KADIRGALI

34

Kadırgalı /Bölüm [34]

🔥

İ K İ  Y I L  S O N R A

Umut.

Hayatın devamı için insanoğluna biçilmiş sancılı bir duyguydu.Topraklı yolları asvalta çevirir, ulaşamayacağımız kadar yüksekten bize bakan kan kırmızı elmayı, ayağımızın dibine düşürürdü.Umudu olmayan insan, çölde kalmış bir bedevi, yoksulluktan ölmüş bir  bedendi.

Bir engerek vardı hep içerde.Üç başlı zehirli bir yılan.Boş bulduğu an kanatmak istiyordu.Daha sonrada o kanı tüketmek.O sancılar umudu simgeliyordu.Umut ise bağımsızlığını ilan etmiş koca bir devletti.İnsanoğlu her şeyini kaybetsede, umudunu asla kaybetmemeliydi.

Elini yastığının altına sokup karşısındaki görüntüyü izlemeye devam etti.Bıkmadan, ölene kadar izleyebilirdi onu... ve karnındaki şişliği.Uyandırmak istemesede dayanamadı ve boştaki elini karısının şiş karnının üzerine koydu.Okşadı.O kadar garip bir duyguyduki yaşadığı, ağlama isteği peydah oluyordu dokundukça.Ona yıllar önce böyle bir şey yaşayacağını söyleseler inanmazdı...inanamazdı.

Ama umut etmişti işte.

Ve bir çocuğu olacaktı.

Elinin üzerinde hissettiği el ile bakışlarını yukarıya çıkardı."Uyandırdım mı?"diye sordu.Karısı gülümseyen gözleriyle başını sağa sola salladı. "Hayır Özcan, geç bile kaldım."

"Olsun Zehra'm uyu sen."Zehra yattığı yerden doğrulup sırtını yatak başlığına dayadı.Özcan'da elini karnından çekip yanına oturdu."Bugün işler var biliyorsun."Başını sallayan Özcan, "Biliyorum ama sen fazla yormayacaksın kendini."dedi.

Zehra açıkta kalan göbeğini örtüp kocasına baktı."Fazla bir şey yapmayacağız zaten."

"İyi bakalım.Telefonun açık olsunda gün boyu."diyen Özcan ile Zehra bıkkınca bir nefes bıraktı."Tamam Özcaan."dedi uzatarak.Bu sırada burnu  iki kalın paramağın arasına girmişti."Kocaya oflanmaz, bilmiyor musun sen?"dedi Özcan sahte ciddiyetle.Zehra başını geriye atıp ellerinden kurtuldu ve gülerek, "Oflamadım ki."dedi.

Özcan omzunu silkti."Olsun Zehra.Sonuçta kızımıza hamilesin değil mi?Onunla ilgili her şeyi bilmeliyim.Ya siz ev işleriyle uğraşırken birden sancı girse, suyun gelse,ardına kan gelse yere yığıl-"

Zehra devam etmesine izin vermeden araya girdi."Saçmalama Özcan.Daha altı aylık hamileyim.Ne suyu gelmesinden bahsediyorsun sen.Kötülük tellalı gibi sıraladın hemen her şeyi.Şu sıralar çok dizi izliyorsun sen çok.Haydi kalk işin yok mu hem senin?"

Özcan,"Olabilecek her şeyi hesaba katıyorum ben."deyip dudaklarına öpücük kondurup hızla yataktan kalktı.Üzerini giyindikten sonra kapıya adımlarken onu izleyen karısına döndü. "Melek'e selam söyle.Akşama görüşürüz."deyip  kapıyı açtı.