Crystal High Academy

Pantasya 8> The Poisonous Piece

Pantasya 8> The Poisonous Piece

~*-

Monica Ariel's PoV

Nakangiti akong gumising ng may ngiti sa aking mga labi. Not because I dreamed again, dahil natutuwa ako at may mga natututunan narin ako sa Mundo daw nilang pantasya. Well, when I was a kid, I used to not believe on those fantasy stories. Hindi rin ako pinanonood ni Mom ng mga ganoon dahil iisipin ng mga tao na hinahayaan niya lang akong paniwalaan ang tungkol sa mga pantasya na hindi naman daw totoo...

..and now, hindi ako makapaniwala na nandito ako ngayon sa isang kastilyo na punong-puno ng mahika. I just can't believe na naninirahan ako sa isang World of Fantasies. Like, you know? Hindi rin kayo makapaniwala kung kayo ang nasa posisyon ko. Hindi man kapani-paniwala sa mata ng mga tao but now, nandito ako.. I'm talking to them, I'm listening to them and I can see them..hindi ko alam kung anong itatawag ko sa kanila.

They are not dwarfs na maliliit at may mahahabang tenga.

Hindi rin sila pirates na nawawalan ng isang mata dahil kitang-kita ko kung gaano kaganda ang mga yellowish nilang nga mata.

They are also not mermaids na may kakayahang lumangoy sa tubig at wala silang buntot... Like people, they also have feet at nakakapaglakad sila, nakakakilos, nakakapagsalita gaya nating mga tao. Nakakalipad pa nga. Some of them were talking english language. That's wierd but it's true, dahil nakikita ko. Kung siguro nandoon ako sa mundo daw namin at sinabing napunta ako sa isang Pantasyang Mundo, hindi sila maniniwala. No--I mean, hindi TALAGA sila maniniwala.

Fairytales exist? I don't know. Hindi ko alam kung anong klaseng lahi ang mayroon man sila.. Naguguluhan man ako, pero ang importante lang ngayon, ay I already know how to fly, how to fight, and how to read anyone's mind! Sa loob lang ng 2 or 3 days? But still, masaya parin ako dahil kahit papaano ay may natututunan ako.. Sabihin narin nating, nagiging interesado na sa'kin ang mga mahika, spells, at maging ang mga fantasies.

Back to the present, since kagigising ko lang.. Nanlaki ang mga mata ko ng may matanaw akong lalaking nakatalikod at nanonood sa terrace ko. The ef?!

"Who are you? What are you doing in my room?" Nilingon niya naman ako and I quickly rolled my eyes ng mapagtanto kung sino iyon. "Magandang umaga, Monica!" Nakangiting aso naman siyang lumapit sa'kin. "Kamusta ang araw mo?"

"I was thinking about something happy memories but it became bad memories because I saw you...Triztan" He chuckled bago umupo sa kama ko. Yes, Triztan.. The reason why my birthday become ruined. Bakit ba palagi nalang akong may bantay-sarado sa kwarto ko? I'm not stupid to take a suicide at wala akong balak gawin iyon!

"Sinusundo lang naman kita, Ms. Belleventura. Nakalimutan mo na ba kung anong araw ngayon?"

"First, wala kang karapatan na tawagin ang buo kong apelyido. Second, Ofcourse! I'm not an idiot para malaman kung anong araw ngayon! Kung literal na araw naman ang inaalam mo then I don't know, wala naman kasi kayong calendar dito sa Mundo niyo" Bumangon na ko sa kama at kumuha ng damit.

"Calen--ano? Ano 'yun?"

"It's Ca-len-dar. Doon mo makikita 'yung mga kung anong month, day at year na. You can also read there if today is Tuesday, Monday or Saturday or what. Forget it, lumabas ka na at magbibihis na ko" Utos ko. Napakamot nalang siya sa kanyang ulo habang lumalabas ng kwarto. I'm sure he still didn't get it.

~*-

"By the way, where's Tamara or Ace? Bakit kailangan ikaw pa ang sumundo sa'kin?" Tanong ko habang naglalakad kami palabas ng kastilyo. "Si Tamara nauna na sa paaralan. Ayy mali, pinauna ko na pala siya. Balak ko kasi ngang sunduin kita ngayon" What? Is he my boyfriend?