Arıza tespit

👉11. Arkanlar

Zeyd

Restorandan fırlayıp çıkmıştı. Masaya para bırakıp peşinden koşturdum. Ne kadarda asabi bir kız bu. Hem söylemediği laf kalmıyor hem de masayı terk ediyor. Zaten garsonla resmen flört etmişti, hem de benim yanımda.

Yanında Zeyd Arkan varken garsonlara bakmak da nedir?

"Hey dursana!" diye seslendim arkasından. Birde beni yok sayması yok mu. Sinirime dokunuyor resmen. Ben yok sayılacak adam mıyım?

Onu durdurmak için kolundan tuttum ve sonunda bana doğru döndü. "Elini kolunu sallaya sallaya gidemezsin, bu sana verdiğim ikinci şanstı," dedim ukalaca. Önce iş tulumuyla gelir, sonra garsonla flörtleşir, üstüne birde masayı terk eder. Mis gibi yemeğimde kaldı orada.

Birde kızınca gözleri parlıyordu. Işıl ışıl hem de. İlginç bir kız işte.

Kolunu elimden çekmek için hamle yapınca bıraktım. Bileğim bir kere gazabına uğramıştı zaten. "Ben sana ikinci şans falan vermem, defol git başımdan," diye çıkıştı. Yine sinirle parladı karamel rengi gözleri.

Biraz daha ileri gitsem ne tepki verirdi?

Yavaşça ona doğru yaklaştım. "Yemekten sonra bana gideriz diye düşünmüştüm," dedim küstahça. Sesimdeki imayı fark etmemesi imkânsızdı. Ve anında gözlerinde öfke belirdi, biraz koyulaştı karamel gözleri. Sonra bana doğru yaklaştı oda. Şaşırdım bu yaptığına. Tam da bir anlam veremedim.

Sonrası çok hızlı gelişti.

Bir ara sol bileğimi tutmuştu, sonra kendimi yerde buldum. O son sözlerini "Bu sondu Arkan. Bundan sonra ne sesini duymak nede yüzünü görmek istiyorum!" söyleyip giderken ben daha durumu yeni yeni kavrıyordum. Bu şimdi beni yere mi sermişti? Bunu düşünür düşünmez ayağa fırlayıp etrafa bakındım. Etrafta kimse gözükmüyordu. Bir kız tarafından alt edildiğimi kimse görmemişti, bu iyi bir şeydi.

Sonra kuyruk kemiğimdeki acıyı hissettim.

Bu ne cesaret yakışıklı, her şeye rağmen beni yere sermişti. Hem tamirhanesini kurtarmak için benimle yemeğe çıkmıştı, sonrada beni etkisiz hale mi getirmişti. Ben ona yaptıklarını ödetmeye çalışırken o her defasında daha fazlasını yapıyordu. İnanılır gibi değil. Şimdi benim tamirhaneyi almam gerekmiyor muydu, sırf ona ders vermek için. Ama nedense öfkeli değildim.

Karizmamı çizmişti evet, Zeyd Arkan yere serilecek adam mı?

Ve kuyruk kemiğim gerçekten çok acıyor ama o öfke ve intikam hissi eksik.

Neden?

Tamirhaneyi almayı düşünüyorum evet ama sırf tepkisini merak ettiğim için, yani onu zor durumda bırakmak istiyor muyum tam bilemiyorum. Tüm bunları düşünürken hala beni düşürdüğü yerde dikilip durduğumu fark ettim.

Arabama döndüm. Şoför koltuğuna oturup arkama yaslandım. Çok farklı görünmüştü bu aksam gözüme, ama aslında çok da faklı değildi. Onu elbiseyle gördüğüm ilk an şaşırmıştım evet, sanki o gitmişte başkası gelmişti. Tamam, itiraf ediyorum güzel olmuştu. Baya güzel olmuştu hem de.

Şimdi böyle düşününce, güzel kızdı, fark ettirmeden güzel olabiliyordu. Ben mesela yeni fark etmiştim.

Oysa o hep güzeldi.

Ne diyorum ya ben? Saçma sapan. Güzel olsa ne yazar, sevimsiz bir tamirci işte. Sırtım ağrıyor ya. İç çektim. Hayır, kaba kuvvete başvurmaya gerek var mıydı ki sanki?