KADIRGALI

33(YARI FİNAL)

Süprizzz bölüm erken geldi. 😘

Dikkat!!! Hikayenin yarı final bölümüdür.

İkinci bir kitap yazmak istemiyorum. Buradan devam edeceğim. - Bu bölümde okuyan herkesin düşüncelerini öğrenmek için ufakta olsa yorum yapmasını ve bol bol satır arası yorumunu istiyorum -Ve ve ve... Bu bölüm ilk defa Ali'nin ve karakterlerin ağzından olacaktır.)

Keyifli okumalar💕

Bölüm [33]

Damarımdaki kanın çekildiğini hissediyordum.Derime batan iğneler gittikçe derine iniyor, etimi parçalıyordu.Acılarım içime zert olmuş şırıngayla sokuluyordu sanki.Ellerimin titrediğini hissediyordum.Damarlarımın azgın yeşillerinin söndüğünü görebiliryordum.Başım dönüyor, midem bulanıyordu.Sesler...Hep vardı.Bir vızıltı ki bırakmamıştı yakamı.

Akan kanım kesif, yoğundu.

Umrumda değildi.Hiçbir şey umrumda değildi.İstediğim tek şey sonsuz bir uykuydu.Bir yarık vardı derinlerimde kimsenin göremeyeceği kadar küçük.İçimdeki bu yarık büyüdü, büyüdü ve açıldı.Şimdi o yarık, çevremdeki herkesi içine hapsetti.Boğdu.Öldürdü.Katili ise ben oldum.

Yollarım hiçbir zaman düz değildi.Hep bir engebe beni beklerdi.Yoruluyordum bazen.Düşüyordumda, ama düştüğüm zaman kalkmasınıda bilirdim.Tek başına kalkardım.Elini uzatan bir dostum vardı.Tutardım ama çekemezdi.Omzumdaki yük öyle ağırdı ki...Altından kalkmak büyük sekerattı.

Bugün acılarımın matem günüydü.

Bugün gözlerimin yaşının son damlasıydı.

Bugün benim ölüm günüm, sevdiğim kadının düğün günüydü.!

Düştüğüm yerden kalkmaya çalıştım.Toprağın paçalarımdan içerime girdiğini hissediyordum.Derim karıncalanıyordu.Birkaç kez daha yere sürtünen ayaklarım kendini toparladı ve ayağa dikildim.Kaşımdan şakaklarıma bulaşan kanın yoğunluğunu soğuk bir metal gibi kesiyordu.Birkaç sarsak adımımdan sonra adımlarımı toparladım ve uçurumun kıyısına geldim.

Bekliyordum.

Ellerimi cebime koyup sırtımı ardımdaki taşa yasladım.Midem hala bulanıyordu.Mideme okkalı bir yumruk atmak istedim.Deli olacağımı düşünmesem onu da yapardım.Aslında deliydim ben.

Alev'e deliydim.

Aşkıma deliydim.

Deli olmaklada kalmıştım.

Ardımdaki taşın soğuğunu omuriliğimdeydi.Bugün havası, sıcak olması beklenirken aksine soğuktu.Benim içimdeki yangın için miydi? Belki.İçimde bir buhran vardı.Herkesi yasa boğacak kadar büyük.Sıkıyordum kendimi.Koyvermemek için tutunuyordum bir şeylere.Zordu.Yaşadığım şeyler hep üst üste binmiş altta kalanın canı çıksın oynuyordu.Altta kalan bendim halbuki.İyice eziliyordum.

Halil babamın gerçekleri yüzüme sert bir darbe ile inmiş, her yerimi siyaha boyamıştı.Artık baba demekte istemiyordum.Yaptığı şeyleri kabullenememiştim.Aşk ona sahip olmak değildi.Ben sevdiğimin bir gülüşünde kaybolur, bir bakışında tatmin olurdum.Bedeninin ellerim arasında olmasına gerek yoktu...
Bu sır benimle mezara gidecekti.Melek'in duyması ortalığı katran bir acıya boğardı ki, bir feryadı daha kaldıracak gücüm yoktu.