KADIRGALI

24

Ölüm.

Nefesini tüketmeye yemin etmiş zehirli bir yılan.Damarlarındaki kanın inine sızmaya çalışan bir hırsız.

İnsirafsız bir katil.

Alınan her nefes acı veriyordu. İğne ucunun deriye battığında verdiği sızı her bir solukta kalpte peydah oluyor, acıtıyordu.

Yer kabuğunun çatlakları, suretine gizlenmiş kapı ardından izliyor, kalbin atmadığı hissini veriyordu.Hayali bedeni soğukta kalmış, buz tutmuştu.Ne konuşabiliyor, ne yerinde durabiliyordu.Beyin, sıvısını çatlaklara sermiş sadece izliyordu.Tepki yoktu.

Konuşsa kan sızardı ağzından.Susuyordu.Susmak, kendi kanını içine akıtıyor, vücudunda arsızca dolaşıyor, geçtiği yerleri ağır bir uyuşturucu gibi uyuşturuyordu.

Hissetmiyordu.Dolaşan kan bir yerde tıkanmış gibi, kanı çekilmişti.Gözlerini eline dikti.Beyazdı.Fazla beyaz.Kan oradan göç etmiş gitmiş gibiydi.Elini yumruk yapıp açtı.Kemikleri ince bir dal parçasının ikiye ayrılmasında çıkan ufak çıtırtı gibi kütledi.Ellerini hissetmiyordu.İki elini birden oynatmaya çalıştı.Oynatabildiği halde neden halâ acısısını hissedemiyordu?

Doğrulduğu yataktan ayaklarını sarkıttı.Önüne gelen saçlarını aceleyle kulağının arkasına sıkıştırdı.Ellerini sıkıp açtı, sıkıp açtı.Vücudu bir tepki vermiyordu.Delirecek gibi hissetti.Kapının açılma sesini duysada dikkat etmedi.Sadece ellerine bakıyordu.

Ellerini yumruk yaptı."Hissetmiyorum."Dizlerine vurdu."Hissetmiyorum."Yumruk yaptığı ellerinin tutulması ile kafasını kaldırdı.Gözleri akmaktan usanmış kurumuş bir şelaleyi andırıyordu."A-li ellerim, ellerimi hissetmiyorum."

Ali tuttuğu elleri bırakmadan yanına oturdu."Sakin ol Melek."Tutuşu ile Ali'ye doğru döndü.Elleri Ali'nin ellerinde hapis olmuşken açmaya çalıştı."O-lmuyor, bir şey yap Ali."

Ali ellerini açıp kendi ellerinin üzene koydu.Baş parmakları ile avuç içini ovalamaya başladı.Yavaş yavaş masaj yaparak parmak uçlarına kadar sürdürdü."Doktor bunun olabileceğini söyledi.Verdikleri sakinkeştiricinin yan etkisi.Birazdan tamamen hissedeceksin sakin ol tamam mı?Şimdi nasıl?"

Gözlerini Ali'nin masaj yaptığı ellerine dikmiş izliyordu."Bi-raz biraz hissediyorum."

"Tamam."

Ali elini ovalamaya devam etti, Melek izledi.İkiside konuşmadı.

Biraz sonra,"A-li?"diye fısıldadı  Melek.Kafasını kaldırıp gözlerini kendisine bakan ela gözlere dikti."O iyi olacak Melek!."dedi.Korkusunu gözlerinden hissediyordu Melek'in.Kendiside korkuyordu.

"Ameliyat hala bitmedi?"

"Uzun süreceğini söylediler."Ellerini kendine çekti Melek.Hissetmeye başlamıştı.Önüne dönüp ellerini kucağına bıraktı.

Kamyonun önünde kanlar içinde yatan kardeşi aklına geldikçe gözleri kararıyordu.O daha küçüktü, çok küçük.Bu yaşında hem öksüz, hem yetim kalmıştı.Melek'in Osman'dan, Osman'ın Melek'ten başka kimsesi yoktu.Eğer onu da kaybederse Melek'te kendini kaybederdi.Yaşamasının hiç ama hiç anlamı kalmazdı.O küçüktü, çok küçük.