Blood Sucker [Completed, Editing/Revising]

Epilogue - unedited

Elisse gripped the sheet hard while her other hand clawed Adrienne's back. She opened her eyes and saw Adrienne's smirk. She looked gorgeous with her blazing red eyes. She thrust faster and harder and smiled when her mouth partially opened.

"Stop...A-Adrienne—" She moaned again.

Halos mapaarko ang katawan niya sa ginagawa nito. She'd been doing her for almost...she didn't know. She's incredibly insatiable. The pleasure was too much that she wanted it to stop but Adrienne won't just let her.

"I missed this..." She whispered on her ear.

"Adrienne..."

Napapikit siya nang biglang bumaon ang pangil nito sa kanyang leeg. Halos masugatan niya na ang likod at balikat nito dahil sa sensasyong nararamdaman. She didn't know how she did it but the pleasure intensified and she didn't know how she was going to handle it. She felt Adrienne sipping her blood along with her untiring and continued hard thrust of fingers.

"A-Adrienne, stop—" She writhed when she curled her fingers inside, Elisse felt herself coming, halos hindi niya magawang makapagsalita sa sobrang intense ng nararamdaman. It felt so sinfully good. Like all her energy was draining slowly. "A-ahh— I...I—" She gasped and heaved deep breaths. Her back arched and buried her face on her beloved's neck. "Adrienne!"

"Elisse..."

Elisse's legs shook and weakened. She thrust slower upang sabayan ang orgasm niya. Hinawakan nito ang kamay niya na mahigpit na nakakapit sa bed sheet at pinagsalikop ang mga daliri nila. Hinalikan siya nito ng ilang segundo bago ngumiti. Napapikit na lang siya at maya-mayang napapaigtad. Her core felt so sensitive.

"Napunit mo yung bed sheet."

"So-sorry...I can't help it. It feels so..."

"So good?" Adrienne continued and she shyly nodded. "Great."

Halos matulala siya sa pagngiti ng dalaga. Nakakalunod pa rin talaga sa pakiramdam kapag ngumingiti ito. Hanggang ngayon pa rin naman ay sa kanya pa lang ito mas madalas na ngumingiti pero masaya siya dahil napapansin niya ang mga pagbabago sa dalaga sa pakikisama sa mga kaibigan nila. Pero hindi na rin talaga mawawala yung pagiging bossy at cold nito.

Last year na nila ngayon at hindi niya alam kung may balak pa silang magkolehiyo. Siya naman ay umulit ng taon dahil ang tagal niyang walang malay. Hindi niya natapos, eh. Kaya ito, napag-iwanan na siya ng mga ito sa pag-aaral pero kahit na hindi niya na sila classmate ay hindi naman sila nawawalan ng oras na mag-bonding. Iyon ang maganda.

Samantalang itong si Adrienne ay ayaw paawat, talagang malakas ang loob nito na maki-sit-in sa mga klase niya at wala itong pakialam kung hindi ito payagan ng mga teachers. Wala na rin naman silang magagawa. Kaya halos buong araw ay kasama niya ang kasintahan.

Hindi naman natigil ang training nila. Ginagawa nila 'yon tuwing Saturday at masaya siya dahil tumaas na ang level niya. Though, hindi niya pa rin natatalo si Adrienne.

Kahapon ay dinalaw nila ang pinaghihimlayan ni Miss Rei. Aaminin niyang nalungkot siya. Kahit na nagtraydor ito ay alam niya na ginawa lang nito iyon dahil 'yon ang tingin nitong makakabuti para sa family nito. Sinabi niya iyon kay Adrienne at napaiyak na lang ito sa narinig. She didn't want her to cry pero hindi niya ito pinigilan dahil alam niyang mas gagaan ang loob nito kapag nailabas ang emosyon.

Kung nasaan man kayo ni Haru, Miss Rei, sana ay nasa mabuti na kayong kalagayan.

Ang inang si Rain naman ay nag-decide na magturo na sa campus. Mukhang nag-e-enjoy naman ito sa mga bata at pansin niya iyon kung paano ito magkuwento. And she's happy for her.

Si Sam, hindi niya pa rin ito nakakausap. Pero naghihintay siya. Alam niyang babalik ito kapag maayos na.

Sa kabuoan ay naging maganda ang kinalabasan ng lahat pagkatapos ng mga nangyari. Bumalik ulit sa dati na para bang wala silang masasakit na karanasan at nakaraan. Muling nabuhay ang University sa katawan ng mga estudyante at mga gurong nandirito.

Naisip niya lang...halos lahat ay dito nagsimula. Because of that day when a vampire attacked her, her life turned upside down. In this place, this was where she started to learn. This was where she started to love. Natuto siyang matakot at maging matapang. Natuto siyang tumayo sa sariling mga paa at maging malakas. Natuto siyang ipaglaban ang mga taong mahahalaga sa kanya at magdesisyon para sa benefit ng lahat.

All of what happened stirred her life in a different angle. At ngayong naaalala niya ang mga nangyari, pakiramdam niya ay parang kahapon niya lang iyon nagawa lahat.

Hindi siya nagsisisi sa kung anong naganap noon dahil ito siya ngayon, masaya. Masaya sa piling ng mga taong mahal niya.

"—tie you?"

Napatingin siya kay Adrienne. "A-ano?"

Kanina pa ba siya nagsasalita?

Pinagtaasan siya nito ng kilay. Napalunok siya. "How many times do I have to tell you to stop spacing out when you're with me?"

"S-sorry." she whispered, "Napaisip lang kasi—" Natigilan siya. Ngayon niya lang na-realized na...teka... "A-Adrienne, ano...bakit ako na-nakatali?"

Why she hasn't realized na nakatali na ang kamay niya sa headboard ng bed? Siguro nag-spaced out talaga siya.

She smirked. "Love."

"Y-yes?" she stuttered.

"I know how strong you are. Kaya make sure na hindi mo masisira ang tali mo." She pecked her jaw. "Okay?"

"Pero—shit." Napaungol siya nang maramdaman ang kamay nito sa pinaka-sensitibonv bahagi ng katawan niya, Adrienne's fingers rubbed the small bundle of nerves at the top of her core. Her hands clenched. "Adrienne!"

"Elisse."

"B-bakit?"

"Will you spend your lifetime with me?" she asked, "Oh, and I'm not accepting rejection." She ended in a bossy way.

Napangiti siya. Her stomach rumbled. Her knees weakened. Kakaibang kilig at kasiyahan ang nararamdaman niya. She didn't even know how to explain everything. Basta masaya siya. At alam niya na hindi siya magsisisi sa magiging sagot. Dahil alam niya kung gaano niya kamahal si Adrienne, at alam niyang mahal na mahal siya nito.

"Yes. I will."

She knew her answer will change her life forever...in a good way.

"I love you so much." She kissed her and they made love the whole night.

Being a vampire was a good thing especially in this kind of situation...

They needed lot of endurance.

...end.