Twee Jongens

Het feestje

Na lang zeuren hebben mijn twee beste vrienden me meegekregen naar de "beste" fuif ooit.

Het is eigenlijk meer een feest dat bij de populairste jongen van de school wordt gegeven.

Zijn naam is Siebren. En omdat dit mogelijk ons laatste jaar kan zijn op de middelbare school, heb ik ingestemd.

'Vorig jaar was echt super,' zegt Lauren, één van mijn beste vrienden in de auto.

'Ja, je moest er echt bij zijn,' zegt Paul, mijn andere beste vriend.

Paul en Lauren zijn een tweeling. Ze kunnen goed met elkaar overeen en vinden het dus niet erg om me te delen.

Ik heb hen ontmoet na een uit de hand gelopen grap twee jaar geleden. Toen ben ik namelijk "uit de kast gekomen".

Ja, ik val op jongens en ik denk dat redelijk veel meisjes me gelijk geven als ik zeg dat jongens veel aantrekkelijker zijn.

'Ik hoop dat er dit jaar weer dat lekker drankje is met appelsmaak,' zegt Lauren en Paul knikt instemmend.

'We zijn er bijna,' zegt dan de vader van de tweeling, Dirk.

We zitten allemaal op de achterbank gepropt omdat niemand langs de bestuurder wou zitten. Het is niet dat we hem haten, maar we vonden het gezelliger om allemaal vanachter te zitten.

Niet veel later stopt de auto en stappen we uit.

Dirk zegt dat we hem mogen bellen als we naar huis willen.

Ik blijf namelijk bij Lauren en Paul slapen omdat mijn ouders dat een beter idee vonden dan dat ik mijn kleine zusje mogelijk zou wakker maken om vier uur 's nachts.

Dirk zegt nog tegen Lauren en Paul dat ze niet te veel alcohol mogen of ze mogen een maand lang niet uit.

'Tot straks,' zegt Paul dan tegen zijn vader en Lauren geeft hem een kus op zijn wang.

Ik zwaai wat. Dan draaien we ons om naar het huis van Siebren.

Hij verwacht vast niet dat ik hier ga zijn. Niet dat iemand dat wel doet, maar hij had technisch gezien heel het zesde jaar uitgenodigd dus waarom zou ik niet mogen komen?

'Ben je er klaar voor?' vraagt Paul en hij stoot me aan.

'Nee,' zeg ik en de muziek bereikt mijn oren.

Ik heb het nu al benauwd.

'Ga je er ooit klaar voor zijn?' vraagt Lauren en ze trekt me lachend naar binnen.

We hangen eerst onze jassen op bij de kapstokken, waar al een hoop jassen hangen.

'Nee,' zeg ik en we gaan op in de dansende mensenmassa in de woonkamer.

Sommige stoten ons aan en we banen ons een weg naar de keuken waar het drinken staat.

Ondanks dat er overal mensen zijn, valt het toch op dat het huis niet goedkoop was.

'Bier? Kriek? Wijn?' vraagt Paul en hij pakt zichzelf een biertje.

'Kriek!' roept Lauren en ze gooit haar handen in de lucht.

'Jij?' vraagt Paul met een hoofdknikje in mijn richting.

'Cola?' vraag ik. Paul rolt met zijn ogen, maar geeft me toch een blikje cola.

'Ik wil wel rode wijn,' zegt dan een meisje en ze komt op Paul af.

Ze bijt op haar lip en komt vervaarlijk dicht bij staan.

'Komt er aan, sweetie,' zegt Paul en hij knipoogt. Het meisje zwiert met haar haren waardoor het in mijn gezicht komt.

Paul is wel een knappe jongen, al zeg ik het zelf. Ik snap wel waarom dat meisje met hem flirt.

Hij heeft helderblauwe ogen en zwart haar. Zijn gezicht is smal, maar niet lelijk smal. Soms krijgt hij een kuiltje in zijn linkerwang.

Ook Lauren is niet aan de lelijke kant. Ik zou dan wel nooit op haar verliefd kunnen worden, maar ik zeg niet dat ze niet knap is.

Ze heeft dezelfde kleur haar en ogen als haar broer. Haar lichaam is ook niet mis. Ze heeft alle rondingen die een 17-jarige zou moeten hebben.

Soms vraag ik me af waarom ze nog single zijn. Ze zijn twee geweldige mensen en als iemand nu eens dichterbij kwam kijken, hadden ze al lang een vriendje of vriendin.

Misschien komt wel door mij, maar die gedachte slinger ik meteen mijn hoofd uit.

'Ga je mee dansen?' vraagt het meisje dan aan Paul en hij knikt nadat hij nog een slok van zijn drinken heeft genomen.

Het meisje trekt hem mee en hij laat ons achter in de keuken.

'Zullen wij ook gaan dansen?' vraagt Lauren en ze haakt haar arm in de mijne.

We verlaten samen de keuken en komen de woonkamer in. Sommige dansen, sommige zoenen, sommige zijn enkel aan het praten en sommige drinken zich lam.

'Ik durf te wedden dat Paul straks al een nieuw meisje heeft,' zegt Lauren in mijn oor.

'Dat kan ik geloven,' zeg ik en Lauren begint op de muziek te dansen.

Haar lichaam beweegt sierlijk en het lijkt alsof ze dit ieder weekend doet.

'Sta daar niet zo,' zegt ze als ik nog steeds niet bewogen heb.

'Ik kan niet dansen,' zeg ik.

'Niet zo negatief, Nickow,' zegt ze en ze neemt een slok van haar drankje.

Ik heb niet eens gemerkt dat ze het op had gedronken totdat ze het aan een jongen langs haar geeft, vriendelijk glimlacht en dan mijn handen pakt.

'Kom op, Nick,' zegt ze en ze wiegt mijn handen naar links en naar rechts.

Ik beweeg een beetje mee en start dan met de bijtrekpas.

'Nickolas,' zeurt Lauren en ik lach een beetje.

Ze wilt dat ik hier ga dansen met allemaal mensen die me hebben gepest of die ik niet eens ken.

'Lauren,' zeg ik op hetzelfde toontje.

'Als je even danst, laat ik je voor de rest van de avond met rust,' zegt Lauren, maar ik schud mijn hoofd.

'Kom op,' zegt Lauren.

Ik glimlach en dan draai ik haar rond en trek haar terug naar me toe. Ze lacht.

'Ja, dit wil ik!' roept ze, maar dan bots ze tegen iemand op. 'Sorry!'

Het meisje kijkt even van Lauren naar mij. Dan bestudeerd ze ons en draait zich om naar haar vrienden.

'Zo, die was chagerijnig,' zegt Lauren in mijn oor.

Ik lach om het gezicht wat ze erbij trekt.

➿➿➿
Dit is het eerste hoofdstukje van mijn eerste boek. Als jij een betere titel weet, mag je het me laten weten want ik had geen inspiratie.
Have a nice day!