KIZIL 👑

Değişim

"Durumu nasıl?"

Saatler geçmesine rağmen hala net bir bilgi vermemişlerdi. Kardeşimse başını hafif yana eğerek dudağını büzdü. "Şimdi biraz daha iyiymiş ağabey hemşire son kontrolünü yapıp çıkacakmış..."

Elimle alnımı kaşırken Emre'ye baktım. "Ne bakıyorsun oğlum ben miyim sorumlusu... O inatçı keçiye dedim ki saçlarını kurut ama o ne yaptı onun yerine kurutma makinesini kırdı."

Emre ellerini havaya kaldırınca "Tamam, abi sakin ben bir şey söylemedim."

"Abi lütfen hiç sırası değil hem eminim ki hava değişimi çarpmıştır yoksa kötü bir şeyi olduğundan değil." Hemşire dışarıya çıkınca yanında sadece bir refakatçi kalsın diye uyarmıştı. Eda da önce atılınca kolundan tuttum. Onlara sadece zoraki bir evlilik yaptığımı zamanı gelince de her şeyi anlatacağımı söylemiştim. Belki de şimdi tam sırasıydı.

"Bir şey mi oldu ağabey?" Eda öyle gözlerini belertince ne kadar patavatsız olduğunu hatırladım. Sırf bana sinir olduğu bir an için bile kıza her şeyi anlatabilirdi.

"Bu gece yanında ben kalacağım. Sen sadece içeriye girip kişisel ihtiyacı var mıymış diye sor varsa eve gittiğiniz gönderirdin ben beş dakika sonra içeriye gelirim."

Eda içeriye girince bende Emre'nin beni takip etmesini söyledim. Beraber hastane dışına çıktığımızda en azından bir kişiye olanları anlatmazsam delirecektim. "Bora abi bir sorun mu var?"

Evet, sorun bendim... Sağa sola gitmeyi keserek Emre'nin gözlerinin içine baktım. Birinin sen katil değilsin sadece kazaymış demesini istiyordum. En azından bir kişinin bana hak vermesini... "Ben, Bahar'ın ağabeyini öldürdüm."

"Ne!"

"Tam öldürmedim ama ölümüne vesile oldum diyebilirim... Emre, bu kızla sırf ailesinin zorlaması üzerine evlendim. Biliyorum bu hatayı hiç yapmamalıydım ama ben hayatım boyunca ilk kez zayıf düştüm..."

"Bir saniye abi ben bir halt anlamadım. Sen kızın ağabeyini öldürdün ailesi de bunu bile bile kızlarıyla seni mi evlendirdiler... Oha bildiğin intikam almak istemişler... Bora Abi bu kızı hemen ailesine gönder hemen yoksa ecelin olacak."

Benden intikam alsalardı ölümüm daha acısız olurdu. Adamlar bildiğin beni diri diri mezara soktular... Emre'ye olana biteni en baştan anlatarak işin ciddiyetini söyledim. "Ne yani her an hem özgürlüğünden hem de bütün malvarlığından mı olabilirsin. Abi sen bildiğin ölüm fermanını imzalamışsın..."

En küçük yanlışımda değildi ama kızı evden gönderdiğim anda her şey olası durumdu. "Emre karşımızdaki adamlar öyle zengin kültürlü insanlar falan değil. Sadece kuzeni olacak it zeki piçin teki bunları başıma musallat eden kişi de ondan başkası değil. Ben günlerdir çözüm yolu arıyorum fakat bir çıkış bulmadım."

Emre de afallayınca karanlıkta sağıma soluma bakındım. Ben bir bataklığa boğazıma kadar batmıştım ve uzun yıllar orada esir kalacaktım. Ne ölecek ne de kurtulabilecektim. "Benim yinede anlam vermediğim şeyler birincisi aile nende oğullarının katiliyle..."

"Emre!"

"Pardon abi..." Emre iki elini ensesine koyunca "Bahar, şimdi bütün olanları bilmiyor sadece ailesinin sansa borcu olduğunu ve seninle de bu para karşılığında zorla evlendirildiğini sanıyor. Tam bir hikaye kurgusu gibi fakat bir şey var o hikayelerin sonu hep mutlu sonla biter sizinki ise ancak kanla biter..."

"Emre havale geçiren Bahar, sen değilsin." Anlaması güç olaylar yaşasam da bir gün alışması ümit ediyordum. "Beynim eror verdi... Abi ben konuda çok ciddiyim bu hikayenin kötü karakteri sensin ve her hikayede kötü karakter cezalandırılır..."

"Dayak mı istiyorsun oğlum sen akıl verirsin diye anlattık beni pişman etme."

"Söylüyorum işte abi sakın Bahar'a sırtını dönme. Belki ailesi bilmiyor edebiyatı yaptı belki gerçekten senin neler yaptığını kim olduğunu biliyor. Ben bundan sonra ondan gelecek her şeyden korkarım."

"Saçma sapan konuşma lan bilse boğazıma sarılır. Kızın bildiği falan yok. Sende sakın Eda gibi ortalıklarda boş boğazlık falan deyim deme." Ben neden anlatmıştım ki iki kişinin bildiği sır sır değildir.

"Ayıp ediyorsun abi bugüne kadar ne yanlışımı gördüm." Anlaşıldı vimde iki değil üç ergen varmış. Elimi Emre'nin omzuna koyarak "Sende büyüyeceksin merek etme sende büyüyeceksin..."

Yanından ayrılırken arkamdan homurdanma seslerini duydum. Şöyle iki üç yıl geçsin eminim ki Emre'de kızlar da büyüyüp belli bir olgunluğa erişeceklerdi. Hastanenin sıcak koridorlarını yürürken bir anda geçmişe döndüm. Bundan iki yıl önce yine aynı koridorlarda yürüyorum. Tabi o zamanlar Bahar Hanım hastaydı. Şimdi ise benim yaşı büyüse de kendi büyümeyen kardeşim...

"Hangi oda?" Yanımda ki korumaya soruyu sormamla öne atılarak kapıyı tıklatması bir oldu. İçeriden cılız bir ses duyulunca korumam kapıyı açıp benim girmemi bekledi. İçeriye girdiğimde içeride sadece boylu boyunca uzanan kardeşimi gördüm.

"Abi..." İçeriye girdiğimde kapı kapanırken yüzümde gülümseme oluşmuştu. Eda yatakta doğrulma çabaları içine girince yanına yürüyerek "Kardeşim iyileşmek için beni bekliyormuş demek..."

Eda'nın bir anda canlanmasıyla neşem yerime gelmişti. Kardeşimin yanına oturduğumda cevap vermeyen Eda boynuma sıkıca sarıldı. "Canım abim seni öylesine çok özledim ki anlatmam."

"Hiç bilmez miyim sırf erken dönmem için hasta olmuşsun..." Eda benden ayrılınca hayıflanarak serumunu gösterdi.

"Bilerek hasta oluğumu mu ima ediyorsun ağabeyciğim..." Bundan iki yıl önce de ağabey derdi ama o zamanlar sesi daha bir tiz çıkıyordu. Ona cevap vereceğim sıra da kapının açılmasıyla arkama baktım ki kızın bir elinde su şişesiyle içeriye girdi. Baştan aşağıya süzerken gülüşüm yüzümde donmuştu. Bu kızıl kafa... Tam Bahar diyeceğim sırada hemen arkasında saçı sakalı birbirine karışmış tanımadık bir sima gördüm. Bahar da dönüp arkasında ki adama bakıca kaşlarım çatılmıştı. Ayağa kalkıp sinirle dişlerimi sıktım. Emre nerdeydi ve bu kızların yanında ki hapishane kaçkını da kimdi.

"Sende kimsin lan karımın yanında işin ne?"

BİRAZ DEĞİŞİM YAPMAK DEĞİL NİYETİM KIZLARIMIZI TAMAMEN ERGENLİKTEN ÇIKARMAK. TABİ KIZLAR SON İKİ YILDA NE KADAR OLGUNLAŞA BİLDİYSE...

ÇÜNKÜ AŞK YA DA ALDIĞIN DARBELER İNSANI OLGUN YAPAR YILLAR DEĞİL.