'' Seba z Osiedla '' | SebaCiel | Yaoi

#11

- Kurwa - powiedział Ciel - Dlaczego... Dlaczego mnie puściłeś?! - zapytał znów pchając się na Sebe - Jak już udajesz to rób to dobrze, bo tu wrócą - powiedział, gdy był znów wtulony w chłopaka.

- O kurwa! Ha ha pedały! - usłyszeli czyjś śmiech, ale szczerze Ciel miał to w dupie, bo dobrze wiedział, że Sebastian i tak znajdzie tego typa i skończy on najpewniej w krzakach jak Alois.

- Spierdalaj! - odkrzyczał Seba wkurwiony, ale nie puścił młodszego.

W końcu jakimś cudem udało im się zjeść w spokoju, a Seba nie zabił połowy ludzi w restauracji ( z czego Ciel był zdumiony). Kiedy chodzili po galerii złapał go nawet za rękę. Wyglądało to tak, jakby na prawdę byli razem, a przecież tylko udawali przed jakimiś karynami, które już dawno sobie odeszły.

Właśnie przechadzali się po osiedlu o dziwo dalej trzymając się za ręce chociaż już dawno mogli je puścić, ale obydwoje tego nie chcieli. Było już po 23 i robiło się zimno. Ciel nie był typem nieustraszonego przed zimnem Ruska, który mógłby jeździć po lodowisku w krótkim rękawku, więc od razu zaczął się trząść.

Na jego 'nieszczęście' zauważył to jego 'tymczasowy chłopak', więc zdjął swoją trzypaśną bluzę z adidasa i wcisnął chłopakowi na ramiona.

- Dzięki - powiedział Ciel, zakładając bluzę.

Była bardzo ciepła i cała przesiąkała zapachem chłopaka - zapachem papierosów, wódki i krwi ofiar jego kosy. Mimo to Ciel przez ten czas nawet polubił ten zapach.

Zwolnili tempa, gdy Sebastian mocniej ścisnął dłoń Ciela. Spojrzał na niego i już chciał coś powiedzieć, wyraźnie coś bardzo ważnego.

- Kurwa! - krzyknął, gdy się potknął - Jebane chodniki. Już tamte tapeciary miały prostsze mordy od tej drogi - powiedział na co Ciel się zaśmiał.

Gdy wreszcie odprowadził go pod blok i się pożegnał, siwowłosy o czymś sobie przypomniał.

- Seba czekaj! Twoja bluza! - krzyknął, ale chłopaka już nie było - Kurwa - mruknął pod nosem i wrócił na klatkę schodową.