KADIRGALI

31

🔥

Vuruşlar kahpeydi, kaltaktı.

Tek penceresi kalmış küçük bir gecekonduydu yüreği.Öyle vasat, öyle sıcak...Kaderin kahpeliği değildi bu, insanların katran karası kalplerinin kahpeliğiydi.Öyle bir siyahtı ki, kaç güneş doğsa, kaç gündüz yuvarlansa altında, kaç insan ruhunu teslim etse geceye, bir ışık yakmazdı etrafına.Ateşin en azgın kızılı yüreğinde bir kor, bedende bir virüstü.

Şuan bir alegori değildi ki bu gülüp geçsin.Saf gerçekle karşı karşıyaydı.Bedenin nazlı organları kırılıyor, kırıldıkça dağılıyordu.Zihni bir alestaydı.Tetikte ve hazır.

Çocukken, arkadaşlarıyla ince uzun kaldırımda tek ayak yürüme yarışı yaptıklarında yere düştüğündeki üzüntüyü dert sanır, kahrolur ağlardı gün boyu.Şimdi acılarda dönmüştü.

Bedeni şahrem şahrem yarık, dili kuduz vira, gözleri azılı bir cellattı.Tasfiri kötüydü.Oysa o onu iyi sevmişti.Sevmek deli bir viran mıydı?Yoksa savaşta düşmanı kalbinden yere mıhlayıp galip gelmek mi?

Aşk ne?Diye bağıra çağıra gezmek isterdi.'Bunun bir lügatı var mı dilimizde söyleyin?'demek.Biride çıkıp desin ki aşk şu...aşk bu.

Dili lâl olmuş tutulmuştu karşısındaki kara gözlerde.Akıl bi çare yollara düşmüş akıl aranıyordu.Diyecek tek bir kelime yoktu.Sözlük kayıptı."Niye sustun?"Ağzı fazla yakıyordu.Kalbi zaten yerlerdeydi.

Gözlerini kaçırdı.İşte bu kabullenişti.

"Deminden beri saydırıyordun konuşsana Melek?"Dil her şeye inat zehrini dökecek, kanatacaktı anlaşılan.Bir şey demedi,sustular.Ali o sırada  iki kere odayı turladı.Tekrar aynı yerine Melek'in tam karşısına geçti.Elleri sinirle saçlarına gitti, çekiştirdi."Niye konuşmuyorsun?"diye sordu ağzını gererek.Melek yere eğdiği başını kaldırdı.Akmaya hazır gözlerini sabitledi onu yakan gözlere.

"Benim sevdiğim Ali bu değil."

Bu değildi.Ali'nin beklediği cevap bu değildi.Sevdiğini bu kadar çabuk kabullenmeyecekti.İnkar edecekti.Her şeyi bekliyordu.Ne diyorsun sen deyip suratına bir tokat yemeye kadar her şeyi.Ama Melek...kabullenmişti.

Bir cevap bulamadı.

"Benim sevdiğim Ali, karşıma dikilip bana zehrini akıtan Ali olamaz.Anlıyor musun beni?"

"İnkar etmedin."

Melek bir adım geriye çekti bedenini."İnkar edecek değilim.Seviyorum.Liseden beri seviyorum ."diye bağırdı.Kalp atışı itirafı ile hızlanmış, özgürlüğe kanat çırpmıştı.Söylemişti.Yılları, ağladı itirafın ardından.Özlem, sigarasını söndürdü nasırlı kalbinde.

Ali'nin bedeni duyduklarıyla bir şok geçirdi.Kanı çekildi, nabzı her bir uzvunda atmaya başladı.İtirafı yürek yakıyordu.Ne dese buradan kalp kırmadan çıkardı.Sanırım onun için oldukça geçti artık.Kıracağı kadar kırmıştı onu.Doğruları konuşmak her ikisi içinde en yararlısıydı.