafasına yastığı yiyen Özcan daha da kaşınırcasına ayağa kalktı ve Ali'nin karşısına geçip ellerini boksör gibi sallayarak "Gel lan yiyorsa..hadi gel."diye hareketler yapmaya başladı.

Ali'de ona istediğini vermek için ayağa kaltı ve suratına çok hızlı olmayacak şekilde yumruk attı.Yumruğu yiyen Özcan bu sefer Ali'nin karnına yumruklarını savurmaya başladı.Özcan'ın kafasını koltuğunun altına alıp yere oturan Ali, Özcan'a vurmaya başladı.Kolunun altından çıkan Özcan Ali'yi yere itti ve üzerine çıkıp bu sefer o yumruklamaya başladı.Deli gibi bir o vuruyor, bir o yerde yuvarlanıyorlardı.En sonunda ikiside yorulmuş birbirlerini bırakıp yanyana yere uzanmışlardı.

Kafasını Ali'ye çeviren Özcan "Ulan aklıma geldi de, sen mahalleye yeni geldiğin zamanlarda seni bir güzel dövmüştüm."O günü hatırlayan Ali gülümsedi.Mahalleye gittiği ilk sıralarda pek kimseyle anlaşamıyor bir çok kişiden dayak yiyordu.Çünkü kavgadan hiçbir şey anlamıyordu.Yanında kaldığı Abdullah baba, ona dayak yiyerek daha iyi ögreneceksin demiş, oda bir çok kişiyle kavga etmişti.Özcan ile ilk başlarda hiç anlaşamamışlar, hatta Özcan'dan bir çok kez dayak yediğini hatırlıyordu.

Oda kafasını Özcan'a çevirdi, sonra tekrar tavana dikti gözlerini biraz bekledi, "Onu gördüm Özcan, karşımdaydı tam karşımda.Gözlerinin içine baktım.Çok güzeldi hala çok güzel."dedi.Sesi yine aciz çıkıyordu bundan nefret etsede engel olamıyordu öyle çıkmasına."Peki ne yaptı yani bir tepki verdi mi?"Kafasını sağa sola sallayan Ali "Gitti."dedi "Sadece gitti."

"Nasıl gitti abi?"diye şaşkınca Ali'ye baktı Özcan, Ali yüzünü ekşitip "İğrenir gibi yüzünü buruşturdu ve gitti."dedi.

"Oğlum bu kız hani delikanlı kızlardandı, tiki gibi nasıl yani ben anlayamadım? "

"Değişmiş lan işte, beni değiştirdiği gibi kendide değişmiş anlaşılan.Üniversiteye mi ne başlamış.Önceki Alev olsa gözleri parıldayarak izler hatta yanına bir de çekirdek alırdı ama o öyle yapmadı sadece gitti."dedi ve eliyle yüzünü sıvazladı.